De wielrenner uit het gezin (blog van 14 oktober) was ik niet, hoewel ik het wel eventjes ben geweest. Maar omdat ik wist het maximale te hebben bereikt, het altijd verstandig is om op het hoogtepunt van je carrière te stoppen, ben ik op 13 jarige leeftijd met een kampioenstitel op zak met wielrennen gestopt.

Jaren nadien ben ik wel gaan tourfietsen. Hiervoor zelfs binnen de wielervereniging een aparte tourafdeling opgericht. Grappig genoeg is dit in ledental nu ver weg het grootste onderdeel van die vereniging.

Mijn vader drong er destijds wel op aan dat ik niet op “zomaar” een tourfiets moest stappen. Die moest ik speciaal laten bouwen, door een beroemde framebouwer in de Amsterdamse Jordaan. Ver voordat ons eerste tourseizoen van start ging, liet ik samen met mijn vrouw, door Wim Bustraan ons het kader aanmeten. Op zich al een hele bijzondere gebeurtenis. Onze armen en benen werden opgemeten, waarna wij op een fiets model moesten zitten. Bustraan liep als een Rembrandt om ons heen, alsof wij geschilderd moesten worden.

Negen maanden nadien konden wij onze RIH afhalen. Heel duidelijk was te zien dat onze frames met de hand waren gemaakt. Want, ondanks dat mijn vrouw in lengte 5 cm. korter is, was haar frame door haar langere benen hoger. Jaren hebben we, in clubverband, met veel plezier de mooiste toertochten gemaakt. Door onze verhuizing naar Noord-Holland kwam hier een einde aan.

Dat is nu 23 jaar geleden. En nog steeds hangen de twee RIH’s bij ons in de schuur. Tòen was onze RIH ons veel te lief om te verkopen, nu zal voor een “ouderwetse racefiets” met achterhaalde derailleur en toeclips aan de pedalen er geen belangstelling meer voor bestaan.

Los daar van, heel Hollands weten wij er eigenlijk nog steeds geen afstand van te doen. Maar je weet het nooit. Gewoon marktplaats.nl in de gaten houden.