In mijn vorige blog had ik, naast mijn artistieke neef, evenzogoed een kunstzinnige oom kunnen noemen. Of eigenlijk een ex-oom, want hij verliet ooit mijn tante, wederom van vaders kant. Toch wil ik die ex van de koude kant alsnog noemen, omdat het een mooie gelegenheid is om via Internet naar hem, waarschijnlijk eerder zijn nazaten, te informeren.

Zolang ik mij kan herinneren heeft een van zijn schilderijen, een pastelportret van Dorus Rijkers, in de woonkamer van mijn ouderlijk huis gehangen. Uit erfenis mocht ik het nadien, inmiddels al weer 19 jaar, in mijn woonkamer hangen. En nog steeds kijk ik er dagelijks met veel plezier naar, wat evenzogoed nostalgische gronden kent.

De betreffende niet-meer-oom en kunstenaar is Eef van Duykeren, uit Den Haag of Scheveningen. Jaren vijftig van de vorige eeuw gescheiden van mijn tante Guus en met dochter Lous geëmigreerd naar Nieuw Zeeland. In het verleden heb ik via Internet wel eens naar m´n volle nicht gezocht. Het lijkt mij namelijk vreselijk leuk om haar te laten weten dat een schilderstuk van haar vader zo´n 60 jaar prominent in de familie aanwezig is. Of het ooit terug in de familie van Duykeren kan komen, is nog maar de vraag. Laat eerst maar eens het contact tot stand komen.