Wat zou ik graag uit mijn gedachten verbannen dat Internet ook een heel slecht medium kan zijn, waar misselijkmakende griezels en oplichters helaas ook dagelijks gebruik van maken. Want, als er op gepaste wijze gebruik van wordt gemaakt, is Internet een fantastisch medium, met onbeperkte mogelijkheden voor iedereen.

Dankzij Internet heb ik nu al ruim 10 jaar m’n eigen website, www.kroondomein.com , waarop ik al heel wat heb weggeschreven. Heb ik dierenliefhebbers aan het woord kunnen laten en zijn er inmiddels al een twintigtal kunstenaars, die daar een digitale expositieruimte in hebben geopend. Ik ben er dan ook apentrots op dat ik de enige eigenaar ben van het virtuele Kroondomein. Daarbij sta ik toch min of meer naast onze Koningin, die het aardse Kroondomein volledig in handen heeft. Ik blijf mij nog steeds vasthouden aan het hardnekkige gerucht dat het Koningshuis interesse toont in mijn kroondomein.com en dat er een aantrekkelijk bod van hen valt te verwachten. Door de emotionele waarde van mijn site heb ik dan natuurlijk nog niet zomaar “ja” gezegd.

Het afgelopen jaar heeft Internet mij wel heel veel bijzonder dankbare momenten bezorgd. Nu, anderhalf jaar geleden, ben ik met mijn blog Knetter gestart, die ik sinds april vorig jaar heel regelmatig gebruikte om verslag te doen over het ‘ziek zijn’ van mijn vrouw. Dan niet door er zeververhalen over te schrijven, mijn Truus las immers mee, maar door in alle facetten er een zo positief mogelijke draai aan te geven. De reacties hierop waren overweldigend. Uit het hele land kreeg Truus de liefste reacties, werden er heel veel kaarten gestuurd en stond zij constant tussen de bloemen. Ik vergeet helemaal nooit hoeveel plezier dat Truus heeft gedaan. Als ik denk aan de reacties op mijn laatste verzoek, direct een kaarsje voor haar te branden, krijg ik nog steeds kippenvel op mijn armen. Wat prijs ik mij gelukkig dat mijn Truus tot enkele dagen voor haar dood genoot van al dat lieve medeleven, van ontzettend veel mensen vanuit alle hoeken van ons land. Tot op de dag van vandaag heb ik daar fijne (digitale) contacten (zelfs vrienden) aan overgehouden.

Stom, ik kroop achter mijn toetsenbord om iets geheel anders over een Internetervaring neer te schrijven. Maar, door mijn emotionele afvinkjaar kon ik deze neergeschreven emoties toch niet binnen houden. “Cut!”

Gisteren was ik aanwezig bij een happening van Wilma, ja zij van bloggertje “Warboel.” Ik had die eer door aan de wieg te hebben gestaan van haar digitale column. Slechts krap een jaar na haar eerste column zijn er 30 van die mooie verhalen in boekvorm, “In de War” uitgebracht. Geweldig hoe Wilma door Internet zich uiteindelijk ISBN (nr. 978-94-90537-21-0) wist te laten noteren. Wat ik dan nog leuker vind, is dat zij mij ook de eer gunt, door een vermelding in het voorwoord van haar boek. Ik kan het niet nalaten een fragment uit dat voorwoord hieronder te publiceren:

Fragment uit het voorwoord.