Aan mijn belofte aan de plaatselijke autoriteiten, om pas na twee jaar zijn naam te onthullen, heb ik mij weten te houden. Maar nu is het dan toch tijd om het op te bloggen.

Op een stralende dag in mei, liep ik een erg mooie, georganiseerde wandeltocht in Leerdam. Met nog zo’n 5 kliometer te gaan kwam ik door het miniplaatsje Acuoy waar vier tieners op mij af kwamen hollen. Zij waren niet echt van streek, maar wel heel erg opgewonden. De oudste van het stel, een jongen van rond de 14, sprak mij aan: “Meneer, wij hebben daar in de kelder van dat oude gebouw een lijk gevonden.” “???.” “Ja echt, kijk maar ik heb er met m’n telefoon foto’s  van gemaakt.” Een mobieltje werd onder mijn neus gedrukt en ja, het zou een wegterend mensenlichaam kunnen zijn. “Komt u maar mee kijken, meneer”, werd ik er toe aangespoord dit macabere schouwspel live te aanschouwen. Ik bedankte voor de eer. Ook wilde ik niet langer stil blijven staan, uit angst dat ik voor ‘de twintig’ niet meer goed op gang zou komen. “Nee jongens, dat lijk ligt echt niet op mij te wachten. Bel de politie maar.” Enigszins beteuterd dat ik niet aan sensatiezucht toegaf, deden zij nog één poging. “Kijk meneer, dit schrijven van het Ministerie van Justitie lag naast hem.” Niet alles was meer leesbaar, maar zeker wel de naam van de geadresseerde: A.F. Van der Heijde, met een niet nader te noemen adres in Leerdam. “Jongens bel nou maar de politie. Doen hoor!”  Met dat zij 112 belden vervolgde ik mijn wandeltocht.

Eenmaal gefinisht kon ik toch niet nalaten om met de auto terug te rijden naar de plaats delict. Het gebied was inmiddels met roodwitte linten afgezet en het krioelde er van politie. De jongens hadden toch gelijk. Een dorpje verderop ben ik gestopt om in een eetcafé te lunchen.

Natuurlijk brandde er een vraag op mijn lippen. “Kennen jullie ene Van der Heijde uit Leerdam?,” lanceerde ik de vraag aan de kastelein en twee stamgasten. Er werd ontkennend op geantwoord. “Maar, hoezo?” Reden om het sensationele verhaal niet voor mij te houden. De mannen concludeerden direct dat het hier om een afrekening zou moeten gaan. “Anders ligt zo’n lijk niet in een oud afgelegen zomerhuisje”, gingen zij als kenners de diepte in. Heel crimineel Leerdam passeerde toen de revue. De één hadden ze van de week nog gezien, de ander zat zeker nog twee jaar vast en rooie Henkie voldeed met zijn 24 jaar niet aan het signalement. Voor mij was er geen enkele reden om verbaal nog op hun scene in te breken, m’n broodje bal had ik op, dus ik vertrok. Dat Van der Heijde moge rusten in vrede.

-o-o-o-

n.b.: Lees voor een ècht crimineel verhaal:
www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/fastenseatbelt.htm  en
www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/opkrassen.htm