Je weet het maar nooit, of ik mij onbewust door Martin Bril zijn beroemde rokkiedag heb laten inspireren, met mijn hagelslagdag. Hoewel niet veel meer dan een gelukzalig moment de overeenkomst is. Mijn hagelslagdag bestaat sinds enkele maanden en is door mijn vrouw naamloos in het leven geroepen.

Tot dat moment had ik als ontbijt altijd twee bruine boterhammen met vleeswaren of met kaas. Door mijn vrouw de avond er voor klaar gemaakt. Tja, zo langzamerhand is het wat anders aan het worden, maar ik was nog al verpest. Als een ware Archie Bunker deed ik nooit wat in het huishouden en al mijn maaltijden werden liefdevol voor mij verzorgd.

Nooit maakte ik echter gebruik van mijn recht  om te bepalen wat we zouden eten, of wat het boterhambeleg zou zijn. Ik liet mij graag verrassen. Zo kon het gebeuren dat hartig s ochtends veranderde in zoet. In afwisseling jam, pindakaas en hagelslag. De andere staat van beleg s ochtends kon ik erg waarderen. Misschien wel met voorbedachten rade, in dat geval prijs ik haar slimheid, had mijn vrouw die belegwisseling er ingebracht. Zo wist zij mij namelijk tot iets van zelfwerkzaamheid aan te zetten. De met halvarine voorgesmeerde boterhammen lagen in een tupperwaredoosje voor mij klaar, met daarnaast het potje, kuipje of doosje zoet. Vanaf dat moment belegde ik s ochtends mijn eigen boterhammen.

Eenmaal gewend aan het zoete ontbijt, groeide bij mij de voorkeur voor hagelslag. Van de variatie werd echter niet afgeweken. Elke ochtend opnieuw was het weer een verrassing wat er voor bijlage bij het tupperwaredoosje stond. Was het doosje hagelslag weer aan de beurt, beschouwde ik dat als my lucky day; mijn hagelslagdag. Zo’n dag ga ik dan zelfs extra positief, met nog meer plezier en al fluitend in.

Morgen belt de specialist Truus om te vertellen hoe zij haar gaan behandelen. Voor die ene keer heb ik mij wel met het broodbeleg bemoeid. Morgen krijg ik hagelslag op brood.