Over Truus valt niet veel meer te melden dan dat zij, door de val van afgelopen maandag, nog steeds verrekt van de pijn. Door onze huisarts, die twee wekelijks langs komt, is een zware kneuzing geconstateerd. Het moet dan heten dat zij van geluk moet spreken, dat er geen ribben zijn gebroken. Het zal wel, hoewel wij dát geluk niet als zodanig hebben ervaren. Zij verrekt al vier dagen van de pijn, heeft daarvoor een andere pijnbestrijdingmix aan medicatie gekregen, waarvan wij maar moeten hopen dat het eindelijk gaat werken. Truus accepteert het gelaten en vertrouwt op verbetering in de aankomende dagen. Haar opgeruimde karakter heeft zekerenvast geen deuk opgelopen. Iets waaraan ik mij weet op te trekken.

Inmiddels heb ik geaccepteerd dat wij mannen, nou ja ik in ieder geval, het zwakke geslacht blijken te zijn. Daarmee is mijn excuus geboren, voor het feit dat ik nauwelijks iets weet te bloggen. Ik beroep mij er op dat er momenteel bij mij niet veel meer dan één hersencel goed functioneert. Om toch te bloggen, zocht ik gisteren mijn escape in anekdotes binnen mijn Kroondomein. Zoals ik dat vandaag opnieuw doe en dat zo nodig ook in de toekomst zal doen:

Het onwillige eitje.

Met de regelmaat van de klok kwam mijn opa vanuit Haarlem met zijn simplex-eitje (een soort solex) naar Den Haag snorren, waarmee hij zo'n twee liter benzine verstookte. Zo niet die ene keer, toen hij veel zuiniger had gereden. Zijn eitje wilde maar niet aanslaan, zodat opa tot aan de Haarlemse stadsgrens het motortje al fietsend enige rust gaf, om daarna het torretje opnieuw aan de praat proberen te krijgen. Wederom zonder resultaat.

Zo fietste hij het ene moment met het motortje in de rust stand, om 'm het andere moment weer aan te willen jagen. Juist dat starten, waarbij de motor op de band werd gezet, was een uiterst vermoeiende bezigheid. Het eitje bleef het vertikken om aan te slaan. Eenmaal fietsend Den Haag binnen gereden, werd hij door een leuk jong ding aangehouden. "Ach meneer, wilt u even naar m'n brommer kijken. Hij wil niet starten." Met ruim 50 loodzware kilometers in de benen, heeft alleen God hem horen brommen.

n.b.: Meer Kroonluchtige anekdotes lees je in mijn kroondomein:
www.kroondomein.com/anekdotes.htm