1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
In een buurthuis in het noorden van het land maken kinderen, van satéprikkertjes en gekleurd papier, vlaggetjes die zij in de rondzwervende hondendrollen steken. Dit op initiatief van de jeugdwerker, omdat er bijna geen stap meer gedaan kan worden zonder in hondenpoep te stappen.
Deze drollenplaag wordt gecreëerd door bewoners van de omliggende flatgebouwen. Veel van hen komen, met regenachtig weer het portiek niet uit om de hond aangelijnd uit te laten, maar sturen de dieren loslopend de straat op, om daar hun behoeften te laten doen. Moet er dan, naast stadstoezichthouders ook een drollenwacht komen? Triest dat die hondenliefhebbers schijt hebben aan hun medemens.
Het kan toch niet waar zijn . Franke Venema is niet meer. Een hartstilstand heeft m zijn leven ontnomen. Juist nu zijn droom van een eigen atelier nog maar pas was uitgekomen en hij te kort van het BSer (Bekende Stadskanaler) zijn, heeft kunnen genieten. Het was bijna niet te geloven, toen de (in dat opzicht) best conservatieve Franke, zelfs zijn eigen website kreeg. Laat zijn werk dan ook sowieso wereldwijd digitaal voortleven.
Nog steeds stond op stapel dat we elkaar binnenkort weer eens zouden treffen om eens lekker, in directe omgeving van de koelkast, onze ouwe verhalen op te halen. Bomen en lachen zoals wij dat in Maassluis regelmatig deden. Stom dat het binnenkort er nooit van is gekomen, gewoon omdat je je niet realiseert dat ook wij maar mensen van een dag zijn. Vanaf nu ben je niet meer bereikbaar, en dat spijt mij echt goser. Vanavond neem ik een biertje en hef mn glas op een makker die veel leuke anekdotes aan mijn dagboek wist toe te voegen. Rust zacht (levens)kunstenaar.
Vandaag overwon een lekker voldaan gevoel van spijt gevoelens en dat geeft een extra kick.
Dit komt doordat ik, weliswaar lusteloos door een oorontsteking, mij toch tot sporten wist aan te zetten. En daarmee voorkwam ik achteraf het gevoel van "was ik toch maar gegaan."
Eén van mijn toenmalige bazen heeft wel op een heel erotische wijze een nieuwe collega ingewerkt. Een halfjaar nadien ging hij, na een huwelijk van twee weken (!), met haar samenwonen. n.b.: Lees ook de baas-anekdote onder de naam IJskoffie in Kroonluchtige Anekdotes: www.kroondomein.com/anekdotes.htm
In de hoop dat het is verjaard, doe ik hierbij de bekentenis dat mijn vader bij mijn geboorte goed bedoeld een valse aangifte heeft gedaan. Heden ten dage beschouwen wij dat als een marketingtruc. Hij wilde mij namelijk upgraden. Want, ondanks dat ik in de Haagse Schilderswijk ben geboren, staat mijn geboorteakte op ons (latere) adres in de betere Zuiderparkbuurt.
Misschien ben ik daardoor wel goed terechtgekomen. Uiteindelijk ben ik eigenaar van het digitale Kroondomein, www.kroondomein.com
Na driekwart jaar naar Opsporing Verzocht te hebben gekeken, geef ik het op. Laat staan dat ik nog de illusie heb een uitgeloofde beloning te kunnen incasseren. Ik geef de gebeurtenis nu maar prijs. Het speelde zich af op 9 mei 2009, rond 12:12 uur. Bij Enschede, zon 40 kilometer over de Duitse grens, parkeerden wij onze auto om een Schloss te bezoeken. Op de grote parkeerplaats stond alleen maar een grote bestelauto met chauffeur.
Terug van ons bezoek aan de burcht stonden er inmiddels ook twee peperdure Ferraris geparkeerd. De coureurs waren in druk gesprek met de chauffeur van de bestelwagen. Het tafereel kwam bij ons heel verdacht over. Daarom leek het mij slim om op afstand stiekem een snapshot van de vermeende plaats delict te maken. Om daarna als de wiedeweerga te verdwijnen.
Nog geen kwartiertje onderweg, werden wij door zowel de rode als gele Ferrari voorbij gescheurd. Even zat mijn hart in mijn keel. Waarom moest ik zonodig die foto maken?! Gelukkig verdwenen de bolides snel uit het zicht.
