We hadden met z’n allen er alle reden toe om nog maar tot aan een paar weken geleden collectief chagrijnig te zijn. De zomerse dagen wilden maar niet, waarover we nog steeds niet in een juichstemming zijn. De WK voetbal was Neerlands grootste voetbalafgang aller tijden. De Tour de France leek door de Nederlandse renners alleen nog maar met zijwieltjes aan de fiets gereden te kunnen worden en ook de Olympische Spelen leek voor Nederland op een deceptie uit te lopen.

Maar dan toch….. In Olympische zin keerde het tij, op een 13^e plek in de ranking met 20 medailles als een pracht eindresultaat. Zes maal goud en zilver en acht bronzen medailles. Over een maand is er in ons land opnieuw een belangrijke strijd gestreden. Die van de verkiezingen, waarbij Europa/JA en Europa/NEE bij sommige partijen een belangrijke inzet is. Zonder het door economisch inzicht goed te kunnen beoordelen, wel betreur dat we ooit in een Verenigde Europa zijn getuind, geloof ik zo langzamerhand dat er geen weg terug meer is.

Dat bracht mij er toe, om ook eens in Olympische zin naar de Eurolanden te kijken. Dan is Nederland geen 13^e, de Verenigde Staten en China niet de één en twee van de landen met de meest gescoorde gouden, zilveren en bronzen medailles. Nee de Eurolanden, met Nederland incluis, zijn dan ver uit de besten van de hele wereld:

Sorry Geert Wilders, maar het lijkt er op dat er nog alle hoop is voor onze Eurolanden.

13-08-2012, 00:00 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Deze week heb ik een klapper gemaakt. Vanaf september win ik namelijk de rest van mijn hele leven maar liefst € 47, 25 per maand. Maand in, maand uit. Dat geluk overkomt mij doordat ik ben gestopt met het automatisch meespelen met de Staatsloterij en Dayzers.

-o-o-o-

n.b.: Lees voor de gein meer over een loterij in mijn kroondomein:
www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/loterijterreur.htm

03-08-2012, 11:35 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

01-08-2012, 10:22 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Hoe aangenaam je sociale leven ook kan zijn, toch zijn er veel momenten dat je op jezelf bent aangewezen. Vandaag was het zo’n dag. Het was prachtig weer, dus alle reden om er uit te gaan. Alleen en zonder doel. Ik koos voor mijn populairste plaatsje aan de kust, Egmond aan Zee. Door de bossen op zich al een heerlijke fietstocht.

Het was al lunchtijd, dus koos ik vrij snel voor een zonovergoten terras. Onder het motto ‘hetzoumemooieenrotzorgzijn” ging ik direct aan de drank, een mooie kelk Affligem. Een bewuste keuze in de wetenschap dat een vaasje bier te makkelijk wordt weg geklokt, terwijl zo’n Abdijbiertje rustiger, bijna nippend, door mij wordt gedronken.

Altijd leuk zo’n terrasje waar de passanten in alle soorten en maten in een karavaan voorbij trekken. Maar ja, elke gedachte, elk woord wat bij je naar bovenkomt, vloeit ongebruikt terug in dat deel van je hersens waar het boven kwam borrelen. Niet zonder bij mijzelf soms een glimlach te hebben opgeroepen. Mijn stemgeluid deed alleen dienst bij het bestellen van een nieuwe consumptie.

Op het volle terras zat ik aan een tafeltje van vier. Er kwamen twee vrouwen mijn kant op, of ik er bezwaar tegen had dat zij…. “Welnee, ga lekker zitten…” Achter mijn zonnebril zag ik dat één van de twee een bijzonder leuk typie was en geen ring droeg. Met het opvangen van gespreksflarden ging ik haar steeds leuker vinden en begreep ik dat zij ook single is. Kijk, dan schiet de werkelijkheid ten opzichte van de digitale wereld toch behoorlijk te kort. Ter plekke had ik namelijk Marianne (want zo heet ze) d’r profiel willen aanklikken. Om even te zien of zij in de markt is en waar ze dan naar op zoek is. Helaas; maar ook helaas dat zij zo druk in gesprek waren dat ik mijn kans niet schoon kon zien. Ik moest het, bij hun opstappen, met een vriendelijke groet doen. Jammer dat ook mijn digitale profiel voor Marianne niet zichtbaar is geweest.

