Het valt niet te ontkennen dat Premier Rutte, tijdens zijn eerste optreden in de Tweede Kamer sympathiek overkwam. Sowieso een verademing na de, zich altijd ongemakkelijk voelende, Balkenende. Vriend Rutte spreekt klare taal, gaat heel goed met kritiek om en heeft gevoel voor humor. Mag hij, en zijn coalitie zeker niet, mijn kleur niet zijn, op voornamelijk emotionele gronden ben ik wel zover dat ik het kabinet Rutte I een kans wil geven. Zij zitten er toch.

Dat roept bij mij, vooralsnog, dan toch een vorm van loyaliteit op. Misschien komt het daardoor dat ik mij betrokken voel bij de bezuinigingsdrang van het kabinet. Of is dit een wel heel grote omweg om de hele wereld te willen laten weten, dat ik ook wel goeie plannen heb omwille van het bezuinigen?! Zou best kunnen, maar toch wil ik graag mijn bezuinigingsregenjas openzwaaien.

Het lijkt kleinschalig of, oppositietechnisch gesproken, een druppel op een gloeiende plaat. Laten ze het toch maar serieus in overweging nemen. Allereerst het feit dat het hèle kabinet twee hele lange dagen aanwezig is, lees “niets zit te doen”, op het moment dat Premier Rutte het regeer- en gedoogakkoord verdedigt tegenover de Kamer. Kom op dure ministers en staatssecretarissen, voortaan gewoon aan het werk gaan.

Natuurlijk geldt dat ook voor alle politieke partijen in de Tweede Kamer, want ook van hen is alleen de fractievoorzitter aan het woord…., uhh, aan het werk. Maar dat zou wel een functie kunnen hebben. Uiteindelijk hebben zij niet, zoals de Premier, een hele batterij ambtenaren van alle departementen achter zich, die zonodig dossierinformatie kunnen aanleveren. Nee laat die Tweede Kamerleden allemaal maar zitten. Het levert uiteindelijk ook leuke plaatjes op.