|
Wat kan een mens toch jaren vervlogen herinneringen onbedoeld bij je oproepen. Ik had weer twintig kilometer weggewandeld, waarna ik standaard even een biertje aan de bar nam. Het was in Rotterdam, waar ik jaren geleden voor zowel het Rotterdamsch Nieuwsblad, als voor Dagblad Het Vrije Volk heb gewerkt. Dus, ondanks dat Manhattan aan de Maas in de loop der jaren gigantisch is veranderd, gaf het toch een feest van herkenning. Ook genoot ik weer even van die ronde Rotterdamse humor.
Er zat echter één man aan de bar die èn de humor niet verstond en zichzelf niet aan humor schuldig maakte. Zijn tongval ging ook veel meer richting Aerdenhout. Juist zulke buitenbeentjes hebben direct mijn belangstelling. In overdreven bekakt Haags bestelde ik nog een fluitje.
Aerdenhout meende hierdoor in mij een klassengenoot te hebben gevonden en begon heel geaffecteerd te leuteren over de wandelroute, die toch veel beter uitgezet had kunnen worden. Op mijn reactie dat het, zeker in combinatie met de routebeschrijving, heel goed te doen was, kwamen de details over het derde bospad, net over een brug en verder gezever over hoeken en straten. Ik was direct genezen. Wat een zever en o ja, niet geringd, dus kennelijk niet getrouwd. Met het knikken van ja, nee en amen, heb ik toen mn biertje opgedronken om de volgende fase van de dag weer mijn huwelijksleven voort te zetten.
Onderweg naar huis moest ik toch steeds aan die Aerdenhoutse zever denken. Alsof mijn gedachten werden ondertiteld, wist ik plots weer aan wie deze man mij deed denken. De herinnering ging heel veel jaren terug, naar de tijd dat ik als bijverdienste voor een verzekeringsmaatschappij werkte. Na telefonisch te hebben afgesproken, kwam ik ooit op een adres ergens in het Westland.
De deur werd geopend door twee druppels water van Aerdenhout. Na mij bekend te hebben gemaakt, bleek hij niet de heer des huizes te zijn. Met een ogenblikje mijnheer werd mij een zilveren dienblad voorgehouden. Zonder er maar enige ervaring in te hebben, legde ik professioneel mijn kaartje op het blad.
Ik heb geen gulden aan de heer des huizes kunnen verdienen, maar wel een heel bijzondere ervaring opgedaan. Ontvangen worden door een heuse butler. Aerdenhout bracht mij weer even terug in die tijd.
een zelfde kaartje met andere inhoud
-o-o-o-
n.b.: Meer bargenoegens lees je in mijn kroondomein:
www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/extradekenvoordekok.htm
|
