|
We hadden met zn allen
er alle reden toe om nog maar tot aan een paar weken geleden collectief
chagrijnig te zijn. De zomerse dagen wilden maar niet, waarover we nog steeds
niet in een juichstemming zijn. De WK voetbal was Neerlands grootste
voetbalafgang aller tijden. De Tour de France leek door de Nederlandse renners
alleen nog maar met zijwieltjes aan de fiets gereden te kunnen worden en ook de
Olympische Spelen leek voor Nederland op een deceptie uit te lopen.
Maar dan toch
..
In Olympische zin keerde het tij, op een 13e plek in de ranking met
20 medailles als een pracht eindresultaat. Zes maal goud en zilver en acht
bronzen medailles. Over een maand is er in ons land opnieuw een belangrijke
strijd gestreden. Die van de verkiezingen, waarbij Europa/JA en Europa/NEE bij
sommige partijen een belangrijke inzet is. Zonder het door economisch inzicht
goed te kunnen beoordelen, wel betreur dat we ooit in een Verenigde Europa zijn
getuind, geloof ik zo langzamerhand dat er geen weg terug meer is.
Dat bracht mij
er toe, om ook eens in Olympische zin naar de Eurolanden te kijken. Dan is
Nederland geen 13e, de Verenigde Staten en
China niet de één en twee van de landen met de meest gescoorde gouden, zilveren
en bronzen medailles. Nee de Eurolanden, met Nederland incluis, zijn dan ver uit
de besten van de hele wereld:
Sorry Geert Wilders, maar
het lijkt er op dat er nog alle hoop is voor onze Eurolanden.
|