Tegenover het terras staat een aantal volledig bezette banken, waarop de mensen de passanten maar ook de terrassanten bekijken. Een beetje raar. Mét consumptie kijkt naar zónder consumptie en andersom. Maar het zou ook kunnen zijn dat de lokale bevolking plaats heeft genomen op de gratis banken. Met enige fantasie zag ik die zitplaatsen als een soort stambanken, vergelijkbaar met de stamtafel of de bar in de kroeg.

Zó zou het moeten zijn. Als je de kroeg in gaat en uit bent op een praatje, dan wel contact zoekt, kies je natuurlijk voor de bar. Daar spelen de lollige dingen zich immers af. En dat is nou precies wat een terras moet ontberen. Je schuift op een terras niet zomaar bij iemand aan om een gezellig praatje te maken. Om effe lol te hebben. Een omissie van een terras.

Dat zou anders moeten kunnen. Op een terras zou er ook een soort bar moeten zijn, waar iedereen frank en vrij kan aanschuiven. Dat hoeft dan niet letterlijk een bar te zijn, maar gewoon een gezamenlijk zitje waar je elkaar op zoekt. Een slimme horecaan weet daar ongetwijfeld wel een goeie invulling aan te geven.

Lijkt me leuk, hoef ik node de kroeg niet in, maar kan ik lekker op een terras aanschuiven om gezamenlijk een beetje lol te hebben.

N.B: Een echt lollige terras-ervaring schreef ik neer in mijn kroondomein:
www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/bekaktterras.htm

01-08-2012, 10:21 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Gisteravond naar het altijd boeiende programma Herrie in de keuken” van Herman den Blijker gekeken. Dit keer ging het over een Italiaans restaurant waar niets Italiaans aan was. Het aantal gerechten op de menukaart overtrof die van de Chinees uit de jaren zestig. Het interieur van de zaak was al niet beter. Kortom, Herman had een behoorlijke klus te klaren.

De tent werd volledig verbouwd, terwijl de eigenaren met Herman naar een toprestaurant in het Italiaanse Verona waren afgereisd. Daar proefden ze wat echt Italiaans eten is. Mariëlle Kool, de vrouw van de baas, kwam daardoor zo in de culinaire moed dat zij zich door Herman liet verleiden voor het eerst van haar leven ook eens een glas rode wijn te proeven.

Stijf van de moraal kwamen zij terug naar hun compleet verbouwde restaurant in het Zeeuwse Westkapelle. Vanaf nu gingen zij met Valentino’s Pizza en Pasta het geheel anders doen. Na de enthousiaste reacties op de proeverij kon Herman den Blijker de zaak met een gerust hart aan de familie Kool overlaten. Overigens niet voordat hen ook een volledig nieuwe website was gepresenteerd.

Herman kwam na een paar weken nog een keertje terug en zag tot zijn vreugde dat de noodlijdende Valentino’s van weleer door hem met succes nieuw leven is ingeblazen.

Het tv-programma heeft mij doen watertanden. Daardoor kwam het spontaan in mij op om, gedurende deze vakantieperiode, eens naar Westkapelle af te reizen, om mijn papillen een culinair genoegen te doen. Nu al wilde ik omwille van mijn voorpret de menukaart inzien, waarvoor ik de website raadpleegde. Uhh, poogde te raadplegen.

De site was niet bereikbaar. Na wat speurwerk bleek mij dat deze aflevering van Herrie in de keuken een herhaling was van 7 december 2010. Da’s lekker, heb ik naar een successtory zitten kijken die achteraf misschien niet eens een successtory blijkt te zijn. Leuk voor de hoofdrolspelers om zich in goede tijden terug te zien.

Daarom pleit ik er voor om aansluitend op zulke herhalingen van tv-programma’s nog eens, in dit geval bijna 20 maanden na dato, bij het restaurant voor een actuele update langs te gaan.

-o-o-o-

01-08-2012, 10:20 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Door de slechte prestaties van de Nederlandse wielrenners in de Tour, vind ik de nabeschouwingen veel minder interessant geworden. Pech voor Mart Smeets, want zijn journalistiek erg goede programma De Avondetappe heb ik daardoor weggezapt, om naar het kolderieke programma Tour du Jour te kijken. Mijn ergernis, ook over die ‘Njáhá Genee’, kan ik zo een beetje weglachen.

