|
Het is Albert Heijn toch weer gelukt om met deze WK voetbal de leukste gadget te hebben: het beesie. Zelfs de TV commercial vind ik, na een paar keer gezien te hebben, nog steeds leuk. Dat komt misschien doordat ik een beetje gek ben van poppen. Niet dat ik als jongen met poppen speelde, want daar was ik echt te stoer voor.
Hoewel, ik had wel een zwak voor poppenkastpoppen. Op mijn twaalfde had ik zelfs een heuse poppenkast, waarmee ik als poppenacteur, de kleintjes vermaakte. Dat speelde zich af ten tijde van het razend populaire tv programma Dappere Dodo. Binnen mijn junioren scene was vooral Kees, het vriendje van Dodo, ons grote idool. Ik heb zelfs de groet van Kees, Motjo!, nog steeds in gebruik. Niet te verwarren met Sranantongo motyo, want dat Motjo is Surinaams voor hoer. Kees en mijn Motjo zijn niet meer dan een enthousiast Hallo!
Sprekende poppen waren overigens niet alleen bij kinderen populair. Heel wat amusementsprogrammas werden met buiksprekers opgeluisterd. Een witte handschoen, met twee knoopjes als ogen, als sprekende hand van een Franse buikspreker, staat mij nog steeds helder voor de geest. Een absolute giller was wel Rod Hull met zijn Emu in de Showbizzquiz (1979) van Ron Brandsteder. Ron werd door de struisvogel bijna gekild.
Natuurlijk kwam later ook André van Duin met zijn eigen sprekende pop. De buiksprekerij zorgde voor topamusement. Jammer dat dit fenomeen bijna niet meer bestaat. We moeten het nu hooguit nog hebben van die marionetten in Den Haag.
-o-o-o-
|
