Er valt momenteel weinig, eigenlijk niets, te bloggen. Voorvallen en anekdotes willen mij niet te binnen schieten. De actualiteit, zoals die vreselijke ramp in Noorwegen, weet mij er niet toe te bewegen om mijn toetsenbord te beroeren. Hoewel…., ik heb daar wel een gedachte over.

De laatste jaren komt het steeds meer voor dat een of andere idioot, vaak tot de tanden toe gewapend, onschuldige mensen overhoop schiet. De gruwelijkheden van Alphen aan de Rijn zijn nog niet verteerd of de ramp van Oslo en eilandje Utoya diende zich al aan. Bijna altijd wordt de dader achteraf door de officiële instanties, ondiplomatisch gesproken, voor gek verklaard. Kennelijk heb ik een uitzonderlijke gave, want ik heb steeds direct door dat die moordenaars volledig gestoord zijn. Veel erger is het dat zij vaak eigen wapens hebben, in het bezit zijn van een wapenvergunning en lid zijn van een schietvereniging. En dat moet gewoon ophouden. Niks wapen, niks wapenvergunning, niks schietvereniging, tenzij ….

Wereldwijd moeten alle burgers hun wapens gewoon inleveren en zal hun wapenvergunning moeten worden verscheurd. Vuur,- uhhh moordwapens moeten worden verboden. Schieten mag dan hooguit nog uit je slof. O ja, en die schietvereniging dan? Nou, hun leden kunnen evenzogoed, evenzo spannend virtueel schieten, met een soort Wii speeltje. Ja maar, zo’n Wii kan de werkelijkheid onvoldoende nabootsen. Schieten met een Wii mist de terugslag, voor schietlustigen kennelijk een fysiek genoegen. Misschien zelfs wel de kick. Nou oké, zet naast elke schutter een hulp-schutter, die bij elk schot just in time de schutter een geweldige soejang geeft. Voor de schutter een lekker nagloeiende terugslag en voor de hulp-schutter een prima training voor een goeie timing.

Maar, zoals ik begon heb ik eigenlijk niets (dagelijks) te bloggen. Ik heb effe wat anders aan mijn hoofd. Hoewel, waar ik kan, blijf ik zoveel mogelijk Knetteren. Zij die mijn Knetter bezoeken om te weten hoe het nu met Truus is, moet ik ook teleurstellen. Er valt gewoon niets te melden. Niets meer dan dat zij vreselijk haar best doet om zich dagelijks zo goed mogelijk te voelen. ’s Middags zitten we samen vaak een spannende TV-serie, op DVD gehuurd, te kijken. Momenteel The Shield. Daarnaast moet ze zich vaak de rest van de dag erg in acht nemen, het liefst dan zoveel mogelijk op bed rusten, met een kussensteun in haar rug. Een soort niet storen-bordje hangen wij dan aan de buitendeur. ’s Avonds hebben wij dan weer onze genoeglijke uurtjes samen.

Natuurlijk geniet Truus nog steeds van persoonlijke contacten. Alleen moeten we dat erg doseren. Vandaar dat wij inmiddels intimi hebben gevraagd eerst, niet eerder dan na de lunch, te bellen, of veel liever nog, Truus eerst te mailen, truuskroon.jas@gmail.com Tja, het zijn niet de leukste spelregels, maar wel erg noodzakelijk. Blijf alsjeblieft wel contact houden, want het contact met jullie laten wij zeker niet graag schieten.