1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Kennelijk zijn bijna alle 21 CDA fractieleden, na 15 uur vergaderen, vannacht om half vier spontaan met elkaar het eens geworden, om tijdens het komende congres het Christen-Democratisch Appèl op te heffen.
Vandaag, vijf dagen voor dierendag, was er eigenlijk een heel vreemde gebeurtenis, waar toch de hele kop van Noord-Holland jaarlijks naar uitkijkt. En dat sinds 1884. Onder de noemer Landbouwdag kwamen er heel wat veewagens naar Alkmaar, waar in meerdere arena´s er een ´optreden´ van diverse diersoorten was. Heel centraal, op het Waagplein, was er een optreden van het edeldier. Gerangschikt naar soort was er ´een wedstrijd´ welk paard het mooist was, mooi liep en galoppeerde. Eeuwige roem voor mens (fokker) en dier, was hiervoor de inzet.
Nog geen vijftig meter van deze missverkiezing trad het vleesvee op. Deze runderen namen ook deel aan een wedstrijd. Maar dan niet wie het mooiste, maar eigenlijk wie ´het lekkerst´ lijkt, met de dikste billen en het meest op de heupen. Met ook hier eeuwige roem voor de fokker, maar slechts een uurtje roem voor de uitverkoren runderen, die daarna op transport werden gesteld, op weg naar het slachthuis.
Solidair met de winnaars onder het rundvee, had ik vandaag eigenlijk paardenbiefstuk moeten eten.
Het is dan zo ver, de regering Wilders, met Rutte en Verhagen als secondanten, is nagenoeg een feit. De gracht, als winkelhaak half om Het Binnenhof, kan verder worden uitgegraven, om van de regeringsgebouwen een complete vesting te maken. Want het zal niet langer te doen zijn, voor het bewakingsmannetje hier in beeld om, met een paar collegas langer voor de veiligheid van het PVV-blondje in te staan. De bewakingskosten van een miljoen euro per jaar zullen peanuts blijken, vergeleken bij de kosten die er de komende jaren voor security op de begroting moeten komen te staan.
Lekkere start voor een regering die ruim 18 miljard gaat bezuinigen.
Zal het nou zo zijn, dat mijn KNO arts (zie 31.8.jl) mijn blog heeft gelezen en daar zijn lering uit heeft getrokken? Had hij destijds last van een mannelijk periodiekje, of wist hij in een eerste contact zich niet zo goed een houding te geven? Geen idee! Wel trof ik vandaag een heel andere arts aan. Nog wel heel vormelijk, dat wel.
Ik heb uw CT scan bekeken, daaruit blijkt dat er erg veel in uw hoofd is gebeurd en dat ik wat dat betreft niets meer voor u kan betekenen. Ondanks dat àl uw holten zijn ontstoken, heeft het geen enkele zin u nog eens te opereren. Uw slijmvlies is ziek.
Pfff, het goede nieuws is dat ik niet ziek ben ( zie je dat het niet aan mij ligt) en het slechte nieuws, dat wel mijn slijmvlies ziek is, waar ik dan wel direct de vervelende gevolgen van ervaar. De arts vervolgde: U zult moeten leren leven , met de pieken en dalen, die uw slijmvliesziekte met zich meebrengt. Uit de scan maak ik op dat de gevolgen momenteel erg hevig zijn. Het enige wat ik kan doen is, voor de vervelendste piekmomenten u met medicamenten te helpen.
Het recept hiervoor lag al klaar; ondermeer een antibioticakuur voor de eerstkomende 14 dagen. Voor u heeft het geen zin om nu naar uw apotheek te gaan, want het verkeer schijnt nu al ( het was half vijf) volkomen vast te staan. Begin dus morgen maar met de kuur. Nou, als daarmee zijn medemenselijkheid niet is aangetoond, dan weet ik het niet meer. Ik kreeg zelfs een heel ontwapende lach, na een opmerking van mij over snuiten en ophalen. U begrijpt wat ik u heb gezegd?, vroeg hij nog allervriendelijkst, waaruit ik begreep dat ik wel heel erg heb te lijden. Eindelijk had ik na jaren de boodschapper van het slechte bericht voor me. Het was effe slikken, maar wel heb ik de wetenschap dat bij de klotenperioden (piekmomenten) mijn arts met drugs klaarstaat.
Wat is dat toch voor een idiote uitdrukking: Kijk wat mooi, het is toch net t buitenland ?! Wat een onzin. Alsof onze lage landen niets moois hebben te bieden en al dit moois buiten onze landsgrenzen valt te vinden. Zij die Nederland zo dom onrecht aandoen, gaan wat mij betreft in eigen land op inburgeringcursus. Of, pak de auto of motorfiets en rijdt de ANWB toeristische routes. Beter nog, trek wandelschoenen aan en ga aan de toeristische loop. Zoals ik dit nu ook weer heb gedaan.
