“Die is temmes…”, zal ongetwijfeld de reactie zijn van een echte Hagenees, als ik mijn actie van de dag zou vertellen. En eigenlijk zou hij nog gelijk hebben ook. Het heeft alles te maken met mijn onnodige fanatisme, waarmee ik ben behept.

Tijdens mijn arbeidzame leven had ik al vreselijk de pest aan mannen die “het zal mijn tijd wel duren” voor in de mond hadden liggen. Freewheelend gingen zij richting de vut. Gelukkig had ik de moraal om tot aan de laatste dag aan toe voor mijn baas vol op in de weer te zijn. Dat was m’n fanatisme.

Dat hoeft tijdens de vut natuurlijk niet meer. Dat zal best, maar fanatiek gedrag heb ik niet van mijn harde schijf weten te wissen. Drie maal per week manifesteert zich dat met sporten. In het weekend tijdens m’n wandelgedrag.

Nou rechtvaardigt de weersvoorspelling dit weekend een opvatting van ik hoef niet meer zo nodig. Uhhh, maar juist dit weekend kan ik weer 1.000 kilometer achter mijn kuiten krijgen. Tja, en dat kriebelt toch. Met een optimistische uitleg over “weer on line, buienrader en weer & verkeer” leek het mij vandaag toch goed te doen. Dus op naar de 20 van het Amsterdamse bos.

Dat heb ik geweten,. Een uurtje sneeuwstorm, waarbij ik toch voor mij uit moest blijven kijken om geen routepijl (in zwart/wit) te missen. Omdat het wandelpad, voetpad en alles daar om heen, niet meer van elkaar was te onderscheiden, was het ook zaak om heel goed op te letten waar je liep. Nou ja, schuifelde.

Hoewel ik er onderweg, af en toe, anders over dacht, ben ik toch blij deze fantastische fraaie tocht te hebben gelopen. Ja Hagenees, misschien temmes, maar eigenlijk vond ik het zo gek nog niet.

De fabrikant van Page en Popla WC papier heeft in Amerika besloten om in het vervolg toiletpapier te fabriceren zonder kartonnen binnenrol. Daarmee besparen zij alleen al in de USA 17 miljard rollen karton. Hulde voor deze milieubesparende actie.

Maar dan ook postuum hulde aan mijn opa. In zijn tijd, de jaren zestig van de vorige eeuw, had hij schijthuistechnisch zelf een milieubesparende actie bedacht. Bij hem kwam er helemaal geen Popla papier in de WC. Een Blokker-WCrolhouder was er zelfs niet te vinden. Aan ’het muurtje’ hing namelijk een crank met fietspedaal, waar de twee rubberblokken vanaf waren gehaald. Over de steun die over bleef hing geen gekochte rol WC papier, maar een soort recyclingpaper.

Dat papier had wel de breedste van de WC rol, maar daar houden alle overeenkomsten mee op. Het papier, ribbelig en bruin als pakpapier, kwam van de omwikkelde nieuwe fietsen die mijn opa, als fietsenmaker, kreeg geleverd. De fietsen werden van dit papier ontrold, de verpakking opnieuw opgerold om, natuurlijk zonder kartonnen binnenrol, aan de ontrubberde fietspedaal te hangen. Tijdens gebruik was het prima af te rollen.

Het papier had echter één probleem. Als verpakkingsmateriaal was aan dit papier iets vettigs aangebracht, kennelijk om bij regen de fietsen extra bescherming te bieden. Dit had als gevolg dat er “met afvegen” uitglijders ontstonden. Zonder in detail te treden, kwamen je handen niet echt schoon uit de strijd en bleef de witte was in het kruis niet geheel onbevlekt.

Als kind heb ik daar toch enigszins onder geleden. Dan doet het mij extra deugd dat Opa Wanmaker voor Popla uiteindelijk de inspiratiebron is geweest, om milieubesparend WC papier op de markt te brengen.

Het is toch wel heel triest om te zien, hoe de postbode m/v sneeuw en vrieskou moet trotseren, om de post in secure regelmaat bij ons te bezorgen. En dit terwijl zijn (haar) toekomst heel onzeker is. TNT Post is voornemens duizenden bezorgers te ontslaan, om in deeltijd goedkope krachten er voor terug te nemen. Tientallen jaren trouwe dienst spelen hierin geen enkele rol. “Er uit met die ‘dure’ krachten.”

En geloof maar niet dat het bedreigde ras daardoor minder goed werk aflevert. Sterker nog, opgewekt als altijd, schuiven ze je brieven door de bus. Om toch een beetje voor zichzelf op te komen, hebben zij het 2x een dag het er met staken bij laten zitten. Ook de aankomende tijd zal dit nog een paar keer gebeuren.

Eerlijk gezegd vind ik die acties veel te vriendelijk. De brievenbestellers moeten het veel harder aanpakken, met een actie die klinkt als een klok. Als sympathiserende buitenstaander roep ik hen hiertoe op:

Vanaf Maandag 6 december moeten zij heel selectief post bezorgen. Brieven wel, rekeningen niet en dat een hele maand lang! Kijk dan wordt het bedrijfsleven behoorlijk ontwricht. Facturen gaan dan niet meer van bedrijven naar bedrijven en de consument ontvangt geen enkele acceptgirokaart meer.

Natuurlijk zal het bedrijfsleven, inclusief de bonnenfabriek Centraal Justitieel Incassobureau, TNT Post onder druk zetten om ook de rekeningen te bezorgen. Waarschijnlijk zelfs met het dreigement dat het contract met TNT door wanprestatie wordt verbroken, om naar concurrentie uit te wijken. Reken maar dat er door de rekeningenchaos iets in beweging wordt gebracht, wat de onderhandelingen met de directie van TNT Post de onderliggende partij (bezorgers) ten goede zal komen.

Voor ons consumenten is het een leuke bijkomstigheid om eens een maandje geen rekeningen te ontvangen. December is al duur genoeg.

“Koud hè?,” “Nou!, vooral die wind maakt het zo koud.” En dat was het dan. Meer viel er niet over het weer te zeggen. Maar ”koud” volstaat niet meer. Tegenwoordig gaat het over “hoe koud.” Alsof hieraan prestaties zijn verbonden. Het hele leven is één grote competitie, nietwaar?!

Dan is ‘het koud hebben’ bij 5 graden onder nul wel een beetje lullig. Dat moet dramatischer kunnen, om uiteindelijk op min 15 graden uit te kunnen komen. Het begrip gevoelstemperatuur werd bedacht. Naar ik zo maar aanneem was dit een ingeving van een weermeneer (of mevrouw) in een ziekenhuis, doordat de zuster wilde weten in welke mate de patiënt nog pijn had. Met de vraag hiervoor ben ikzelf genoegzaam bekend: “Als je de mate van pijn een cijfer moet geven tussen 0 en 10, welk cijfer geef je dan? De uitkomst van bijvoorbeeld 6 werd daarmee een uitdrukking van gevoelspijn. Bingo!, de stap naar gevoelstemperatuur was snel gemaakt.

Wat is dat toch met die Amsterdammers? Het lijkt er op dat zij bang zijn om hun vermeende superioriteit te verliezen. Mogelijk ook enigszins aangejaagd door het slecht presteren van AJAX.

Ook bij De Telegraaf heerst kennelijk dit 020-complex. Anders valt toch niet te verklaren dat zij, bijna kleinerend, in Telesport koppen dat AZ in blessuretijd gelijk maakte, terwijl dit overduidelijk in de laatste speelminuut het geval was.