Tijdens de tweede etappe van de wandelmarathon kwam bij mij een oud Broodjeaapverhaal naar boven, doordat ik voor mij een man de bosjes in zag duiken. Het viel mij op dat er geen staand silhouet van hem overbleef, maar dat zijn base ball cap op navelhoogte schimmig zichtbaar bleef.
Nou kan het bij mij er echt niet in dat deze man de plasfatsoensnormen van zijn vrouw, door te zitten op de wc, zo serieus heeft genomen, dat hij in de vrije natuur ook het staande piesen voor het hurken heeft verruild. Nee, hij ging gewoon zitten kakken, een bruine trui breien, zoals Haagse Harry dat zou noemen. Ik stelde mij voor hoe ongemakkelijk deze wandelaar zich in die situatie gevoeld zal moeten hebben. Je moet zon dag maar last van je darmen hebben, wie weet door net even te veel erwtensoep te hebben gegeten.
Maar goed, dat Broodjeaapverhaal, wat ook met het kakken in de natuur te maken heeft.:
Aan de rand van een bos waren bouwvakkers bezig een huis te bouwen. Dit nog in een tijd dat de Arbo-wet geen toiletcabine op het bouwterrein voorschreef. Gezien de locatie van de nieuwbouw, werd een mobiel WC totaal niet gemist. Ze gingen gewoon even het bos in. Omdat rooie Willem rond de lunchtijd zich altijd even afzonderde, om even later zijn poepgebeurtenis in geuren en kleuren te verhalen, werd het voor zijn collegas de hoogste tijd om hem een poets te bakken.
Zodra het zijn poeptijd was slopen zijn maten met een plank achter hem aan. Nadat hij was neergehurkt, werd er door zijn maten voorzichtig een plank onder zijn kont geschoven. Toen de ontlasting daar op was gevallen, werd omzichtig de plank weer ingetrokken en geloerd hoe de afronding van het kakken verder zou verlopen. De schijter maakte zich schoon en keek achterom wat voor moois hij er dit keer van had gebakken.
???? Geen drol te zien waardoor rooie Wim paniekerig, opnieuw gehurkt, zijn broek doorzocht. Geen drol?! En hij had hem toch zijn lichaam uit voelen gaan?! In een vierkante meter rond zijn poepplek zocht hij koortsachtig naar zijn drol.
Krom van het lachen verlieten de gluurders de bosrijke poepdoos van Willem, om hem even later alsof er niets was gebeurd, weer in het midden te ontvangen. Zonder direct over zijn ontlasten te beginnen, ging die rooie stilletjes zitten.Wat ben je stil Willem, heb je vandaag geen poepgoed verhaal? Meer dan een knik kon er niet van af.En je ziet zo bleek, gingen ze sarrend door. Willem hield zijn mond, dook met koffietijd toch nog even de bosjes in en bleef de rest van de dag een beetje afzijdig van zijn maten.
-o-o-o-
n.b.: Lees over een drollancering in de rubriek anekdotes van mijn kroondomein:
www.kroondomein.com/anekdotes.htm
