Woensdag deed ik al mijn boodschappen voor de komende kerstdagen. Voor mij min of meer een tentamen van aankopen en verwerken. Want, ik vind het nog al wat, vooral omdat ik zelf koken combineer met kant-en-klaar-maaltijden van Albert Heijn. In de winkel tel ik op één hand de dagen waarvoor ik eten moet inkopen. Thuis moet ik dan een overzicht maken van datgene ik aan eten heb gekocht, welke groente ik met wat ga eten, maar vooral met vermelding van de houdbaarheidsdata. Hoe doen die vrouwen dat toch uit de losse pols?

Trouwens die houdbaarheidsdata vind ik echt een vorm van consumptietirannie. Het ene product kan vele dagen nadien nog worden gegeten, terwijl het andere product op uiterste datum al niet meer te vreten is. Kennelijk appelleert het fenomeen “uiterste datum” heel erg op de vrouwelijke intuïtie. Iets wat mij niet is gegeven.

Vandaar mijn theoretische benadering van m'n consumptieagenda.