Aanvankelijk zou ik zaterdag in Schiedam een tocht lopen, geheel in het teken van de (Schiedamse) jenever. Van die borreltocht zag ik af, door de via Weer On Line voorspelde hoosbuien. Vandaag waren de wandelvooruitzichten voortreffelijk en was er een aantrekkelijke tocht van uit Velp. De afstand van 17 km. leek mij mooi genoeg, ware het niet dat de 25 via de Posbank zou gaan. Een locatie die al langer op mijn verlanglijstje staat.
Door al het op en neer gaan, en dan heb ik het nog steeds over wandelen, werd het een hele zware tocht, maar wel ontiegelijk mooi, bijna 25 kilometer lang. Op 2 kilometer na, het enige deel op een fietspad en ook nog eens in gezelschap van één van de oudste leden van de KNBLO. Tenminste, dat zei hij in onvervalst Genneps dialect. Hij zei nog véél meer, zonder zich af te vragen of het mij wel zou interesseren. .wel vergunning voor nodig Man, zou mij een rotzorg zijn, dacht ik zonder op hem verder nog te reageren. Ik zei dat we er wel een vergunning voor nodig hadden , herhaalde hij heel nadrukkelijk. Oh toch?!, corrigeerde ik mijzelf, waar genoegen mee werd genomen, maar tegelijk de kick off was voor nog veel meer gezever.
Gelukkig boog de route, na die 2 kilometer fietspad, weer naar rechts, opnieuw omhoog. Zijn adem zou wel stokken, waarmee zijn zouteloze verhaal wel zou verstommen. Niks was minder waar, kennelijk gewend, om in alle situaties door te lullen, bleef hij zichzelf verheerlijken.
Dit wilde ik niet langer. Nou was het makkelijk om de man de kat te geven, zo van: Man wat lul je nou, ga lekker je familie in Gennep er mee lastig vallen en laat mij verder met rust". Geciviliseerd als ik ben, koos ik niet voor deze optie. Als je het niet erg vind, ga ik een tandje terug . Omdat zijn reactie niet direct kwam, had ik even de angst dat hij zich aan mijn tempo zou aanpassen. Maar gelukkig, na mijn succes verder zette hij zelfs een tandje bij. Met graagte wilde ik even de mindere zijn. Let wel, gespeeld. In de laatste 12 kilometer kreeg ik hem nog drie keer in het vizier. Mijn momenten om het weer even ietsje rustiger aan te doen.
Er wordt al jaren gesteggeld over een fietstunnel onder de drukke ringweg door. Nu ook de provincie daaraan zijn bijdrage zal leveren, is het realiseren hiervan ineens veel dichterbij gekomen. Hoewel ., door de tijd ingehaald, is er nu veel weerstand tegen die vrij lange fietstunnel. De voorkeur gaat nu naar een fietsbrug uit. De kuiten moeten dan, met de klim over de ringweg, veel meer worden aangespannen, maar het wordt wel als veel veiliger ervaren. Tja, in die tijd leven we anno 2010, dat een fietstunnel als onveilig wordt ervaren.
Mijn levensvisie en ideologie zal ik nooit verlaten, maar in bepaalde mate lijkt links nu toch rechts te worden ingehaald. Politiek correct zijn schijnt niet meer te kunnen. Oké, dat moet dan maar, want ons gevoel van veiligheid mag absoluut niet verder worden aangetast.
De complottheorie van www.klokkenluideronline.nl (27.7.jl) vind ik onwaarschijnlijk, maar toch hangt er volgens mij een zweem van geheimzinnigheid rond de plotselinge dood van de 39 jarige Karlijn van Overbeek, hoofdredacteur van het blad Quest.
Zaterdag 24 juli verscheen er in de meeste dagbladen, dat haar familie bekend had gemaakt, dat deze moeder van drie kinderen donderdag de 22e in het ziekenhuis was overleden. Over de doodsoorzaak werd gezwegen. Wel schreef iedereen wat voor een fantastische hoofdredacteur zij is geweest. Al googelend kwam ik nog wel ergens tegen, dat het om een bacteriële infectie zou gaan.
Verder helemaal niets over de tragische dood van deze mooie, jonge vrouw. Ook niet daags daarna, waarbij het leek of haar collegas in de media er verder totaal geen interesse voor hadden. Het is toch op zn minst raar, dat ook De Telegraaf, zover ik digitaal kon nazoeken, op de pagina Privé nooit meer één letter aan Karlijn heeft besteed. Het collectieve stilzwijgen komt daardoor toch bij mij verdacht over.
