Ongelooflijk dat wij dat nooit
eerder hebben gedaan. Bijna op Japanse manier zijn wij wel eerder in Giethoorn
geweest, hebben natuurlijk de beroemde kroeg Fanfare aangedaan en wat
rondgelopen. Dit keer dus met de boot, waarbij captain Jack met grappen
en grollen veel van de historie vertelde. Absoluut de moeite waard. Je bent
gek als je zon trippie ook niet eens gaat maken. Heel Nederlands dan ook
maar even de financiële kant van zon boottocht. Schrik niet, voor 5,= per
persoon inclusief een kop koffie, ben je ruim een uur letterlijk van de straat.
Op het water dus.
De afloop was voor ons echter een grote
domper, wat aan de afsluiting van het tv programma Dit was het Nieuws
deed denken: Gelukkig hebben we de fotos nog. Omdat wij voorin
de boot zaten, om maar niets te missen, gingen wij ook als laatste van boord.
Truus stond inmiddels op de buitenkant van de boot om op de kade te
stappen. Ik boog mij voorover om een tip in de klomp van captain Jack te
stoppen.
Een logge medepassagier voor ons had zoveel
moeite met van boord komen, dat hij als een soort aftrap de boot een douw gaf.
Truus, door verzwakking wat onvast op haar benen, kwam daardoor vreselijk lelijk
ten val. Sloeg terug de boot in, met haar rug op de harde bankjes.
Mag haar verdomme dan niets bespaard blijven?! Ik baal er nog
steeds van dat ik juist op dat moment in financiële zin captain Jack onze
waardering voor de boottocht wilde tonen.
Maar misschien had captain Jack, bij het
uitmonsteren van zijn passagiers, beter op moeten letten. Hoe dan ook,
Truus was op een meedogenloze manier de dupe van deze gebeurtenis. Onze
geweldige ervaring is hiermee ontzettend overschaduwd. Vind ik
., zo niet mijn
Truus. Zij genoot van haar Giethoorntrip, ondanks de desastreuze afloop.
Het
lijkt er op dat zij een fikse (rug)kneuzing heeft opgelopen. Inmiddels heeft zij
daarvoor al twee (van de maximale vier) extra pijnstillers genomen.
Morgenochtend, omdat Truus dat niet eerder wil, zullen wij zo nodig onze
huisarts consulteren.
Met ongekende moraal, waar
menig vent jaloers op kan zijn, wilde zij de planning van onze dag verder niet
verstoren. Oké, we zijn wat eerder uit Giethoorn vertrokken, zonder gezellig nog
even een terrasje aan te doen. Maar, onder geen voorwaarde accepteerde zij dat
wij zouden afzien van vlees grillen in de tuin.
Die afspraak maakten wij voor
het moment dat het lekker tuinweer zou worden. Truus kan namelijk geen
vleesbaklucht in huis meer verdragen, vandaar haar goede alternatief: Grill
dan lekker een biefstukkie in de tuin, dat mag wel weer eens na een kwartaal
kant-en-klaar maaltijden, was haar aansporing voor het eerste de beste
moment. Mijn tegenwerping dat kant en klaar heel goed te eten
valt, kwam aan overtuigingskracht te kort. Samen kochten wij het vlees in. Op
advies van onze fantastische slager werd het overigens een entrecote, waarmee
mijn vleselijke lusten, bij wijze van babbelen, orgastisch werden bevredigd.
Truus nam mij deze zelfbevrediging absoluut niet kwalijk. In tegendeel.
Wanneer wordt haar nou eens een meevallertje gegund?!
