1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Inmiddels heb ik al weer tien wandeltochten achter de kuiten. Met wisselende vreugde. Mijn voeten hebben er de ene keer meer zin in, dan de andere keer. Voorlopig moet ik het dan ook maar op een maximale afstand van 15 kilometer houden. Wel weer zonder onderweg eventjes te rusten. Vandaag was het in Houten weer zon lekker loopie, waarvan ik door de moyenne van 5,4 km p/u. met grote voldoening thuis kwam. Met dan ook nog eens een geweldige verrassing op mn deurmat. De chirurge, waar ik veel aan heb te danken, stuurde mij dit kaartje, waarbij zij aan de Alkmaarse4Daagse refereert..
Voor mij een geweldige opsteker en trots als een pauw show ik hier het kaartje. Ongevraagd, daarom heb ik de naam van de arts onzichtbaar gemaakt.
Door het hondenweer van deze zomer zijn de zwaluwen van dit jaar geen hoogvliegers.
Letterlijk gesproken dan, want in het Brabantse Lage Zwaluwe zullen toch ook wel knappe koppen wonen en/of is om die reden de gemeentenaam in Drimmelen veranderd?!
Eigenlijk is het raar, dat je bij een
smartphone eerst de gebruiksaanwijzing moet doorlezen, alvorens je een
telefoongesprek kunt aannemen. Toch is het zo, want even het groene
telefoonhoorntje aantikken is er niet bij. Nee, je moet m vegen.
Ik vraag mij af hoe meneer Van Dale
dit taalkundig in de volgende Dikke Van Dale gaat oplossen?! Het lijkt mij
namelijk heel erg voor de hand liggen dat in de volksmond heel snel gezegd gaat
worden, bij het ontvangen van een oproep: Ik zal m een veeg geven.
Of wel: Bel mij maar, dan zal ik je een veeg
geven.
t Is dat een weddenschap in mijn blog niet valt te overzien, anders zou ik er zo maar een goeie fles wijn op willen zetten, dat we Janneke Willemse het volgende tv seizoen niet meer op zondagochtend terug zullen zien.
Het valt natuurlijk ook niet mee om de cameragenieke Eva Jenek in het programma WNL op Zondag op te moeten volgen. Dat lukte maar een heel klein beetje toen Telegraafs politiek commentator Paul Jansen als joker werd ingezet en al weer veel minder, toen de altijd zo triest kijkende Charles Groenhuijsen de zondagochtend-duobaan op zich nam. De weinig zeggende Janneke kwam daardoor nauwelijks nog aan het woord. En volgend seizoen dus ook niet meer in beeld.
Ik permitteer mij even om ouwe koeien uit de sloot te halen. Nou ja, oud nog binnen de tijd dat rundvlees in de vriezer bewaard kan worden. Voor mijn eerste operatie van 6 december 2012 was het niet onwaarschijnlijk dat ik eind januari de wandelmarathon van Egmond zou kunnen lopen. Het liep letterlijk heel anders.
Veel complicaties vroegen om drie operaties nadien. Mijn volgende pijlen richtte ik op de Bloesemwandeltocht van Geldermalsen. Ook hier kon geen sprake van zijn. Ik was toen nog maar net voor de vierde keer geopereerd en lag veertien dagen lang onbewegelijk op een zogenaamd zandbed. Uiteindelijk werd ik stijf als een hark drie mei uit het ziekenhuis ontslagen. Ook al doordat het uitgesprokenteringweer mij beperkte in het oefenen in de buitenlucht, had ik ook al weinig hoop op de deelname aan de Alkmaarse 4Daagse.
Na weken op vijf kilometer als langste wandelafstand te hebben gestaan, kreeg ik bij het eerste zonnetje (5 juni) plotseling de geest. Met gemak liep ik de Zwanenwaterroute van acht kilometer. Twee dagen later ging ik opnieuw de uitdaging aan, door in Nederhorst den Berg de ANWB Bommelsteinroute van tien kilometer te lopen. En, opnieuw met geen centje pijn. De ouderwetse wandelkriebels kregen mij weer te pakken. De dag er op liep ik er 15 in Rotterdam. Eerlijk gezegd nu wel met een centje pijn. Letterlijk, want met nog 100 meter te gaan liep ik van vermoeidheid te sloffen, verloor mijn concentratie en miste een drempeltje. Pats, op mn koker! Van vermoeidheid wist ik niet meer overeind te komen en liet mij letterlijk door een stevige vrouw ophijsen. Met een geschaafde knie en kapotte broek bereikte ik de finish, waarna ik overigens toch weer snel herstelde.
De wijze raad, dat ik wel naar mijn lichaam moet blijven luisteren, had ik in de wind geslagen. De rund?! Nou nee, eigenlijk niet. Die broek was voor een paar centen onzichtbaar gerepareerd en van mn knie had ik de dag er op al geen last meer. Het kikken over de geleverde prestatie bleef over. Tijd om de koe bij de horens te vatten. De Alkmaarse 4Daagse moest dan ook kunnen! En gelukkig kreeg ik van Le Champion alle medewerking om na sluitingsdatum alsnog voor de 4x 15 kilometer in te kunnen schrijven.
Jammer dat het weer de laatste twee dagen tegen zat, hoewel dit mij niet echt deerde. Voor mij was het op voorhand toch voornamelijk een prestatieloop. Ik heb in die vier dagen een paar keer behoorlijk moeten afzien, maar heb niet een keer gevoeld dat ik over mn grenzen ging. Terecht kan ik zeggen, dat ik het wandelen terug heb in mijn systeem en daar prijs ik mij gelukkig mee. Nu al kijk ik uit naar de NS 15 kilometer wandeltocht Drentsche Aa, die ik woensdag loop.