Vandaag kwam ik m tegen, die aardige vent waarmee ik in het verleden, ondermeer bij de bedrijfscompetitie squash, veel leuke uurtje heb doorgemaakt. Maar zoals dat altijd gaat, verschuiven je interesses, of liever gezegd passen deze zich bij je oplopende leeftijd aan, zodat de wegen zich scheiden. Dan is het leuk elkaar weer te ontmoeten, om dan natuurlijk even de kroeg in te duiken om bij te praten.
Nou, dat was effe leuk, want natuurlijk rolden de anekdotes over de bar. Eenmaal weer opgedroogd, ben je dan ook benieuwd naar zijn leven ná de squash. Hierop volgde een gort droog huisje-boompje-beestje verhaal, waarin verder geen enkel gemeenschappelijk iets viel te herkennen. Mijn tussentijds, vrolijke opmerkingen moesten het nog een beetje opleuken. Om het gesprek nog enigszins gaande te houden, bleef ik vragen naar dingen die mij totaal niet interesseerde. Dat had ook, of juist, te maken met de invalide dialoog die wij voerden. Of eigenlijk een monoloog, want van zijn kant kwam er geen enkele vraag terug, dus geen enkele blijk van interesse. Met een Oh djee!, waarbij ik op mijn horloge keek, wist ik aan deze uitgaande kaars een einde te maken. Leuk je weer gesproken te hebben.
Ondanks enkele leuke momenten, viel het weerzien grondig tegen. Achteraf realiseer ik mij eigenlijk dat het niet zozeer aan dat squashmaatje lag. Want, ondanks dat we in het communicatietijdperk leven, blijken dialogen (het over en weer praten) steeds minder voor te komen. Vraag jezelf maar eens af, bijvoorbeeld na een verjaardag of een willekeurige ontmoeting, of je gesprekspartner jou één vraag heeft gesteld. Enne , of je zelf wel een vraag hebt gesteld?!
Ik geef toe, het stellen van vragen heeft heel erg met mijn beroep te maken gehad en die, ooit zakelijke, belangstelling is gelukkig blijven hangen. Alleen sla ik onzichtbaar op tilt als ik merk dat de getoonde interesse éénzijdig is. Zeker als blijkt dat mijn vragen als excuus worden gebruikt om, zelfverheerlijkt, honderduit over zichzelf te praten. Door mij oneerbiedig, altijd als verbale masturbatieshow aangeduid. Zakelijk kon ik daar goed garen bij spinnen, privé haak ik er tegenwoordig bij af.
Moraal van mijn verhaal (monoloog, zo je wilt) is: dat we van ons gezellige gebabbel een evenwichtig gesprek, dus dialoog, moeten maken. Met vragen en vertellingen over en weer.
Of hij nu het mannetje numero 1 is, of dat hij via Nederland 1 op TV was, doet even niet ter zake. Wel is zeker dat het een heel nationalistisch mannetje is, anders loop je zo niet rond in de gebouwen van de Tweede Kamer, tijdens Prinsjesdag.
Wat moest dat mannetje daar eigenlijk? Volgens mij zijn gram halen. Het blijkt niet eens een Nederlander te zijn, maar een Belg en kleinzoon van een rijtuigenbouwer, die in 1898 door Hendrik-Jan en Jacobus Spijker op staande voet werd ontslagen. Volgens geruchten, in opdracht van de BVD.
De ontslagen rijtuigenbouwer had namelijk meegewerkt aan het bouwen van het onderstel van de Gouden Koets, die namens alle Amsterdammers aan onze toenmalige Vorstin, Koningin Wilhelmina, geschonken zou worden. Toen via de BVD het hof, buiten de Koningin om, van het cadeau in kennis werd gesteld, kwam een heel gebruikelijke screening van de bouwer, de Amsterdamse Rijtuigenfabriek Gebr. Spijker. Toen pas bleek dat het nationale product niet helemaal nationaal was, omdat er ook een Belg aan meewerkte. Nou net uit een land wat zich in 1830 van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden had afgescheiden. Iets wat ook in 1898 nog erg gevoelig lag.
Geloof het of niet, het complete onderstel werd compleet vernietigd en compleet Hollands herbouwd. Even leek het er op dat die verdomde Belg er oorzaak van zou zijn dat, nadat de geruchtenmachine in het paleis zn werk had gedaan, Wilhelmina de Gouden Koets niet zou accepteren. Sowieso heeft zij m niet gebruikt, zoals bedoeld, bij haar inhuldiging.
Nadat er, op haar aandringen, nogmaals een diepgaand onderzoek was geweest, heeft Koningin Wilhelmina drie jaar later, op 7 februari 1901, op haar huwelijksdag de Gouden Koets alsnog in gebruik genomen.
