Ik ben echt een gelegenheidsdrinker; ik drink bij èlke gelegenheid. Het was min of meer mijn lijfspreuk. Eigenlijk had dat ook met mijn beroep te maken, of liever gezegd, met het netwerken daarvoor. Hyves achter de Beertender, als het ware. We hebben wat afgezopen. Zonder dat het in mijn relatienetwerk schaadde, had ik de laatste jaren alcoholtechnisch al aardig gas teruggenomen. Het fustje in mijn eigen Beertender tapte ik de laatste tijd steeds meer nèt voor het over datum termijn uit. Neemt niet weg dat ik zo nu en dan nog eens, graag met maten in de kroeg, mijn hakken vol wil laten lopen. Drink, dan graag met maten, nietwaar?!
Al met al is mijn drankgebruik over het algemeen (enigszins) gezapig geworden. Daarmee is ook het biergebruik sterk teruggelopen. Ik ben heden ten dage meer van het wijntje. Het liefst een rood wijntje. Maar ja, daarmee is het `drankjedrinken` tegelijk een denksport geworden. Tenminste, zo ervaar ik het. Zo nu en dan wil ik graag een knap wijntje, voor `kan mij die kosten nou schelen` opentrekken. Dat dan wel tijdens speciale gelegenheden. Omdat ik de, graag zo te houden, drang heb dagelijks een paar glazen wijn te drinken, wil ik de kosten daarvan wel enigszins in de klauw houden. Mijn (principiële) streven is, dat ik mn normale flesje wijn niet duurder dan 5,= wil hebben. In oud geld nog steeds ruim een joet, gelijk aan de kosten van maar liefst 24 flesjes bier.
En dan valt het nog niet eens mee, om voor die joet een knap flesje wijn te vinden. Nu ik mij daar (principieel dus) steeds meer aan wens te houden, heb ik het mij daarmee wel behoorlijk moeilijk gemaakt. Mijn eerste gang was naar Aldi en Lidl, waar voor weinig geld wijntjes valt weg te halen. Heel goede wijntjes, volgens de reputatie. Kennelijk heb ik steeds de verkeerde flessen gepakt, want hun alcoholische druivensap heeft mij nooit kunnen bekoren.
Dan maar gaan voor de speciale aanbiedingen van ondermeer grootgrutter Albert Heijn. Zo nu en dan wist ik dan best een lekker wijntje te scoren, die de week er na dan natuurlijk niet meer te koop bleek te zijn. De aangename keuze werd dan met meerdere te zure keuzes verstoord, alvorens er weer een lekker wijntje over mijn tong rolde. Voor mijn gevoel had ik mijn smaak toch enigszins weten te trechteren. Het moest in het vervolg een Merlot zijn.
Ook na die constatering heeft nog aardig wat azijnzuur een aanslag op mijn papillen gedaan. Meerdere slijters liet ik mij nadien adviseren, waarbij mijn joetje dan wel overschreden moest worden. Inderdaad, lekkere wijntjes, maar principieel te duur. De slijter kan mij daardoor alleen van dienst zijn voor de wijntjes voor de speciale momenten.
Vandaag heb ik het serieuze voornemen om mn smaaktest van wijntjes in het vervolg te registreren. Pffff, je drankgenoegen administreren
Vijf verschillende wijntjes van rond, maar zeker onder, de 5,= heb ik gekocht. Ik zal ze niet alleen doorproeven, maar ook in woord vastleggen. Zal mij benieuwen of ik zo tot een constante, aangename keuze weet te komen. Natuurlijk zijn suggesties altijd van harte welkom.
