Van horen zeggen weet ik dat vrouwen hun haar anders gaan dragen als zij een nieuwe relatie hebben. Een grappig maar onbekend fenomeen in onze mannenwereld. Hoewel….

Ik ben een fervent blote voetenloper. In huis dan. Zodra ik thuis kom gaat mijn T-shirt en joggingbroek aan, wel een beetje knappe, dus zonder zo’n lubberkont. Meestal gaan m’n sokken dan ook uit. Een gewoonte die genetisch, van moeders kant, is bepaald. Zonder dat ik daar ooit acht op heb geslagen, blijkt dat bloot lopen een behoorlijke aanslag op mijn voeten te hebben gedaan. Daar werd ik op gewezen door Trudy, mijn vriendin waarmee ik mijn tweede leven ben ingegaan. Is het dan zo dat ik, als variant op het nieuwe coupegedrag van de vrouw, iets aan mijn voeten gaat doen?! Ja en Nee. Nee, omdat ik daar nooit op zou komen. Ja, omdat Trudy mij een voetenbon cadeau heeft gedaan.

Zo’n pedicure zag ik trouwens wel tegen op. Niet zozeer omdat het mij een verwijfde actie leek, maar meer door het idee van dat gefriemel aan mijn voeten. Ik kan ook heel slecht tegen kietelen. Trudy had mij echter al een voorproefje gegeven, door wat eelt weg te schrapen en mijn maatje 41 met crème te masseren. Verrassend genoeg heb ik dat heel prettig gevonden. Dus, vol enthousiasme op naar de pedicure.

Toch licht bedremmeld nam ik in de behandelstoel plaats. Met voorbedachten rade was ik er op mijn slippers naar toe gegaan, zodat ik ter plaatse niet mijn schoenen hoefde uit te trekken.

Ja heel gek, aan dát uittrekken was ik absoluut nog niet aan toe. In ieder geval kon er nu direct worden gerenoveerd.

Alsof de winterbanden onder mijn enkels door zomerbanden waren vervangen. Wat een zalig gevoel. Ik lijk op wolken te lopen en nu weet ik al, dat met mijn opgeknapte onderstel mijn 1058 kilometer wandelplezier van 2011 zal worden overtroffen.