Helemaal smetvrij is de Gouden Koets dus eigenlijk nooit geweest. Toch valt niet aan te nemen dat een onverlaat uit Winterswijk met het oranje mannetje samenzwoer, door in de Haagse Heulstraat een waxinelichthouder naar de Gouden Koets te gooien. Politieonderzoek zal de motieven boven water moeten krijgen.
Maar misschien moet, met dit laatste incident, toch de Gouden Koetstraditie stoppen. Wat minder pracht en praal, in een tijd van fikse bezuinigingen, zou zeker op zn plaats zijn. Laat daarbij de Koninklijke familie een voorbeeld nemen aan die keizer van (het sprookje) de nieuwe kleren van de keizer. Ho, wacht even, natuurlijk niet met de bedoeling hen in dezelfde klederdracht te laten lopen, maar wel te voet, zoals de keizer dat deed. Het is prima aan te wandelen, van Paleis Noordeinde naar het Binnenhof. Mooier kan Prinsjesdag niet worden.
Morgen is het weer gekke hoedjes dag. Opgedirkte tutholas die de opening van de Staten Generaal op uitnodiging mogen meemaken. Zal mij benieuwen. De Troonrede zal dit keer niet veel voorstellen, want de start van het nieuw parlementaire jaar wordt ingeluid door een regering die niet meer bestaat. Demissionair, zoals zon falende kabinet wordt genoemd.
Gezien alle ontwikkelingen rond de kabinetsformatie, is voor Hare Majesteit ongewenst de Ridderzaal in een politieke arena veranderd, waarin zij zelf ook veel moeite moet doen zich staande te houden. Wat ik veronderstel, met de rol van informateur Lubbers nog vers in het geheugen. (zie hiervoor mijn blog van 3 augustus jl.) Het PVV-populisme heeft, met die gekke gedoogconstructie, bij zowel de VVD als bij de CDA de populisten en/of machtswellustelingen boven laten drijven. Daar moet u echt voor oppassen, Majesteit.
Hoewel, ik zie voor u eigenlijk een mooie nieuwe taak weggelegd. Leg dat zwaaihandje maar terug op het nachtkastje en verdiept u in het volgende:
In de media ondergaan wij burgers een compleet bombardement aan populistische stellingen en uitspraken. Soms lijkt het pure bangmakerij, soms heel redelijke bespiegelingen. Vooral de Islamisering speelt hierin een grote rol. Niet alleen in relatie tot de criminaliteit, maar vooral ook tot de explosieve groei van de Islam. Waar wij nog geen twee kinderen per gezin hebben, heeft een Islamitisch gezin minstens zes kinderen. Zo rukt de Islam op en dat zelfs wereldwijd. Tenminste, zo wordt ons voorgehouden.
Emotioneel gezien, neig je er toe dit te geloven en bekruipt je toch enige angst voor de toekomst. En juist van die negatieve gevoelens moeten wij collectief af. Daarom vind ik dat het Centraal Plan Bureau (CPB), die de regering van allerhande informatie voorziet, het aan het Nederlandse Volk verplicht is ons te voorzien van de werkelijkheid en de daaruit voortvloeiende toekomstverwachtingen. Daarmee valt populisme te beteugelen en kan er op basis van echte feiten zo nodig actie worden ondernomen.
dat maakt van het CPB een nog belangrijker instituut, dan het al is. Wat dan zeker niet in handen mag vallen van een zittende regering. Heel neutraal dient het worden geleid, inderdaad, door Hare Majesteit de Koningin.
Leuk joppie hè Majesteit?, maar wij onderdanen kunnen er ook wel bij varen. Leve de Koningin, hoera, hoera, hoera!
Niet dat ik nogmaals de aandacht op mijn prestatie wil vestigen, ondanks dat dit mooi is meegenomen, heb ik mijn stempelkaart van de Dam tot Damwandeltocht ingescand en in deze blog opgenomen. Bedoeld als bewijsmateriaal voor de NS. Want ja hoor, er klopt weer geen ene pepernoot (jemig, dat gaat inderdaad ook weer aardig opschieten) van dat elektronische inchecken. Tenzij de Bulgaarse spoorwegen de NS-kaartlezer heeft geskimd, tja dan kan ik nog enigszins begrip hebben voor de onmacht van de Nederlandse Spoorwegen.
