|
Tot begin september zit ik nog volop in mijn
afvinkjaar. Herinnert te worden in welke fase Truus op haar ziekbed was
en de aangename momenten die ik nu zonder haar moet beleven. Letterlijk speelt
zich dat af met een lach en een traan.
Met het klere weer als acceptabel
excuus, is afgelopen vrijdag de tuin pas Truus-klaar gemaakt.
Zoals in mijn blog van 1 mei jl. al uitgelegd, maar nog niet door iedereen
begrepen, heb ik dit begrip gehanteerd als variant op het winter
klaarmaken. De tuin is weer piekfijn in orde, helemaal zoals mijn meissie
het gedaan zou hebben.
Door mijn sterke behoefte vooral door te
gaan met mijn leven, zit ik nu als vanouds (voor de laaste keer was dat
zomer 2010) weer aan de waterkant achter mijn laptop te schrijven. Gelukkig
maskeert mijn zonnebril mijn emotionele toestand van dit moment. Iets wat ik
mijzelf eigenlijk ook aan het aandoen ben. Ik heb namelijk mijn blog van 26 mei
2011 er bij gehaald, Truus haar matroesjkas, het positieve verhaal over de
vele poppetjes (fases) die zij nog zou hebben te gaan. Uit die
poppetjestheorie putte zij veel kracht. Op haar verzoek hing die blog
zelfs ingelijst naast haar (ziek)bed. Ondanks Truus haar kracht en wil, hebben
de matroesjkas maar net drie maanden stand weten te houden. Tijd voor haar
nieuwe symboliek.
Daarvoor heb ik min of meer een reïncarnatie
afgedwongen. Oók symbolisch natuurlijk. Truus komt terug als de
lachende monnik (Boeddah), het beeld waar zij in de tuin altijd met veel plezier
naar keek. In een XL-versie, speciaal voor haar gemaakt, staat zij vanaf dinsdag
weer in haar eigen tuin. Geloof me, daar kijk ik naar uit.
n.b. Truus haar In Memoriam vind
je in mijn Kroondomein:
www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/mijntruus.html
|
