|
Het mooie
verhaal in de boevenbus.
Niet dat mijn roots er iets mee te maken
hebben, maar ik wilde al heel lang graag naar het gevangenismuseum van
Veenhuizen. Vroeger had ik natuurlijk veel van dit boevendorpje gehoord. Een
gratis NS-reis en de toezegging van een vriendin dat zij meewilde, deed mij
besluiten naar Drenthe te gaan. Door drie uur te treinen, maar dan heb je
natuurlijk wel het meeste profijt van een gratis reis, en een halfuurtje met de
bus werden wij in Veenhuizen opgebracht. Nou ja, de laatste vijfhonderd meter
moest je te voet afleggen. Helemaal geen straf, want een diversiteit aan huizen,
met stichtelijke spreuken aan de gevel, brachten ons al enigszins in de
stemming.
Op internet had ik al gelezen dat de
originele boevenbus alleen maar zondags een verkenningsrit van een
halfuur door het gevangenisdorp Veenhuizen rijdt. Bij die teleurstelling had ik
mij al neergelegd. Alleen, toen wij aan kwamen lopen stond de boevenbus toch bij
de bajeshalte klaar. Met een echtpaar in de wacht en de chauffeur buiten beeld.
Bij de kassa kwamen wij deze
delinquentenchauffeur toch tegen. Verheugd stapte ik op hem af: Gôh, wat
fijn. U rijdt toch? Met hoeveel mensen bent u? omzeilde hij mijn vraag.
Nou, wij met zn tweetjes. Maar wij willen ook graag mee, was het
wachtende echtpaar onze kant uitgekomen. Dan bent u met zn viertjes,
hoofdrekende de busbestuurder ons voor. Ja?. Das te weinig. Met
hoeveel moeten wij dan zijn chauffeur?, rook ik mijn kansen. Nou, met
minimaal acht personen. En wat kost de busrit? bereidde ik mijn deal
zorgvuldig voor. Twee euro per persoon, kreeg ik als repliek, zonder
dat de bedoeling van mijn vraag was doorgedrongen. Nou dan betalen wij toch
4 euro, in plaats van twee euro per persoon. Bij de chauffeur rezen de
vraagtekens zichtbaar tot boven zijn wenkbrauwen.
Of u nu van acht personen 2 euro
krijgt, of u krijgt van 4 personen 4 euro, dan is de opbrengst toch
hetzelfde?!. Uhh, ja dat wel, maar onze oude bus is erg duur in onderhoud,
poogde hij mijn deal af te ketsen.
Daarbij leek het alsof het echtpaar met
snobistische uitstraling het mij kwalijk nam dat ik trachtte een deal te
sluiten, zonder dat met hen vooraf te hebben overlegd. De 2x vier euro joeg ze
volledig buiten beeld. Gelukkig kwam er toen nog een stelletje binnenlopen en
voordat ik hen 2x vier euro in onze trip wilde laten investeren, was er ook een
gids bij ons komen staan, die duidelijk wel een rondje Veenhuizen wilde maken.
Laten we dat nou maar doen Bartje, moedigde hij de chauffeur aan,
waarbij wij duidelijk profiteerden van de hiërarchie die nog steeds in dit
criminele dorpje voortleeft.
De gids woonde in een veel grotere woning op
het terrein en ook daarin was hij de chauffeur de baas. Wij konden instappen en,
zoals bazen nou eenmaal kostenverhogende deals sluiten, werd het tarief
weer tot 2 euro per persoon teruggebracht. Het werd een onvergetelijke
rit.
Later op de middag kwamen we het kakstel
nog tegen en natuurlijk konden wij het niet nalaten bij hen zout in de
wonden te strooien. Ja maar, vier euro per persoon is toch te gek? Wij
hadden het er graag voor over, want het was fantastisch. En de grap is dat we
toch maar 2 euro per persoon hoefden af te rekenen. De grimas die zij toen
trokken sprak boekdelen.
Nou wij zijn naar het glasmuseum
geweest en dat was ook heel mooi". Wij gingen niet verder in op deze
teleurstellingverwerkende tekst. Want, welke verjaardag valt nou op te leuken
met een verhaal over het bezoek aan een glasmuseum in Veenhuizen?!
|