Maar zo is het niet, ik krijg eerder het idee dat zíj mijn pas Reizen op saldo hebben geskimd. Het is natuurlijk heel verleidelijk, als een achteloos reiziger zijn pas tegen het paaltje komt houden, om dan effe uit zijn digitale portemonneetje te pakken wat je pakken kan. Niet te veel natuurlijk, want dat valt op, maar zon twee en een half keer de ritprijs moet kunnen. Kleine kans dat de gedupeerde reiziger er achter komt, want wie gaat er nou op mijn NS van de NS site kijken?! Niemand toch, alle kans dat ze zelfs hun wachtwoord niet meer weten en voor die slimmerds die dat nog wel weten, trekken we gewoon een rookgordijn op. Heel simpel, op zijn OV-chipkaart zetten we maar liefst vier verschillende nummers en vragen wij, bij het indienen van een klacht, om het juiste (klanten)nummer. Nou, dan haakt het beste jongentje van de klas ook wel af. Zo valt er heel wat geld extra te verdienen, gevonden geld.
Nee meneer van de NS, dan is dat geen gevonden, maar gestolen geld! En flikken jullie dat willens en wetens, dan spoor je ècht niet. Je hebt nu sowieso de pech dat mijn genen zijn behept met mierenneukerij, waarbij de neiging tot controleren heel erg groot is. Daardoor ontdekte ik, achteraf via Mijn NS, dat met het inchecken bij de NS geldsnuffelpaal, ik direct een joetje (is 10,=) heb moeten inleveren, terwijl mijn reis naar Amsterdam 3,90 moest zijn.
Natuurlijk heb ik tegen die geldpikkerij digitaal een klacht ingediend en mijn 6,10 terstond teruggevorderd. Het valt te vrezen dat dit nog de nodige voeten in aarde heeft. Daarover zal ik natuurlijk blijven verhalen. Maar alsjeblieft, zet die spoorzoekers zelf ook onder je eigen curatele, want zij zijn absoluut niet te vertrouwen. Ook al zou het om het systeem gaan.
Het komt eigenlijk heel weinig voor dat ik supporter(s) tref, tijdens mijn wandeltochten. Maar vandaag had ik er één. Ik liep de Dam (Amsterdam) tot Dam (Zaandam) en met nog 9 kilometer te gaan, meldde mijn supporter zich telefonisch. Waar ik was en hoe laat ik dacht te finishen. Wauw!, mijn 25 kilometer stevig doorstappen zou met inhalen worden beloond. Kennelijk hierdoor mentaal gedrogeerd, verstevigde ik mijn pas, waardoor ik na vier uur en een kwartier rondspiedend de finish passeerde.
Mn supporter was echter niet tussen die mensenmassa te vinden, zodat na telefonisch contact er voor een ander meetingpoint werd gekozen, bij de bronzen Tsaar Peter himself. Ik had echter tot dan nog geen enkel LIVE contact met mijn supporter gehad en we hadden niet, omwille van de herkenning, afgesproken met een roos in het revers te staan. Tja, dat doe je ook niet, tijdens zon sportief wandelevenement, met duizenden deelnemers.
Neemt niet weg, dat ik mijn supporter eerder herkende dan Tsaar Peter. Dat gaf alle reden om gezellig samen een drankje te drinken. Min of meer in de luwte, dus buiten het centrum, op een zonovergoten terras aan de Zaan. Kan het beter?!
Het werd een ontzettend leuke ontmoeting, waarin we beiden onderhoudende informatie aan elkaar uitwisselden. Gezwollen taalgebruik voor lekker bijkletsen.
Wat leuk nou toch, je komt beiden uit een geheel andere wereld, zou nooit elkaars pad hebben gekruist, tenzij je elkaars buren bent. Maar dan toch ontmoet je elkaar face to face. Met dank aan het bloggen en nog veel meer dank aan mijn supporter van één dag, Willeke.
Humor, waaronder grappige woordspelingen, doen het goed in de reclame. Maar dan weer niet, als reclamemakers humoristisch bedoeld, schijtlollig zijn. Want dan werkt het juist averechts.
Zoals de commercial van Smiths Chips, die ik vanavond tot mijn grote verbazing voorbij zag komen. Die eigenheimers maken doodleuk hun klant uit voor zak?!
Om in hun terminologie te blijven: Welke lul bij Smiths heeft in die commercial toegestemd?
Doordat ik serieus geïnteresseerd ben in alles van en rondom religieuze zaken, kan er geen kerkdeur openstaan, of ik ben al binnen. In de afgelopen dagen liep ik het kerkje Klein Jeruzalem binnen, waar ik werd getroffen door een beeld, wat in mijn opvatting heel erg symbool staat voor alle dieptragische onthullingen over de geestelijken in de katholieke kerk.
Nooit eerder zag ik een crucifix waar niet alleen Jezus, maar ook de twee misdadigers op gekruisigd zijn. Voor mij staan die twee misdadigers symbool voor de verachtelijke geestelijken die zich vooral aan onschuldige kinderen hebben vergrepen en hun minderwaardige kerkleiders, die al dat misdadig gedrag in de doofpot hebben gestopt.
