Zonder daarvoor in functie te zijn geweest, ben ik ooit debet geweest aan een reeks van parkeerbonnen, in een aantal straten van een niet te grote gemeente. Een blunder die mij altijd blijft heugen. Als (beginnend) reclamemaker werd ik ingehuurd om een kapsalon aan meer klandizie te helpen. Hiervoor bedacht ik een kortingsactie via een waardebon, die ik dan niet huis-aan-huis verspreid wilde hebben. Het moest extra opvallen; smaakmakend zijn. Nou, dat was het, weliswaar anders dan bedoeld.

Ondanks het onthullen van deze blunder, kan ik niet nalaten ook te melden dat er toch ook een aantal nieuwe klanten met de waardebon naar de kapsalon waren gelokt. Daardoor nam de kapper het voor lief dat hij ‘s-nachts door een woedende “wordt-nooit-klant” werd gebeld, die diezelfde avond ziedend het politiebureau binnen was gestormd, om verhaal te halen voor de ten onrechte gekregen parkeerbon. Voor de fopbon moest de kapper het ongezouten ontgelden.

Dan had ik nu mazzel , want na mijn echte bon heb ik, die nacht toch lekker door kunnen slapen.