Als je ergens toe geen aanleg hebt, er niet mee opgegroeid bent, is het niet eenvoudig je iets eigen te maken. Zoals ik zo langzamerhand heb ervaren met het koken. Ik heb er eerlijk gezegd ook niets mee. Neemt niet weg dat ik vrij behoorlijk gedisciplineerd, een kwaliteit die mij door mijn Truus is bijgebracht, mijn eigen potje kook.

In mijn eerste periode van alleen zijn, heel veel afgewisseld met de magnetronmaaltijden van de supermarkt. Inmiddels een hoge uitzondering. Ik eet veel fruit en groenten, maar mijn maaltijden zijn gezond, maar redelijk saai. Heel veel met sla, soms lof en af en toe een Hak potje spinazie, of rode kool en zo. Altijd met aardappels en óf een balletje gehakt óf een Lidl Loetje biefstuk. Een andere manier van koken moet zich nog in mijn systeem settelen.

Dat gaat ongetwijfeld gebeuren. Eens per drie weken komt een vriendin, met de oven als middelpunt, mij kookles geven. Met mijn verjaardag kreeg ik een basis kookboek met veel plaatjes, waardoor ik met zelfwerkzaamheid ook mijn kookkwaliteiten en vooral de variatie kan verbeteren.

Die behoefte probeerde ik zelf al eerder in te vullen. Bij de supermarkt trof ik in de diepvries haricots verts met spek aan. Dat leek mij een welkome afleiding. Maar steeds als ik ’t uit de vriezer had gehaald om de bereidingswijze even door te lezen schrok ik er van terug en gingen de bonenrollen weer terug de vriezer in. Tot aan vandaag.