Digitaal ben ik even buiten beeld gebleven, om mn wandeling van Maastrichts Mooiste te combineren met een paar dagen België, waar wij met Luik als uitvalbasis, de geneugten van de Walloniërs opzochten. Geheel volgens ieders verwachtingspatroon, deden wij vrij snel na aankomst, een kroeg aan om ons na zon 300 autokilometers te laven.
Hoewel wij dat natuurlijk wisten, blijft het gek om net aan 20 kilometer over de Nederlandse grens te ervaren dat niemand één woord Nederlands sprak èn het zelfs niet verstaat. Nog steeds neig ik daarover mij af te vragen: Hoe dom moet je zijn
.?! Heel illustratief daarvoor is de tip die ik, die avond in een restaurant, gaf. De kelner nam uiterst vriendelijk de 20 eurocent als tip aan, waar 3,80 was bedoeld. Al was het alleen al om, nog maar net in België, ons Hollands imago niet te bevestigen, stak ik alsnog het verschil hem toe.
Grappig was wel dat, in eerder genoemde kroeg, wij door een Noord Afrikaner werden bediend die, jazeker, Hollands sprak. Hij kon zelfs ons nationaal vermoeden bevestigen, dat de Walloniërs geen woord Vlaams willen kennen, om vooral niet de indruk te willen wekken dat zij toenadering zoeken, tot hun conflicterende landgenoten. Daar zijn de Hollanders dan de dupe van,, sprak de Marokkaan. Ook onthulde hij waarom er steeds in wisselende groepjes fotos werden gemaakt. Zij vierden namelijk een verjaardag en ik denk te weten van wie. Zij is midden twintig en type niemendalletje, verre van sexy. Maar o wee, zodra er weer een groepsfoto in de maak was, ging haar brilletje af, trok ze haar koppie schuin en zette ze moeiteloos haar pose in de cheese-stand. En dat keer op keer. Heel erg deed zij mij denken aan de metamorfose van Helga van Leur.
-o-o-o-
Onze tweede dag leek de Wallonië-theorie te verbleken. Nu werden wij door een jonge vrouw met veel enthousiasme in het Hollands aangesproken. Verder in het gesprek bleek het leuke typie een Italiaanse te zijn.
-o-o-o-
Maastrichts Mooiste, een jaarlijks wandelevenement, was dit jaar met klimmen en dalen behoorlijk zwaar. Halverwege het traject stond er een tractor met aanhanger als wegversperring. Waarnaast een kudde koeien luid stonden te loeien. Niet naar ons, naar later bleek. Een drukdoende boer had het landweggetje afgezet en dirigeerde ons naar een weiland met afrastering. Er was een koe aan de aanhanger ontsnapt. Luid loeiend heeft hij zijn ontsnapping moeten opgeven, waarschijnlijk met de dood tot gevolg. De koeiengemeenschap kon loeien tot zij een ons wogen. Bij wijze van babbelen dan, want zou dat werkelijk gekund hebben, hadden zij de zielenpotenkoe ongetwijfeld van het slachthuis kunnen redden. Want ook met boerenverstand is zon rekensom snel gemaakt.
-o-o-o-
Ooit mochten de Belgen zonder rijbewijs een auto besturen, waardoor het in het land van de frietkotten erg uitkijken was geblazen. Maar anno 2010 rijden zij heel gedisciplineerd en als echte heer (m/v) in het verkeer. Dat maakt hun noorderburen tot een land vol losgeslagen automobilisten. (lees: idioten).
-o-o-o-
-o-o-o-
Het futuristische station van Luik blijft verbazen. Oké, de HSL en TGV doen op hun internationalen ritten dit station aan, maar de bedrijvigheid overtreft het reizigersaantal van treinstation Hattum niet.
Met onze auto aanvaarden wij maar weer de weg naar huis.
|
