Weer volledig terug op normale lichaamstemperatuur, kon ik zaterdag toch weer aan een wandeltocht op Terschelling deelnemen. Gelukkig maar, want de overtocht had ik vooraf al betaald en ik ben Hollander genoeg om daarvan de kosten niet zomaar in zee te willen laten verdwijnen. Het was dus om 6:00 uur mn mandje uit om vanaf Harlingen de oversteek te maken, met de hele dag regen als voorspelling.
Dit was weer eens zon dag dat de weersvoorspellingen wél uitkwamen. Neemt niet weg dat de tocht enorm geslaagd was. Een Waddeneiland op zich is al een en al wonderlijk natuurschoon. Als dan de lokale wandelvereniging je nog eens langs de allermooiste plekjes loodst, is het genieten in optima forma.
De permanente motregen, begeleid door een stevige maar wel zwoele wind, deed daar niets aan af. Eigenlijk vind ik dat onstuimige ook helemaal bij zon eiland horen.
Toch had ik enigszins gemengde gevoelens op dit eiland. Dit kwam door een artikel wat ik juist de afgelopen week las in de Quest Historie. Zij schreven dat boeren en ondernemers, ondermeer voor bunkerbouw, in de oorlog veel geld aan de bezetters hebben verdiend. Maar ach, het zou heel goed kunnen zijn, dat de eilandbewoners min of meer met een pistool tegen de slaap, niet anders hebben gekund.
De hedendaagse Duitse bezetting gaat er op dit eiland veel gemoedelijker aan toe en dat is te merken ook, want iedere toerist krijgt er op Terschelling heel veel vriendelijkheid voor terug.
|