16-07-2012, 14:38 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Wat 62 jaar Truus haar verjaardag is geweest, is vandaag niets meer dan haar geboortedag. Dus geen rode rozen of weer een extra kaarsje op haar taart. Er valt niets meer te vieren, want mijn Truus is niet meer. Vandaag herdenk ik voor het eerst haar geboortedag, waar voor mij 47 verjaardagen meebeleven aan vooraf is gegaan. Jazeker, vanaf haar 15^e verjaardag.

Daarom kan ik deze dag niet zomaar aan mij voorbij laten gaan. Die 63 kaarsjes moesten er toch komen. Niet op een feestelijke taart, maar als symboliek ter nagedachtenis op een dominante plaats in de kerk. Door de fantastische medewerking van mensen van de Parochie van de pracht kerk St. Jan de Doper in Noord-Scharwoude, ontstak ik vanochtend Truus haar kaarsjes onder het beeld van de Heilige Antonius.

Zo heeft Truus even haar eigen plekje, rechts voorin de kerk, waarbij de Heilige Antonius nog eens een extra toegevoegde waarde heeft. Rowwen Hèze zingt immers in de gelijknamige song: “Soms is het beter iets moois te verliezen. Beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad.”

’t Is waar, maar die troost is ontzettend schraal.

13-07-2012, 11:54 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Ik misgun mijn diertjes niet dat zij lekker op het logeerbed willen liggen. Alleen moet dan wel het dekbed tegen hun haren worden beschermd. Ooit was daarvoor een sprei in huis, die nergens meer is te vinden. Dan valt het niet eens mee om een spreienwinkel te vinden. Uiteindelijk had ik bij Leen Bakker succes.

“Wilt u ‘m in een tasje doen?” “Dat kost 15 cent meneer.” “15 cent?” “Ja dat doen we voor het milieu.” Nou oké, accepteerde ik node het vreemde motief. “Past niet hoor,” riep een andere Bakker-mevrouw vanachter de balie. “U hoort het meneer.” “Nou lekker praktisch, kan ik met zo’n groot pakket op de fiets…” “Ohhh , bent u op de fiets?!,” sprak zij verbaasd. Ja, dat doe ik nou voor het milieu.

02-07-2012, 17:58 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Wat zou ik graag uit mijn gedachten verbannen dat Internet ook een heel slecht medium kan zijn, waar misselijkmakende griezels en oplichters helaas ook dagelijks gebruik van maken. Want, als er op gepaste wijze gebruik van wordt gemaakt, is Internet een fantastisch medium, met onbeperkte mogelijkheden voor iedereen.

Dankzij Internet heb ik nu al ruim 10 jaar m’n eigen website, www.kroondomein.com , waarop ik al heel wat heb weggeschreven. Heb ik dierenliefhebbers aan het woord kunnen laten en zijn er inmiddels al een twintigtal kunstenaars, die daar een digitale expositieruimte in hebben geopend. Ik ben er dan ook apentrots op dat ik de enige eigenaar ben van het virtuele Kroondomein. Daarbij sta ik toch min of meer naast onze Koningin, die het aardse Kroondomein volledig in handen heeft. Ik blijf mij nog steeds vasthouden aan het hardnekkige gerucht dat het Koningshuis interesse toont in mijn kroondomein.com en dat er een aantrekkelijk bod van hen valt te verwachten. Door de emotionele waarde van mijn site heb ik dan natuurlijk nog niet zomaar “ja” gezegd.

