Hoe aangenaam je sociale leven ook kan zijn,
toch zijn er veel momenten dat je op jezelf bent aangewezen. Vandaag was het
zon dag. Het was prachtig weer, dus alle reden om er uit te gaan. Alleen en
zonder doel. Ik koos voor mijn populairste plaatsje aan de kust, Egmond aan Zee.
Door de bossen op zich al een heerlijke fietstocht.
Het was al lunchtijd, dus koos ik vrij snel
voor een zonovergoten terras. Onder het motto hetzoumemooieenrotzorgzijn
ging ik direct aan de drank, een mooie kelk Affligem. Een bewuste keuze in
de wetenschap dat een vaasje bier te makkelijk wordt weg geklokt, terwijl zon
Abdijbiertje rustiger, bijna nippend, door mij wordt gedronken.
Altijd leuk zon terrasje waar de passanten
in alle soorten en maten in een karavaan voorbij trekken. Maar ja, elke
gedachte, elk woord wat bij je naar bovenkomt, vloeit ongebruikt terug in dat
deel van je hersens waar het boven kwam borrelen. Niet zonder bij mijzelf soms
een glimlach te hebben opgeroepen. Mijn stemgeluid deed alleen dienst bij het
bestellen van een nieuwe consumptie.
Op het volle terras zat ik aan een
tafeltje van vier. Er kwamen twee vrouwen mijn kant op, of
ik er bezwaar tegen had dat zij
. Welnee, ga lekker zitten
Achter mijn
zonnebril zag ik dat één van de twee een bijzonder leuk typie was en geen ring
droeg. Met het opvangen van gespreksflarden ging ik haar steeds leuker vinden en
begreep ik dat zij ook single is. Kijk, dan schiet de werkelijkheid ten opzichte
van de digitale wereld toch behoorlijk te kort. Ter plekke had ik namelijk
Marianne (want zo heet ze) dr profiel willen aanklikken. Om even te zien of zij
in de markt is en waar ze dan naar op zoek is. Helaas; maar ook helaas
dat zij zo druk in gesprek waren dat ik mijn kans niet schoon kon zien. Ik moest
het, bij hun opstappen, met een vriendelijke groet doen. Jammer dat ook mijn
digitale profiel voor Marianne niet zichtbaar is geweest.
Tegenover het terras staat een aantal
volledig bezette banken, waarop de mensen de passanten maar ook de
terrassanten bekijken. Een beetje raar. Mét consumptie kijkt naar
zónder consumptie en andersom. Maar het zou ook kunnen zijn dat de lokale
bevolking plaats heeft genomen op de gratis banken. Met enige fantasie zag ik
die zitplaatsen als een soort stambanken, vergelijkbaar met de
stamtafel of de bar in de kroeg.
Zó zou het moeten zijn. Als
je de kroeg in gaat en uit bent op een praatje, dan wel contact zoekt, kies je
natuurlijk voor de bar. Daar spelen de lollige dingen zich immers af. En dat is
nou precies wat een terras moet ontberen. Je schuift op een terras niet zomaar
bij iemand aan om een gezellig praatje te maken. Om effe lol te hebben. Een
omissie van een terras.
Dat zou anders moeten kunnen. Op een terras
zou er ook een soort bar moeten zijn, waar iedereen frank en vrij kan
aanschuiven. Dat hoeft dan niet letterlijk een bar te zijn, maar gewoon een
gezamenlijk zitje waar je elkaar op zoekt. Een slimme horecaan weet daar
ongetwijfeld wel een goeie invulling aan te geven.
Lijkt me leuk, hoef ik node de kroeg niet in, maar kan ik lekker op een
terras aanschuiven om gezamenlijk een beetje lol te hebben.
N.B: Een echt lollige
terras-ervaring schreef ik neer in mijn kroondomein:
www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/bekaktterras.htm
