Het zou zo maar kunnen dat mijn inkoopbeleid, na mijn bijna doodervaring, wat onzorgvuldiger is geworden. De afweging “zou je dat nou wel doen” is nagenoeg uit mijn systeem verdwenen. Maakte in dit geval plaats voor mijn opwelling, ‘dat het toch ook wel lekker is om een vouwfiets te hebben.’ In plaats van mij af te vragen of ik met mijn wandelschoenen niet voldoende sportief materiaal in huis heb, ging ik mij op Internet oriënteren. Het ‘af en toe lekker ergens in het land een fietstochtje maken is toch ook leuk’ deed steeds meer opgeld.

Vouwfietsenkeuze genoeg op internet. Binnen mijn eigen blackbox werden steeds meer fietsen geschrapt. Kwalificaties als “kan niets zijn voor dat geld,”  “Niet erg goed te vouwen”  en “Een te klein verzet voor die wieltjes”, brachten mij steeds meer bij de gedachte dat het de Rolls Royce onder de vouwfietsen moest worden. De tegen argumentatie van “hoe vaak zal je er op rijden” verloor binnen mijn rationeel denken steeds meer terrein.

Maar, verstandig als ik dan toch nog kan zijn, besloot ik om de Brompton eerst in het echt te willen zien, waarvoor Internet mij in Haarlem een dealer bood die wel heel veel informatie gaf. Doorslaggevend was dat ik daar, omwille van de try-out, zelfs dat type fiets eerst kon huren. Voor een geeltje dat wel, maar die je mooi terug zou krijgen als je een Brompton zou kopen.

De uitvoerige informatie over de Brompton bracht steeds meer ‘de behoefte tot willen hebben’ bij mij boven. Ik wist genoeg. “Dan wil ik graag die fiets een dagje huren”.  Geen probleem en mocht ik willen kopen, waren er nog een paar fietsen in de kleur zwart voorradig. Andere kleuren zouden een week of zes levertijd hebben. “Of, wacht eens…,”  Ik geloof niet dat het door de uiterst betrouwbaar overkomende eigenaar van de zaak werd gespeeld. “…er is nog, net in doos aangekomen, een uitvoering in ijsblauw/blauw.” Die werd speciaal voor mij uitgepakt. Jemig wat een pracht exemplaar.

 “Heeft u nu een fiets voor handen om een ‘stukkie te proeven?’. Daarbij zal ik best onbedoeld een koopsignaal afgegeven hebben. Het reed inderdaad lekker en, zoals mij al was gezegd, fietste je met gemak veel fietsers voorbij. “Probeer ook nog even het H-stuur”, werd mij geduldig een tweede rondje geadviseerd. Wat uiteindelijk voor mij het laatste shotje was. Niks huren. Die fiets wil ik hebben, in dat prachtige ijsblauw/blauw.