Het afgelopen jaar heeft Internet mij wel heel veel bijzonder dankbare momenten bezorgd. Nu, anderhalf jaar geleden, ben ik met mijn blog Knetter gestart, die ik sinds april vorig jaar heel regelmatig gebruikte om verslag te doen over het ‘ziek zijn’ van mijn vrouw. Dan niet door er zeververhalen over te schrijven, mijn Truus las immers mee, maar door in alle facetten er een zo positief mogelijke draai aan te geven. De reacties hierop waren overweldigend. Uit het hele land kreeg Truus de liefste reacties, werden er heel veel kaarten gestuurd en stond zij constant tussen de bloemen. Ik vergeet helemaal nooit hoeveel plezier dat Truus heeft gedaan. Als ik denk aan de reacties op mijn laatste verzoek, direct een kaarsje voor haar te branden, krijg ik nog steeds kippenvel op mijn armen. Wat prijs ik mij gelukkig dat mijn Truus tot enkele dagen voor haar dood genoot van al dat lieve medeleven, van ontzettend veel mensen vanuit alle hoeken van ons land. Tot op de dag van vandaag heb ik daar fijne (digitale) contacten (zelfs vrienden) aan overgehouden.

Stom, ik kroop achter mijn toetsenbord om iets geheel anders over een Internetervaring neer te schrijven. Maar, door mijn emotionele afvinkjaar kon ik deze neergeschreven emoties toch niet binnen houden. “Cut!”

Gisteren was ik aanwezig bij een happening van Wilma, ja zij van bloggertje “Warboel.” Ik had die eer door aan de wieg te hebben gestaan van haar digitale column. Slechts krap een jaar na haar eerste column zijn er 30 van die mooie verhalen in boekvorm, “In de War” uitgebracht. Geweldig hoe Wilma door Internet zich uiteindelijk ISBN (nr. 978-94-90537-21-0) wist te laten noteren. Wat ik dan nog leuker vind, is dat zij mij ook de eer gunt, door een vermelding in het voorwoord van haar boek. Ik kan het niet nalaten een fragment uit dat voorwoord hieronder te publiceren:

Fragment uit het voorwoord.

01-07-2012, 22:15 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Hoewel ik niet bij een kerk ben aangesloten, loop ik zo nu en dan toch graag Godshuis binnen. Zoals gisteren, even een momentje van bezinning. Ik had geluk, de organist bespeelde het kerkorgel. Geen Bose (speaker) kan daar tegenop. Geweldig!, vooral de momenten dat alle registers worden opengetrokken, waarbij de sound je lichaam doet trillen.

Even kwam in mij op, bijna respectloos, de organist te vragen vooral veel van die zware tonen te spelen, zodat het vastzittend slijm mijn longen uit wordt gespeeld. Al googelend bleek mij achteraf dat mijn gedachten helemaal niet zo oneerbiedig waren. In de 16^e en 17^e eeuw werd in Nederland het kerkorgel helemaal niet voor kerkdiensten gebruikt. Zonder religieuze (bij)bedoelingen werd er concerten meegegeven. Nooit heeft ons land zoveel ‘concertzalen’ gehad, met een akoestiek om met je oren van te smullen.

Nadat de organist was uitgespeeld genoot ik in serene rust nog even na.

30-06-2012, 08:55 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Hoewel ik geen idee heb of de regels tegenwoordig soepeler worden gehanteerd, denk ik dat nog steeds bepaalde voornamen bij geboorte-aangifte niet worden geaccepteerd. Maar goed ook, want het kind moet het met die naam z'n/d'r hele leven doen.

Deze gedachte kwam in mij op, bij het kijken naar de voetbalwedstrijd Portugal - Spanje, toen in de zestigste minuut David Silva werd gewisseld voor Jesús Navas. "Jezus, wat een wissel." "Uhhh, wat een naam van die wisselspeler." Bij mijn weten is de voornaam Jezus in Nederland nog steeds verboden. Nou ja, niet bij het bevolkingsregister te registreren, kennelijk uit respect voor de Bijbelse geschiedenis.

Daar lijkt mij overigens wel iets voor te zeggen. Van de andere kant kan "Jezus" dan niet meer als vloeken worden beschouwd. Ook niet erg, tegenwoordig heeft "kut" (in taalgebruik) het al lang van Jezus gewonnen.

Het valt af te vragen of het verbieden van die voornaam, in Europees verband nog valt te handhaven. Als Jesús voor katholiek Spanje geen probleem is, waarom zouden wij daar dan nog moeilijk over doen Trouwens, waarom mag een Spaanse buurman wel Jezus heten en jouw kind niet?! Zo erg mag er toch niet worden gediscrimineerd?!

Vast staat dat bij Spanje Jesús ook het verschil niet wist te maken. Daar waren simpelweg de 0-0 strafschoppen voor nodig.