Waar waren wij op de afgelegen parkeerplaats getuigen van geweest? Vandaar mijn wekelijkse belangstelling voor Opsporing Verzocht. Zonder gevolgen want, òf er heeft zich toen niets bijzonders afgespeeld, òf de Duitse Kriminal-Polizei heeft niet over de grens naar getuigen gezocht.
Hoewel ik inmiddels in de vrolijke vut aan het rentenieren ben, leef ik toch mee met de werknemers die het er heden ten dage niet makkelijker op hebben gekregen. De onderlinge verhoudingen, werkgever-werknemer, zijn er mede door de kredietcrisis niet beter op geworden. In mijn werkzame leven is zon situatie ook meerdere malen voorgekomen.
Ooit zou ik daarover een liedje hebben geschreven, ware het niet dat ik daar geen talenten voor heb. Het idee was er wel, op muziek van De glimlach van een kind (doet je beseffen dat je leeft). Destijds gezongen door Willy Alberti en later door André Hazes. Mijn tekst begon met: De grimas van een baas doet je beseffen dat je werkt.
Verder ben ik nooit gekomen. De tijd is er rijp voor om de song alsnog geschreven te hebben. Daarom deze oproep: Wie schrijft de tekst voor De grimas van een baas
Als beloning wordt deze songtekst, naar keuze met of zonder naamsvermelding, hier en in mijn kroondomein (www.kroondomein.com) gepubliceerd.
Toch wel sneu voor Erica Terpstra dat zij, net voor haar afscheid als voorzitter van de NOC*NSF, zon uitglijder heeft gemaakt. Kennelijk was het etentje met kroonprins Willem Alexander en prinses Maxima een beetje uit de hand gelopen. Kan ik mij best voorstellen met de temperament-volle Maxima aan de dis. Het prinselijk paar had mogelijk Erica op een afscheidsdiner getrakteerd. En als dat zo is heeft de prinses er alles aan gedaan om het de scheidende voorzitter naar de zin te maken. Kom op Erica, ik schenk nog eens bij, proost! De Argentijnse zal zeker niet te beroerd geweest zijn om de basispasjes van de Tango voor te doen. En dan nog een lekker glaasje... Leve onze ambassadeur van de sport, hoera, hoera, hoera!
Het zal er vrolijk aan toe zijn gegaan en dat maakte Erica misschien wel een beetje tipsie. Niets aan de hand, mag ze ook eens alsjeblieft.
Maar ja, om dan met dubbele tong bij Edwin Evers in zijn radioprogramma te gaan zitten, waar zij voor gedisciplineerd niet verder kwam dan gedispeleciveerd, is natuurlijk een beetje dom. Ik vind niet dat de programmamakers van dit Live programma uit Vancouver dit niet hadden mogen uitzenden. Zij maken graag smaakmakende radio. Nee, ik vind dat Willem Alexander, als gastheer van het diner, Erica bij de microfoon weg had moeten houden.
Spreekwoordelijk gesproken, zat Erica met een kater en lag hij met een engeltje in bed.
Met deze strenge winter lijkt het mij vanzelfsprekend, dat er wordt getwijfeld aan de theorie over opwarming van de aarde. Mogelijk kan mijn theorie opgeld doen. Ik denk namelijk dat er heden ten dage wereldwijd zoveel vloerverwarming is aangelegd, dat het effect daarvan ten onrechte wordt toegeschreven aan zogenaamd broeikaseffect. Geen paniek dus, gewoon lekker genieten van meer warmte. Nu nog stijging van de onderlinge menselijke warmte....
Zoals wij, van boven de rivieren, over carnaval denken, valt niet beter te verwoorden, dan mijn neef onbedoeld in zijn kleuterjaren deed. Terug uit school zei hij tegen zijn moeder: "Wij moesten in de klas allemaal in een rijtje lopen en dat vond ik helemaal niet leuk." Een fraaier verslag over de polonaise is er nooit gegeven.
Het was dit weekend weer druk op rijksweg A2, met vluchtelingen uit Zuid-Nederland, die het carnaval niet willen meemaken.
Kom op minister Eberhard van der Laan, geef hen dispensatie, zodat zij geen Randstedelijke inburgeringcursus behoeven te volgen. Zij gaan heus wel weer terug.
