“Heeft u een extra voordelenkaart van ons, meneer?” Ja, uhh, thuis”. “Maar dan heeft u er niets aan. Zo kan ik geen spaarpunten bijschrijven. Jammer hoor, want u kunt heel snel een gratis artikel bij elkaar gespaard hebben”. Licht teleurgesteld verliet ik Kruidvat. Ik was speciaal naar deze Chinese kruidenier gegaan, ja echt deze afhaaldrogist is in Chinese handen, om van de aanbiedingen te profiteren. En dan blijkt dat ik nóg méér profijt bij ze had kunnen hebben. Maar dan had ik wel het pasje bij me moeten hebben.

Ik word gek van die pasjes. Mijn Truus had haar portemonnee er uitpuilend mee. Heel wat van die plastiekjes heb ik weggepletterd. Een aantal, waarvan er ook nog steeds nieuwsbrieven binnenkomen, heb ik gehouden. Natuurlijk niet in mijn portemonnee. Daardoor loop ik voordeeltjes en spaarpunten mis.

Op zich is het wel praktisch dat die voordeelpasjes het zegeltjes plakken heeft vervangen, wat mijn keukenla veel overzichtelijker heeft gemaakt. Maar dan wil ik die rotzooi niet naar mijn portemonnee verplaatst hebben. En daar moeten die winkels met klantenpasjes wat aan doen. Of nog beter, moet er een Airmiles-achtig bedrijf komen, die alle voordeeltjes en spaarpunten van élk bedrijf, via één voordeelpasje, voor je bijschrijft.

Waar blijft nou toch dat ene pasje, “voordelig winkelen?!”