Ten opzichte van de 4Daagse 2012, dagelijks vijf kilometer minder Maar dan toch: Met een stappie terug, een grote stap vooruit.
-o-o-o-
Koeie vraag. (dag 1)
Leuk dat je er naar vraagt koeienkop. Ik heb inderdaad sinds 1 december niet meer gewandeld. Nou ja, sinds 5 juni wandel ik weer, maar bij lange na nog niet op mn oude niveau. Waarschijnlijk doordat het vandaag een volledig stratenparcours was, heb ik vreselijk af moeten zien. Bij Bergen voelde ik mij al gesloopt, had heel erg pijnlijke voeten en moest vijf minuten rust nemen. Niet zo gek natuurlijk, want nog maar twee maanden geleden kon ik, van de pijn in mijn voeten, echt niet staan.
Dan heb ik het, met 3 uur en 8 minuten, toch nog netjes gelopen. Maar dan morgen .., Pfff maar liefst 17,5 kilometer. t Zal mij benieuwen.
-o-o-o-
Kilometergrens doorbroken. (dag 2)
Nouououou Koe, sta je daar nou weer?! Komt dat misschien doordat ik een stier ben?! Van sterrenbeeld dan. Maar, met nog drie kilometer te gaan, kon ik jouw aanmoediging in ieder geval best gebruiken. Het ging juist effe minder, terwijl ik de tweede dag van de Alkmaarse 4Daagse een stukje makkelijker liep dan gisteren.
Mooi dat ik deze dag voor het eerst dit jaar de 18 kilometergrens heb doorbroken. Met 14,5 kilometer wordt het morgen een makkie. Of appelleer ik nu aan het gezegde over hoogmoed?!
-o-o-o-
Hemelwater. (dag 3)
Nou Beemsterkoe, zo gezellig was het niet vandaag. Dat had natuurlijk met dat verschrikkelijke weer te maken. De hele tocht regen en op het laatst zelfs windkracht 6 voor, tegen en op zij. Ik beschouwde deze wandeling ook veel meer als een trainingstocht. En dan is ie wel weer geslaagd.
Trouwens zó erg heb ik die regen niet gevonden. Vond ik het wel lekker om een beetje af te zien. Vooral ook doordat ik mij realiseerde dat ik ónder het hemelwater kon lopen.
Regelmatig ontving ik vergelijkbare folders
in mijn brievenbus, waarna het ongelezen bij het oud papier terecht kwam. Nu ik
wat meer interesse in een nieuw bankstel heb, had deze folder wel mijn aandacht.
Een bankstel voor 499,= met GRATIS een hybride fiets??!! Dan kan toch
niet?!
Op zon aanbod zal ik nooit ingaan. Maar,
misschien is het voor studenten wel een leuk aanbod, tenminste als ze een nieuwe
fiets nodig hebben.
Nou ja,
zo erg is het ook weer niet. Ik ben niet kwaad, maar teleurgesteld. De kersen
waren heerlijk, maar van dat héle bakje kersen was er niet één dubbelkers. Ik
bedoel, twee kersen met steeltjes aan elkaar, die je als kind als soort oorbel
aan je oor hing. Leuk? Welnee, nostalgie.
Heel lang heb ik mij tegen de smartphone
afgezet, vond ik het geldverspilling. Zeker als gepensioneerde ben je veel
voordeliger uit met een prepaid toestel en kan je evenzogoed doen wat je van een
(mobiele) telefoon mag verwachten: bellen smsen, zelfs fotos maken.
Tuurlijk, af en toe vind je het toch wel een
gemis. Zou je op een onmogelijk moment Internet willen raadplegen en ben je
nieuwsgierig naar WhatsApp. Een begrip waar zelfs Meneer Van Dale nog nooit van
heeft gehoord. Maar ja, ik heb geen enkele verstandige reden om een smartphone
aan te schaffen. Ik had .
Ergens vanuit het niets, midden in de
natuur, werd mij de moverende reden tot aanschaf van een smartphone aangereikt.
Bij het bordje Spiegelplas trof ik een QRcode aan. Nieuwsgierig naar wat men mij
wilde vertellen, pakte ik direct mijn Nokia 5250 en klikte het fotootje was
geschoten. Maar ook niet meer dan dat. Ik verbeelde mij zelfs dat op het
afdrukmoment mij werd toegefluisterd: Nee, jij niet. Loop jij maar door.
Aan jou met, dat simpele toestelletje, geef ik de QRcode écht niet prijs. Krijg
jij de bijbehorende website mooi niet te zien ..
Ondanks dat ik mijzelf, hoop ik, dit
commentaar had ingebeeld, voelde ik mij ineens achteruit gesteld. Ik, die nota
bene van communicatie ooit mijn beroep heb gemaakt Laat ik mij dan het recht
ontnemen om een publiekscode te kunnen ontcijferen???! Nu was het alleen nog
een code op dat paaltje. Morgen die bij de bushalte, in een tijdschrift of
zomaar ergens op een auto afgedrukt. Mijn rot gevoel van dat moment kan alleen
nog maar erger worden.
Dus trek ik nu ook maandelijks te veel geld
uit voor die smartphone, een Samsung Galaxy S III mini, zodat geen enkele code
mij nog zal ontgaan.