Als collectieve boetedoening van de katholieke kerk, zou deze trio-crucifix in alle kerken een speciaal plekje moeten krijgen.
Ik weet het al een aantal jaren, maar het opnieuw ervaren is toch altijd weer een teleurstelling. Er is simpelweg Duitse cultuur de nek omgedraaid. Het is namelijk altijd zo geweest dat je in Duitsland redelijk lang op een biertje moest wachten. Niet voor niets werd het een zevenminutenbiertje genoemd. Onder de tap stonden er altijd een aantal halfvolle glazen bier, die in zeven minuten tijd, moesten komen tot één glas heerlijk Duits gerstenat. Elke genomen slok werd dan ook op het glas met schuimkringen geregistreerd. Het bier hing als het ware in het glas.
Mede omdat een biertje tappen dus de nodige tijd vroeg, was de kastelein altijd alert genoeg om jou, direct bij je laatste slok te vragen of je er nog eentje wilde drinken, waarna het zevenminutenritueel weer een aanvang kon nemen.
Maar ., het is niet meer. Ook Duitsland, voor zover ik het heb kunnen waarnemen, tapt nu in één keer jouw glaasje bier. Dat proef je; dat zie je. Vanavond was mijn Bite ein Bitburger na een aantal slokken ogenschijnlijk al zo dood als een pier.
Eigenlijk hebben we het nu ook met een lekker biertje van Duitsland gewonnen.
10.9.2010 Kein Spätstuck.
Wij waren er al van overtuigd, dat wij bij inchecken van het hotel de Duitse mevrouw niet verkeerd hadden verstaan: Frühstuck ab 10 Uhr. Rot op, zo laat gaan wij ècht niet ontbijten. Maar dat bleef natuurlijk achter onze knikkende glimlach. Toch was het voor ons wel een onderwerp van gesprek. In een hotel pas om 10:00 uur kunnen ontbijten?! In de brochure staat toch vanaf 7 uur?! Kortom, we begrepen er niets van en zouden wel zien.
Nou, dat deden we. Onze mond viel open van verbazing. Allereerst stonden er vanochtend veel meer autos op de Parkplatz, dan het hotel ooit aankon. Eenmaal in de buurt van het ontbijtbuffet kregen we, vreemd genoeg, de melding dat alles in de ontbijtzaal was gereserveerd. Voor wie, voor de hotelgasten soms? Kans tot het stellen van die vraag kregen we niet. De ontbijtmevrouw vloog de keuken in om het buffet aan te vullen. Een ander dienstertje zag onze vertwijfeling en nam ons met een brede smile verder de zaak in. Daar waar er geen reservering op tafel staat, kunt u zitten waar u wilt. En er was ruimte ., héél veel ruimte.
Het hotel was eigenlijk uitsluitend een dependance van het hoofdgebouw, waar de receptie is, een heel grote bar met 4persoons barretjes in de rest van de ruimte gesitueerd. Alles wat verder maar iets met het hotel te maken kan hebben, is ondergebracht in vijf serres van verschillende afmetingen. Vier van deze ruimten wordt als restaurant gebruikt. Eén hele grote serre is multifunctioneel en grenst aan een zogenaamde Biergarten.
Terug naar onze verbazing van vanochtend. In de vier restaurantachtige serres zaten zeker wel honderd man te frühstuken. Dat is hier erg populair, werd ons ongevraagd medegedeeld door een oud, handzaam Duitsertje, die een tafeltje naast ons zat. Omdat wij verder geen informatie verlangden, knikte wij dankbaar en vervolgden samen ons gesprek in eigen landstaal. Nadeel hiervan is mogelijk dat mijn blog verder niet informatief kan zijn over de ontbijtgewoonten van de Duitser. Wel weet ik nog te melden dat het onbeperkte ontbijt buiten de deur maar 6,90 kost. (!)
Het Frühstuck ab 10 Uhr. was kennelijk bedoeld om de grote stroom aan ontbijters, dus extra omzet, aan te kunnen, zonder dat daarbij de hotelgasten in de weg zaten. Met om 9 uur aan te schuiven hebben wij die spelregels volkomen genegeerd. De vriendelijkheid en overvloed was er niet minder om.
11.9.2010 Broodje Aap toch zeker.
Het zal toch niet waar zijn, dat Geert Wilders tijdens zijn afkeurenswaardige toespraak op Ground Zero, de niet te kunnen grap heeft gemaakt, dat er op de gewraakte moskee een wervende tekst wordt aangebracht, die luidt:
Al heeft u grote haast, vlieg toch even binnen.
