Het zal wel niet verstandig zijn om naar de gulden terug te willen. Want de florijn was toen aan de Duitse Mark gekoppeld. En die munt is ook tegen de Euro ingewisseld. In die Eurozone is Duitsland wel de sterkste partij geworden. Volgens mij is er zelfs binnen Europa sprake van een Duitse overheersing. Natuurlijk niet vergelijkbaar met wat dat zwijn A. Hitler ooit heeft misdaan en wilde bereiken.

Nee, Angela Merkel trekt heel vredig de macht naar zich toe. En volgens mij heeft zij daar ook recht op. Niet Deutschland, Deutschland über Alles. Nee, onze oosterburen doen het gewoon in bijna alle opzichten veel beter dan wij. Ik blogde dat al op 28 januari (Je beste maat, is de inhoudsmaat), over alleen al een ingeschonken Duits biertje. Niet zo’n hoog beschuimd twee-slokken-biertje waar je in Nederland zo langzamerhand bijna een euroknaak voor moet neertellen. Zij geven je voor twee euro afgepast 0,3 cl. Duits gerstenat. En dan heb ik het alleen nog maar over een biertje.

In mijn arbeidzame leven had ik een vijftal keren per jaar een afspraak in Enschede, waarbij we steevast net over de grens in Gronau gingen lunchen. Heil lekkâh eite voâh wènig geld, met àltijd aangename bediening. Horeca Nederland kan hier absoluut niet aan tippen.

Eén keer waren we daar onze parkeermeter totaal vergeten, met ja hoor, een bon bij terugkomst. De eerste bon die mij deed schaterlachen. Of wij maar even die 5 euro (ja zeker, anno 2008) op het politiebureau wilde komen betalen. Bijna ben je geneigd het zelf als Hollander te gaan zingen: “Deutschland, Deutschland über Alles”.

Binnen onze landsgrenzen valt er inmiddels ook lekker te eten voor weinig. Tenminste, als je dan je eten bij de Lidl hebt gekocht. Nu de keuken node mijn werkterrein is geworden, doe ik ook heel bewust mijn boodschappen. Aanvankelijk alleen bij Albert Heijn en een plaatselijke slager, inmiddels ook steeds meer bij Lidl. Dat komt, na aansporing daartoe, door mijn try out met de tournedos biefstuk.

Zowel aan de AH-biefstuk, als die van de slager, vond ik steeds minder smaak zitten. Toen ik met mijn neef weer eens de beste biefstuk van Nederland bij Loetje in Amsterdam ging eten, zwoor ik mij spontaan de smaakloze koeien af. Geleuter natuurlijk, want het ligt niet aan die dieren, maar gewoon aan de slagers die smaakloze troep in je maag splitsen. Wel mals, maar zonder smaak.

De Duitse Lidl heeft met hun tournedos mij weer gegeven waar ik recht op heb. Het wordt tijd dat ik mijn neef bij mij thuis eens trakteer op een Loetje-thuis-biefstuk, door mij behoorlijk goed gebakken.