Wat 62 jaar Truus haar verjaardag is geweest, is vandaag niets meer dan haar geboortedag. Dus geen rode rozen of weer een extra kaarsje op haar taart. Er valt niets meer te vieren, want mijn Truus is niet meer. Vandaag herdenk ik voor het eerst haar geboortedag, waar voor mij 47 verjaardagen meebeleven aan vooraf is gegaan. Jazeker, vanaf haar 15^e verjaardag.

Daarom kan ik deze dag niet zomaar aan mij voorbij laten gaan. Die 63 kaarsjes moesten er toch komen. Niet op een feestelijke taart, maar als symboliek ter nagedachtenis op een dominante plaats in de kerk. Door de fantastische medewerking van mensen van de Parochie van de pracht kerk St. Jan de Doper in Noord-Scharwoude, ontstak ik vanochtend Truus haar kaarsjes onder het beeld van de Heilige Antonius.

Zo heeft Truus even haar eigen plekje, rechts voorin de kerk, waarbij de Heilige Antonius nog eens een extra toegevoegde waarde heeft. Rowwen Hèze zingt immers in de gelijknamige song: “Soms is het beter iets moois te verliezen. Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad.”

’t Is waar, maar die troost is ontzettend schraal.