12.9.2010 Kuuroord versus Chersonissos.
De kritische noten kunnen vallen, want wij verlaten het paar-dagen-er-uit-oord in Duitland weer. Over de locatie had ik nog niet alles onthuld, wel nu het was Mönchengladbach. Bepaald niet een plaats of omgeving waar je een gids voor nodig hebt. Sterker nog, we deden het Duitse VVV in het centrum aan, om te informeren naar "leuke dingen om te zien." Al had het een quizvraag geweest, met een digitale TV als prijs, had zij het antwoord nog niet geweten(?!). En daar zijn wij inmiddels ook wel achter.
Hoe kom ik er dan ook bij om, uit dat hele mooie Duitsland, juist voor Mönchengladbach te kiezen?! Dat heeft er helemaal mee te maken dat ik wekelijks graag een georganiseerde wandeltocht maak en daarvoor ook Duitsland op mn verlanglijstje had staan. Een opgedane brochure heeft mij er toe verleid om de 43e Internationale tocht van 21 kilometer in Mönchengladbach te lopen. Die tocht was aardig, maar had evenzogoed in Nederland kunnen zijn. Stom, maar eigen schuld. Ik had mij te weinig verdiept in de topografie en dacht dat het Duitse gebied, omgeving Limburg, al glooiend zou zijn. Mooi niet.
Hoewel wij de twee dagen om die tocht heen ons bijzonder goed hebben vermaakt, zou het mij ook niet lukken om een wervende tekst over dit gebied te schrijven. Misschien het drie sterren hotel? Uhhh, was bijna een geweldig hotel. Een redelijk goede kamer met perfecte bedden en een fantastische keuken. Minder waren de deurdrangers op de deuren van de kamers. Ook op andere locaties zijn we die zware deurdrangers tegengekomen. Wat moeten die oosterburen daar nou mee? Je moet echt er met volle gewicht tegenaan, wil Sesam zich openen. De perikelen rond het aufmachen!, zitten kennelijk op historische gronden in hun cultuur gebakken. Maar ja, gaan eenmaal die deuren open, slaan ze met een fikse kaboeng terug in het slot. En ja, ook de deuren van de hotelkamers. Heel simpel valt dit minpuntje door het hotelmanagement weg te werken. Maar er is (iets) meer.
Gemis aan een zitje op de kamer of een lounge in het hotel was niet het probleem. Heel gastvrij werden wij namelijk in alle ruimten van het restaurant ontvangen en daar konden wij doen en laten wat wij wilden. In mijn blog Kein spätstuck (10.9) haalde ik al een onvolkomenheid aan, ware het niet dat wijzelf daarin corrigerend zijn opgetreden. Een andere onvolmaaktheid moest eigenlijk niet kunnen.
Afgelopen vrijdag hadden zij in alle (serre) ruimten van het restaurant en de bar, direct naast het hotelgedeelte gesitueerd, van 22:00 - 4:00 uur een discoavond met een gekende DJ. En dat is heel raar.
Want in het land van de vele Kurorten verwacht je geen Chersonissos discohotel. We keken tegen die nacht dan ook op, als een berg. Voor ons overigens geen reden om op de uitnodiging van het personeel in te gaan, om die avond kompleet los te gaan. Die avond en grootste deel van de nacht werden er dan ook heel wat decibels onze kamer ingejaagd. Gek genoeg hadden wij van die herrie toch niet overdreven veel last. Het leek alsof wij, zonder waterbed, dobberden op het ritme van de sound. Het zou mij deugd doen als hiermee is bepaald, dat ons verouderingsproces zich geestelijk nog niet heeft doorgezet, maar dit terzijde. Of was het meer dat de hedendaagse discosound als een soort muzikale mantra ons in slaap heeft gewiegd.
Hoe dan ook, het blijft gek dat een niet-Chersonissos hotel de lokale bevolking met een disco pleziert, terwijl de hotelgasten liggen te keboem-keboemen. Hotel Kastanienhof, met aller vriendelijkst personeel en alerte bediening, is zeker de moeite waard, maar let zonodig wel op of er in je verblijfperiode een discoavond is gepland. Want dat moet je willen.
13.9.2010 Door Jakoppie gesouffleerd.
Vandaag moet maar één van mn lieve diertjes van weleer mn blogpagina vullen. Symbolisch bedoeld, omdat Jakoppie mijn Van Dale woordenboeken gesloten hield. Nog maar net terug van onze Duitsland dagen, heb ik namelijk momenteel geen tekst.
