|
Als je in een open bus een tour door Berlijn en Barcelona hebt gemaakt, wil je natuurlijk ook de mooiste plekjes van Amsterdam een keertje open langs toeren. Dus op naar Amsterdam. Helaas bleek het geen open bus te zijn, maar een Amerikaanse schoolbus met glazen dak. Ach, ook leuk. Leuker zelfs, want het begon te hozen, net voordat de bus vertrok.
Via een GPS systeem kregen we toeristische informatie op onze oren. Kennelijk zijn we inmiddels te veel in Amsterdam geweest, want veel nieuwtjes pikten wij er niet van op. Ook vonden wij dat de route in een te kleine straal was uitgezet, zeker als je dat vergelijkt met het traject van de, helaas opgeheven, circletram lijn 20.
Helemaal verrassend was het dat de bus een stop maakte bij Gassan Diamonds. Uitdrukkelijk werd gemeld dat je natuurlijk niet verplicht was om de diamantair te bezoeken. In dat geval kon je met een andere bus terug. Terug?! Meer mooi Amsterdam hadden zij ons kennelijk niet te bieden?! Dan maar mee naar binnen.
In vitrines lagen de kostbaarheden naar ons te glimmen, zoals een Gassan damessetje (collier met bijpassende oorbellen) voor 265.325,= Kijk dat is nog eens wat anders dan zon koffie-appelgebak met doperwtjes- schnitzelmenu busreisje, waarbij je schapenwollen dekens voor 1.200,= wordt aangeboden. Wij werden tenminste voor vol aangezien!
Wij waren VIPs die in de gelegenheid werden gesteld om iets moois, iets blijvends voor elkaar te kopen. Dat doet je toch wel wat. Dan is het extra leuk om ook eens langs die hardwerkende diamantslijpers te lopen. Schitterend, mijn woordkeuze heeft zich als vanzelfsprekend naar de omgeving aangepast, te zien hoe de diamanten minutieus werden geslepen. Ook heel geslepen werden wij verrast met nog meer wetenswaardigheden over de diamant. Uhhh, nou ja, over de prijzen.
Het hele, kennelijk gefortuneerde, gezelschap werd een niet te grote kamer binnengeloodst, waar een vrouw met heel veel diamanten gretig op ons zat te wachten. Wij werden verzocht om haar heen te scharen, waarna zij heel veel kostenplaatjes aan ons prijs gaf. Niet dat hier binnen onze groep maar iets aan belangstelling voor bestond, wat door het diamantje heel goed werd aangevoeld. Toch deed zij wat ze moest doen. Haar hele repertoire werkte zij af, in een ruimte met te veel mensen en doodse stilte. Gênanter kon een vertoning niet zijn.
Zonder dat er maar iemand hulp van zijn VISA had ingeroepen, verlieten we Gassan om de teleurstellende toer weer op de vertrekplaats te beëindigen.
Berlijn en Barcelona, daar genoten we van een veelzeggende stadstour. In Amsterdam was het niets meer dan geldklopperij. Triest, want ook het openbaar vervoer is voor de toerist, met de komst van de OV-chip, niet meer te betalen. Zó gaat Nederland minder toeristen aan trekken, dat voel je op je klompen aan.
|
