Al was het vandaag 30 graden, m’n wandelschoenen hadden zich vandaag toch een uitje beloofd. Dus dan er toch maar op uit. In Zaandijk, inclusief de Zaanse Schans, was er een traditioneel mooie tocht. Om ook nog eens twee braderieën te trotseren, koos ik niet voor de 26, maar voor de 17 kilometer.

Heel geruststellend was de start vanaf het Evean Zorgcentrum, een organisatie die ik, door hun begeleiding tijdens het ziek(sterf)bed van mijn Truus, ontzettend hoog heb zitten. Die wereldwijven vergeet ik mijn leven niet. Maar dit ter zijde, want er moest worden gelopen.

Eenmaal terug op de Zaanse Schans, met pak weg nog drie kilometer te gaan, liet ik mijn schoenteugels, niet met mijn veters te verwarren, vieren. Zoals iedereen slenterde ik langs de braderiekraampjes. De kraam met olijke ‘poppenkastpoppen’, waar ik echt iets mee heb, moest ik natuurlijk even bewonderen. Een leuk typie kwam toen glimlachend op mij af, wist dat ik niet direct haar doelgroep was, maar vond het leuk genoeg mij te vertellen dat de pop, die zij in haar hand had, door de kunstenares van haar evenbeeld was gemaakt. Door de gelijkenis werd ik daarvan overtuigd. Waarbij ik, naar haar genoegen, vroeg wie uiteindelijk de oudste was. Met plezier wilde zij die overtuiging door mij laten digitaliseren. Zulke ongedwongen contacten brengen absoluut de sjeu aan een dag.

Mijn twee halve litertjes water waren op en ik smachtte naar een biertje. Geen punt, ik was pal bij Koog aan de Zaan, effe de brug over, en de flappentapper van ABN AMRO zou mij naar behoefte bevredigen, dacht ik.

Niet te geloven, terwijl pal voor die bankdeur een braderie gaande was, stond er ongegeneerd op het scherm van de geldautomaat, dat zij ‘buiten dienst’ was. Met geen enkele remplaçant in de directe omgeving. Opnieuw zo’n bankblunder eerste klas, terwijl er in directe omgeving door kleine zelfstandigen geld kan worden verdiend, stagneert de omzet omdat er niet effe geld kan worden getapt. Als ik die organisatie was, zou ik bij die bankboeven van de ABN/AMRO een fikse claim neerleggen.

Mijn laven op de gezellige dijk moest ik maar even uitstellen. Ik had gelukkig nog wel genoeg poen om voor € 5,= een jaren zestig muziek DVDtje van The Locomotions te scoren. Met een droge bek moest ik dan nog wel effe op m’n tanden bijten, in de hoop onderweg nog een flappentapper tegen te komen. Mooi niet!

Eenmaal terug in het Evean Zorgcentrum werd ik verrast met ‘het café’ dat zij binnen dit complex hebben. Met mijn acht simpele eurootjes nog in de pocket, kon ik mij toch naar genoegen laven. Voor een biertje, van de tap, vroegen zij maar 1 euro 35. Onder het genot van zo’n biertje vraag ik mij dan af, waarom elders een biertje € 2,20 moet kosten?! Daarover fantaserend kom ik tot de conclusie dat er ergens tussen de schakel van brouwerij en tapwinkel onaangenaam winst wordt gemaakt. Misschien wel door de brouwerij zelf.

Dat brengt mij dan weer op de gedachte dat Evean veel meer kroegen moet hebben. Daaraan dan een goede sociale betekenis moet weten te geven, als het ware een sociaal format in Real Life. Dan mag die € 1,35 best een paar dubbeltjes om hoog, als die extra’s dan maar aan die organisatie wordt gedoneerd en Evean niet alleen een zorgcentrum, maar ook een preventief zorgcentrum gaat worden. Voor die gedachte loop ik graag het vuur uit m’n sloffen. Nou ja, sloffen, wel mooi op m’n Han Wag’s.