1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Na een dagje treinen ga ik het niet hebben over een half uur vertraging heen en twintig minuten vertraging terug. Ook niet over de te korte trein terug, die de NS in het spitsuur had ingezet, daarbij de reizigers bedankte voor het begrip. Wat ik om mij heen echter niet waarnam, wat ook gekomen zou kunnen zijn, doordat we als haringen in een ton stonden. Tja, de NS heeft kennelijk nog steeds de reputatie van onwaardig mensvervoer hoog te houden.
Maar daar gaat het dit keer niet over. Wel over de NS, maar dan over de noodrem. In afwachting van de trein kwam een jonge man naast ons staan, die ongevraagd een relaas aan ons kwijt wilde. Vanochtend, nog geen twintig minuten onderweg, zo begon hij, kwamen we met een fikse klap met de trein tot stilstand. Er had iemand aan de noodrem getrokken. Na een tijd te hebben stilgestaan, kwam de trein weer op gang, stopte weer, kwam op gang en stopte weer. Met horten en stoten kwamen we bij het volgende station, waar wij werden verzocht de trein te verlaten. Ik heb toen maar weer de trein teruggenomen, om het nu opnieuw te proberen.,
,De trein reed met vertraging het station binnen en wij namen, niet met weemoed, afscheid van onze welbespraakte medereiziger, die gelukkig aanspraak kon maken op de eerste klas coupé. In Amsterdam moesten wij overstappen en hadden natuurlijk onze aansluiting gemist. Tenminste , we hadden geluk. Want ook onze overstaptrein had vertraging, zodat we direct konden instappen. De trein kwam even, enkele meters, in beweging. Dames en heren, helaas kunnen wij onze weg nog niet vervolgen. Er heeft iemand aan de noodrem getrokken, kunnen daardoor niet rijden. Wij verhelpen het probleem zo spoedig mogelijk. Sorry voor dit ongemak.
Over een traject van vijftig kilometer was er dus binnen enkele uren sprake van twee keer een vergrijp aan de noodrem. Wat een ongein in de trein. Maar ik vraag mij wel af: Waarom zit er heden ten dage in hemelsnaam nog een noodrem in de trein? Mocht er b.v. een hert het spoor onverwachts oversteken, is het toch de machinist zelf, die de noodstop moet maken. Nog erger??? Ook dan zal de machinist ingrijpen!
Ik kan echt niet bedenken, op welk moment een reiziger voor een noodstop moet zorgen?! Een streekbus heeft toch ook geen noodrem aan boord?!
Of zal het zijn omdat een trein erg lang is en het NS personeel daardoor geen zicht heeft op bijvoorbeeld de veiligheid van de reizigers in de trein. Als dàt het geval is, rechtvaardigt dat nog steeds niet een noodrem waarmee de trein plotsklaps kan worden stilgezet.
NS-meneer, maak van die noodrem een noodknop, die kan worden ingedrukt op het moment dat de nood aan de man is. Het treinpersoneel kan dàn in actie komen,, terwijl de trein heel normaal kan doorrijden, om desnoods bij het eerste de beste station te stoppen.
Is deze noodgreep nou nodig, om ongewenste noodstops bij de spoorwegen te voorkomen?