Vandaag moet ik maar even over mijn toetsenbord hollen, om toch nog iets weg te knetteren. Het heeft mij aan tijd ontbroken, doordat ik mij vermaakte met mijn eerste vriendje. Als dit een verkeerde gedachte bij de lezer oproept, komt dit doordat de vrouwen menen patent te hebben op dat eerste vriendje. Mooi niet, want wij mannen hebben ook ooit een eerste vriendje gehad. Waar wij dan wel héél anders mee omgingen. Wij verkenden niet elkaar, maar de grote (boze) wereld om ons heen.

Ik heb het dan ook over mijn kleutertijd, mijn eerste moment van buitenspelen en het contact met die kleuter van een paar huizen verderop. Samen doorliepen wij op straat het proces van het groter groeien, om uiteindelijk ieder zijn weegs te gaan. En dat veertig jaar lang.

Al Googelend brengt Internet je dan weer tot elkaar, om met plezier te ervaren dat je allebei, gedurende je arbeidzame leven, op een heel prettige manier van de straat werd gehouden, om in de vrolijke vut elkaar vandaag er over te kunnen verhalen. Vanzelfsprekend doorspekt met de onvermijdelijke anekdotes.

Het is heel leuk te ervaren, dat je eerste vriendje compleet buiten beeld, je echte vriendje is gebleven.