Wat was het leven vroeger toch lekker simpel. Neem nou de hersftperiode. We wisten toen met z’n allen dat sommigen onder ons een beetje zouden doordraaien. Dat komt door “het vallen van de blaadjes….”, was de algemene verklaring en lekendiagnose. Tegenwoordig gaat het er veel gekker aan toe. Want, zodra de blaadjes van de bomen vallen, komen volwassens kerels met hun speeltje naar buiten; de bladblazer.

De herfst wordt niet meer bij elkaar geveegd, maar weggeblazen. In het gunstigste geval op een hoop, waarna de verkleurde blaadjes alsnog in de vuilniszak verdwijnen. Maar het is ook geen uitzondering dat het pluisje blazen voor volwassenen eindigt aan de rand van de stoep. Naar eigen waarneming is dit op de Gooise Matras, daar waar hooghartigheid met poenerig gedrag hand in hand gaat, eerder regel dan uitzondering. Aan de gemeentereiniging ‘de eer’ om dit tuinafval te verwijderen. Daardoor kan ik mij levendig voorstellen dat gemeenten als Blaricum, Laren, Bussum en Naarden jaarlijks een extra herfsttoeslag in rekening brengen. Wordt dit nog niet gedaan, staat het elke inwoner van de betreffende gemeenten vrij om deze blog uitgeprint, met eigen naam ondertekend, in de ideeënbus te deponeren. Op voorhand doe ik al afstand van de goed-idee-beloning.

Door de storm van de afgelopen dagen hebben de bomen hun laatste blaadjes laten dwarrelen, zijn ze door de hobbyisten weggeblazen en kan de bladblazer weer worden opgeborgen. Ik houd mijn bezem als multifunctioneel gereedschap gewoon binnen handbereik.

Moeder Natuur had echter nog een verrassing voor mij in petto ( Why Me?). Met de kracht van een peloton bladblazers werd de klimop van de buren mijn voortuin ingeblazen, waarbij mijn entree volledig werd geblokkeerd. Dit keer moest er weer ouderwetse mankracht aan te pas komen.