Wat wordt het leven toch ingewikkeld. Vandaag las ik in de krant dat het IJsvogeltje niet van ijs houdt. Bij bevroren water zelfs nauwelijks kan overleven. Kenners verwachten dat, door deze strenge winter, de ijsvogelpopulatie weer eens zal halveren. Wie heeft dan ooit die onheuse naam aan dit kleurrijke vogeltje gegeven?
Het is eigenlijk heel triest gesteld met het amusement op de televisie. Alleen december en januari kenden leuke momenten met alle One Man/Woman Shows. Daarvoor en daarna was het zeuren. Hoe komen die programmamakers er toch bij dat het pas leuk wordt, als er een peloton van Bekende Nederlanders worden opgetrommeld, voor het spelen van de meest infantiele spelletjes. Of nog erger, met hun eigen Real Life Soap. Zo langzamerhand heb ik een BN-allergie opgelopen. Wat een verademing is dan een programma als Man bijt hond, waarin geen Nederlandse beroemdheid valt te bekennen.
Treurig toch dat Hilversum en Aalsmeer ons niet ouderwets met èchte artiesten weet te vermaken. Tuurlijk het programma Treslongs Piste uit de jaren zestig zou nu niet meer kunnen. Maar het zou wel in een modern jasje gestoken kunnen worden. Want we zijn nog steeds gek op spectaculaire straatartiesten, goochelaars en uitzonderlijke jongleurs. Alleen moeten we daarvoor achter onze PC kruipen, om hen op You Tube te zien. Ook alleen daar passeren de meest humoristische acts de revue. Wat daar kan, kan dus ook op TV.
Als je dat nog eens leuk aan elkaar praat, heb je een fantastisch familieprogramma voor de zaterdagavond. Wat mij betreft wordt het dan de Harrie Engels Show. Met Harrie, door Paul de Leeuw (wie anders) van stal gehaald, wordt het weer ouderwets lachen geblazen. Hoe vindje num?!.
Met KV 004522 en Ja jackpot, had ik weer een niet in de staatsloterij, ondanks dat mijn staatslot begeleid werd met het schrijven van Arjan van t. Veer, Begeleider Prijswinnaars. Hij schreef mij Als abonneespeler heeft u elke maand de hoogste winkans van Nederland!. Nou, als dat geen voorbode voor een vette prijs is. Het is toch niet voor niets dat juist de Begeleider Prijswinnaars van het staatsbedrijf mij dit schreef. Ambtenaren zijn toch niet in dienst genomen om de welwillende burger te bedotten?!
Ik zal de Staatsloterij toch maar even bellen. Ze moeten uiteindelijk weten hoe ik het gewonnen geld uitgekeerd wil hebben. Goede morgen, mag ik meneer van t Veer van U? Wie zegt U? Arjan, de Begeleider van Prijswinnaars, zei ik met een stem vol emotie. Waar gaat het over meneer? Over de brief die hij mij 3 februari schreef en de prijs die ik zou gaan winnen . Heeft u dan een prijs gewonnen? Dat denk ik dus wel. Staat uw lotnummer dan in de trekkingsuitslag? Nou nee, dat niet. Het gaat over de prijs waar Arjan mij vóór de trekking over schreef . Nee meer, dat is alleen reclame geweest. Tuurlijk niet mevrouw, een Begeleider Prijswinnaars gaat mij ècht niet schrijven, als ik niets heb gewonnen. Ja hoor meneer, u heeft het ècht verkeerd begrepen. Goedemorgen.
De verbinding werd verbroken. Ik was een illusie armer. Dat een ambtenaar van het staatsbedrijf mij zo in de maling mag nemen.
Wat kan een dik pak sneeuw toch mooi zijn. De natuur wordt er sprookjesachtig van, waar we weken van hebben kunnen genieten. Maar het was ook een verademing toen de sneeuw door regen eindelijk werd weggespoeld. Geen geglij en geglibber meer. De zijwieltjes konden weer van mijn fiets af.
Maar ik had te vroeg gejuicht. Vanochtend lag er weer een fiks pak sneeuw. Mag het nu ophouden Helga van Leur?! Willen we nu nog van de sneeuw genieten, hebben we altijd nog de schilderijen van Anton Pieck.