|
s Hagenees begreep ik er niets van: de 3e pinksterdag. Heel lang wist ik niet eens wat Pinksteren anders voorstelde dan twee vrije dagen. Uiteindelijk heb ik mijzelf hierin enigszins bijgeschoold, zodat ik weet dat Pinksteren met het neerdalen van de Heilige Geest heeft te maken. Iets wat door de Christenen al eeuwen wordt gevierd en wij niet kerkelijken hebben met veel plezier solidair dit feest altijd meegevierd. Maar geen drie dagen, zoals dat traditioneel in de Zaanstreek het geval is. Daar hebben zij dan weer hun goeie reden voor. De Zaankanters hadden het 1e en 2e pinksterdag 1574 namelijk veel te druk met het in de pan hakken van de Spanjaarden. Daarom koppelden zij aan hun overwinningsfeest, net na Pinksteren, die 3e pinksterdag. Jammer dat zij daarin niet heel Nederland hebben meegekregen, maar dit ter zijde.
De 3e pinksterdag 2010 wilde ik toch ook enigszins die feestvreugde delen. Voor een enthousiast wandelaar is het dan bijna een vanzelfsprekendheid om dit met de 3e Pinksterdagwandeltocht te doen, uiteindelijk was het prachtig zonnig weer, dus op naar Zaandam-Kogerveld. De start was, hoe kan het ook anders, vanuit een kerk.
De toch was door prachtige natuurgebieden. Alleen ging ik na ruim twee uurtjes lopen mij toch zorgen maken over de lengte van de tocht. Want nog steeds werd er verder van Zaandam weggelopen, richting Purmerend. Bij het nader bestuderen van mn routebeschrijving zag ik dat de tocht niet verder was uitgeschreven, dan tot aan een restaurant in Purmerend. Had ik dan het tweede A-viertje, met de resterende beschrijvingen, niet meegenomen? Uitgaande van mijn stevige wandelpas zou ik inmiddels rond de 18 kilometer gelopen hebben, toen ik andere wandelaars inhaalde, liet ik mij door hen bijpraten. Al snel was mij duidelijk dat ik de volledige route wel in handen had en dat de finish in Purmerend was.
Nee dit is per traditie een lijnwandeling, kreeg ik nog als verklarende tekst. Hoe moest ik nou weten dat deze wandeltocht, bij uitzondering, niet eindigde waar hij begon? Ook aan de finish, onder genot van een drankje, wist ik geen medestanders te vinden. Naar het scheen had ik hèt moeten weten, alsof het een bekende passage uit de Bijbel betrof en ik de Ongelovige Thomas was. Hoewel ik, dan wel voorbereid, volgend jaar deze tocht weer denk te lopen, wees de kerk ook deze keer mij niet de juiste weg.
|
