Goedenavond meneer Kroon, mag ik u even storen? Uhh, nou ja, ligt er aan waarvoor. Nou meneer Kroon, ik mag u als gewaarde klant van de Nederlandse Energie Maatschappij de aller laagste energieprijs aanbieden en dat zelfs vastgelegd voor drie jaar. Wat vindt u daarvan meneer Kroon? Wat moet ik daarvan vinden? Nou meneer Kroon, dat is toch fantastisch! Als u het goed vindt ga ik ons gesprek verder opnemen en vraag u akkoord te gaan met die drie jaar. Kan ik de opname starten? Uhh, nee! Wilt u dan niet de laagste prijs? Jazeker, maar dat regel ik zelf dan wel via internet
Maar u kunt toch beter
. Ja, dan kan ik zeker, onderbrak ik de stem abrupt. Fijn dat u mij niet meer belt. Zijn instemming heb ik niet verder afgewacht, het was etenstijd.
Het is waar dat er nog maar heel weinig van die zevertelefoontjes binnenkomen. Ze mogen het ook niet meer, tenzij je ooit klant bent geweest en ze zo je rechtmatig kunnen bellen. Maar ook niet-klanten kunnen toch nog steeds op een belletje van het callcenter rekenen. Dan hebben ze eerst via internet een handigheidje met je uitgehaald, om hun belpermissie te scoren.
De laatste tijd heb ik heel wat van die handigheidjes in mijn mailbox langs zien komen. Allemaal weg gepletterd. Tot ze toch weer die gevoelige snaar wisten te raken. Achteraf stom, want we hebben een prima Nessepresso-apparaat. Maar ja, het gaat over je favoriete koffie en waarom zou je dan niet deelnemen?!

Nou gewoon, omdat dan alles en iedereen je s avonds weer telefonisch komen lastig vallen. Want, waar het lijkt dat het om koffie gaat, blijkt bij het deelnemen, dat het hemd van je lijf wordt gevraagd over van alles waar ze niets mee te maken hebben en waarover ze later telefonisch komen doorzeuren. Waag het niet om vragen onbeantwoord te laten
Natuurlijk ben ik tussentijds afgehaakt, om later niet bij ze op de koffie te komen.
|