Het lichtpuntje boven Maria brandt voor mijn Truus.

Het is zeker niet onder het motto niet goedschiks dan kwaadschiks, maar meer mijn schreeuw om aandacht voor mijn vrouw. Want, in het bedevaartsoord Onze Lieve Vrouw ter Nood brandde ik een speciale kaars op een speciale plek voor Truus. (blog 9.5.) Samen met haar herhaalden we het in een ander bedevaartsplaatsje boven Schagen, in de Mariakapel de Keins (blog 23.6.) Tijdens een kakdorpenwandeltocht liet ik het uitnodigende gebaar van een openstaande deur van een kerk in Aerdenhout niet aan mij voorbij gaan. Mijn kaarsje liet ik niet in de massa verdwijnen (blog 10.7), maar eiste alle aandacht op, direct binnen het gezichtsveld van de Heilige Maria.

Geen enkele actie heeft maar enigszins geholpen of heeft maar iets aan verlichting gebracht. Het gaat inmiddels zo verdomde slecht met Truus, dat ik dan toch maar een stapje verder ga. Dit keer in een kerk in het dorpje Graft de Rijp. Niks kaarsje in de massa. Ook geen plekje binnen het gezichtsveld van Maria. Nee, een kaarsje boven het hoofd van de Heilige Maagd. Symbolisch gesproken zet ik zo een prijs op het hoofd van Maria. Een hoofdprijs…., mijn eigen Truus. Wat zou ik die prijs graag willen incasseren.