In de 45 toeren plaatjestijd was het heel normaal dat de flipside (de B-kant) van een grammofoonplaatje een niemendalletje was. Behoudens bij muziek van topartiesten. Daardoor werd meestal die B-kant niet eens gedraaid. Een goed nummer, waarvoor het singeltje werd gekocht, rechtvaardigde toch wel de investering.

Behept met de genen van de zuinige Hollander, draaide ik wèl die flipside. Uit dat genre kwam zelfs voor mij meer dan eens een topper. Beter nog dan het nummer op de A-kant. Dat was ook het geval met een hitsingeltje van Max Woiski jr.: “Je bent nog niet gelukkig” (no. 13 van de top 40, september 1963). Het was weliswaar een blij lied, maar mij kon het niet boeien. Nee, dan de B-kant: “’t Is te ver”. 

Daar werd ik pas echt vrolijk van. ♫♫’ t Is te ver van mijn huis naar de jouwe, ’t is te ver, maar ik loop het iedere dag. ’t Is te ver om iedere dag te lopen, maar ik loop het en ik loop het met een lach. Ik fluit een lied…..♫♫ Het zullen wel jeugdsentimenten zijn, maar dat nummer heeft nooit mijn geestelijk geheugen verlaten. Menigeen, vooral van mijn generatie, heb ik het nummer voorgezongen en gefloten. Maar nee hoor, niemand kende het. Ik moest en zou dat nummer hebben, waarvoor ik heel wat platenzaken heb afgestruind.

“t Is te ver bleek niet door de selectie te zijn gekomen om op de verzamel CD van Max Woiski jr. te worden opgenomen. Marktplaats.nl bood uiteindelijk de verlossing. Want, nog geen twee dagen na mijn oproep werd het originele singeltje mij toegezonden. Klaar om door mijzelf gedigitaliseerd te worden ♫♫ en ik doe het, ik doe het met een lach♫♫.

n.b.: In kritische zin schreef ik eerder over muziek:
www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/vazallen.htm