Dat doet me toch denken aan het moment dat wij dit poesje als kitten, geadverteerd in het plaatselijke suffertje, als rood/zwart katertje gingen halen. Dat hij niet alleen maar rood/zwart was, zagen wij ter plekke al. Dat hij een zij was, kwamen we vele weken nadien pas achter. De dierenarts zag geen mogelijkheid tot castreren. Het poesje moest namelijk gesteriliseerd worden. De naam Jakoppie, die wij haar inmiddels hadden toebedeeld, hebben we toch maar zo gehouden.
Als boodschap, wat tegenwoordig een leermoment wordt genoemd, gaf de arts ons mee dat rood altijd een kater is en een schilpad c.q. lapjeskat altijd een poesje is. Bedankt Jakoppie, had ik toch effe een korte tekst.
14.9.2010 Biecht TV.
Bij gebrek aan kijkers heeft SBS6 de zaterdagavondshow met Beau van Ervens Dorens en Marc-Marie Huijbregts van de buis gehaald. Commerciële zenders eigen, komt hiervoor de zoveelste herhaling van familiefilms in de plaats.
Rot nou toch op SBS, doe waar jullie goed in zijn geweest en verras je kijkerspubliek met een of ander nieuw ranzig TV programma. Met mijn denktrant in de stand onfatsoenlijk, heb ik daar wel een idee voor.
Onder het voorwendsel dat mensen ouderwets bij meneer pastoor kunnen biechten trek je, onder het motto biecht alle schulden van je af kandidaten. Met hun belijdenis biechten zij zich letterlijk schuldenvrij. Dus niet alleen het geweten, maar ook hun financiële huishouding (schulden) wordt volledig geschoond. Natuurlijk wordt die biecht dan met de verborgen camera opgenomen, waar de biechteling maar ook de biechtvader niets van af weet.
Achteraf zullen zij dan toestemming tot uitzending verlenen, waarbij een schuldenvrije toekomst in het vooruitzicht wordt gesteld. Uitgaande van zijn empathie valt te verwachten dat de priester hieraan ook zal meewerken. Gevoed door jarenlange geruchten, kan het zelfs gebeuren, dat meneer pastoor ongepaste handelingen tijdens de biecht verricht. Ook die actie wordt, weliswaar met vervaagde beelden, uitgezonden. Hiervoor zal toestemming worden verkregen, met de belofte dat er niet naar het verleden van de geestelijke en zijn parochie wordt gezocht.
Dat moet smullen worden voor de fervente SBS6kijkers.
Soms vind ik het jammer dat Hare Majesteit niet spontaan kan reageren. Anders had ik van haar, weliswaar in een late reactie, gisteren waarschijnlijk kunnen lezen dat zij mijn blog van 3 augustus, zeg maar dag met uw handje, ter harte heeft genomen. Dat de minister van Staat, Ruud Lubbers, al eerder tot inkeer kwam (blog 26.8.jl) heeft hier niets mee te maken.
Daardoor zal zij het niet hebben gepikt, dat Mark Rutte eerst kwam verzoeken om zelf een proeve van een regeerakkoord te schrijven, om een paar uur later via de media te verkondigen, dat hij toch weer de onderhandelingen met de CDA en PVV gaat voortzetten. Nee, majesteit laat niet nog een keer over haar lopen.
Machtwellustige Mark was daarom gisteravond nogmaals op Paleis Noordeinde ontboden. Dit keer niet alleen om binnen een half uurtje zijn zegje over de regeringsonderhandelingen te doen, maar ook om onomwonden aan te horen wat de Koninklijke Hoogheid vindt van zijn onoorbare gedrag. Er gaan zelfs geruchten dat Mark een lange tijd ouderwets voor straf in de hoek heeft moeten staan. Heel goed, Mark moest weer op zijn plaats terug worden gezet. Ik vind het zelfs uiterst vriendelijk van onze Koningin, dat zij zijn moeder nog even heeft gebeld, dat hij vanavond later thuis komt.
De komende dagen zal Mark Rutte, aan de hand van Tjeenk Willink, met àlle politieke partijen, verder de mogelijkheden van een nieuwe regering mogen onderzoeken.
Door de arrogantie van rechts waakt onze Koningin er nu heel goed voor, dat zij in haar Koninklijke rol wordt beknot. Misschien ook mede dankzij mijn blog. Graag gedaan Majesteit, uiteindelijk zijn wij Kroondomeinbezitters* onder elkaar.
-o-o-o-
* De Majesteit heeft het fysieke kroondomein in haar bezit; Ik bezit het digitale kroondomein, www.kroondomein.com
Uit de niet gephotoshopte foto, vandaag gemaakt tijdens de formatiedebatten, blijkt wel heel duidelijk dat de Partij Wilders, ook als PVV bekend, niets meer is dan een filiaal van de VVD. Rechts Nederland zal hier hun vingers bij aflikken.
