Het is heel erg jammer dat de wandelsport wordt ondergewaardeerd. Echt een verkeerd imago heeft. Oké, de wandelvierdaagse in Nijmegen kan er mee door, maar die wordt dan ook flink opgepoetst door het internationale karakter en vooral door de stoere pelotons militairen. Trouwens daar gaat het uitsluitend om de prestatie. Vier dagen uurtje of vier je mandje uit om er minimaal 30 achter je kuiten te krijgen. Niet over de mooie bospaden die de omgeving van Nijmegen rijk is. Nee, gewoon over het asfalt. Daar kan ik niet warm voor lopen.

Nee, ik heb het over die uitgepijlde dagtochten van 10 tot 25 kilometer. Dat valt dan niet onder zo’n prestatieloop, maar een prestatie blijft het. Ook als het niet in marstempo gaat. Aan die eendagstochten doen toch altijd wel een paar honderd mensen mee. Maar, heel veel vrouwen, vaak rond de 70% en doorgaans met grijzen hoedjes. Minimaal 50+ dus.

Oké, wandelaars hebben niet die sportieve outfit van bijvoorbeeld de tourfietsers, wat de wandelsport daar ongetwijfeld minder sexy door maakt. Ik geef toe dat de deelneemsters van beachvolleybal er aantrekkelijker uit zien en dat ik graag zou hebben dat er meer, liefst van zulke, jongeren aan die tochten deel nemen. Maar om nou de wandelsport weg te zetten voor een sport voor simpele zielen, mij recent nog eens als verweer genoemd, om niet sportief bezig te zijn, gaat mij toch veel te ver. Het is inderdaad een ouderen sport, maar dan wel door alle lagen van de sociale klassen heen.

In alle opzichten verdient de wandelsport een beter imago. Maar ja, ik vind het dan wel jammer dat bij de startplaats in Winterswijk een groot bord hing, waarop werd uitgelegd op welke wijze de tocht was uitgezet.

De uitleg.

Dat is dan wel een moment dat ik er inderdaad niet bij zou willen horen. Daarin was ik niet alleen. Een hondje leek zelfs zo’n ‘domme tippel’ te vertikken en trok zich terug in de rugzak van zijn baas.