28-06-2012, 00:01 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Is het MCA nou echt een k**-ziekenhuis, zijn wij te meegaand geweest en hadden we meer op onze poot moeten spelen, of hebben we gewoon pech?!  We, want daarmee bedoel ik ook de vreselijk slechte ervaring die mijn Truus vorig jaar met een KNO-arts had. (zie haar In Memoriam op mijn site, 1 april 2011: www.kroondomein.com) Gezien onze ervaring met die arrogante specialist, zou hij bij mij nog geen pleister mogen plakken. Mijn bezoek aan het ziekenhuis van vandaag ging erg op een déjà vu lijken.

De uroloog wilde een echo gemaakt hebben. “Ontbloot u uw bovenkant maar,” werd mij achter de dubbele deur verzocht.“Ik denk dat er meer ontbloot moet worden”, gaf ik als repliek om te laten weten dat ik er klaar voor was. Het hele weekend had ik mij immers op het nare onderzoek voorbereid. “Nee hoor, uw bovenkant volstaat voorlopig.”Het leek er op dat er meer was te verwachten en dat de spanning alleen maar werd opgevoerd.

Met een gelei gestuurd apparaat, waarmee tegelijk foto’s werden gemaakt, werd mijn lichaam boven mijn navel volledig afgetast. Veel minutieuzer dan er al in januari was gebeurd. In die tussentijd onderging ik een diepte-interview, waarmee de echoloog (zo zal zo’n man toch wel heten) zich een beeld kon vormen over mijn klachten. “U kunt van de bank komen hoor, we zijn klaar.” “Maar u bent nog niet onder m’n navel geweest, terwijl ik juist daar de klachten heb.” “Ik heb al uw organen nagelopen en dat ziet er allemaal prima uit.” “Ja maar, dat is in januari, misschien minder minutieus, ook al onderzocht. Mijn klachten moeten lager gezocht worden.” Ik kreeg een willig oor, maar alleen dat. “Tja, dat vind ik ook wel vreemd, maar ja de uroloog heeft uitdrukkelijk om dit onderzoek gevraagd. Ik kan zijn bedoelingen daar achter ook niet raden.” “Maar als er onder mijn navel  (ik blijf mijn klachten heel subtiel omschrijven)nog een onderzoek plaats moet vinden, gebeurd dat dan ook met een echo?” “Ja zeker.” “Nou kom op dan, ik maak mij erg veel zorgen omdat ik weet dat ik daar geen ‘griepie’ kan hebben. Kijk dan gelijk effe.” “Tja, dat klinkt flauw (nou, veel meer dan dat),  maar daar heb ik dan toch weer de opdracht van de uroloog voor nodig.” “Dat vind ik letterlijk en figuurlijk zwaar kloten. Zet dat alsjeblieft in je rapportage.” Zijn glimlach onthulde dat die wens niet in vervulling ging.

Ruim een half jaar maak ik mij al zorgen over datgene waardoor mijn klachten worden veroorzaakt. Morgen over een week mag ik bij de uroloog terugkomen om (waarschijnlijk) te horen dat alles in orde is. Misschien is het dan positief dat, in het ergste geval, er geen uitzaaiingen zijn. Ik zal dan toch op een verder onderzoek moeten aandringen(?!) Ik vind dat echt om gek van te worden. Is dat nou de gezondheidszorg waar wij zo trots op mogen zijn?! De gezondheidszorg waar trouwens nog verder in wordt gesneden?! 

Het valt te vrezen dat ik nog menigmaal over de inefficiëntie van de zorg zal schrijven. Bij leven en wel zijn, naar ik hoop. 

25-06-2012, 22:55 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

‘k Geef het toe, ik ben niet altijd even handig. Ook niet met het openen van verpakkingen. Dat neemt niet weg dat ik mij niet door Whiskas voel aangesproken. Zij introduceerden op een simpel zakje kattenvoer de gebruiksaanwijzing voor schlemielen.

19-06-2012, 08:47 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

11-06-2012, 17:04 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Oké, ik weet dat de avond4daagse wandelen erg belangrijk is voor de schooljeugd. Misschien, historisch gesproken, zelfs speciaal voor hun georganiseerd.

Veelal lopen zij, als achtjarigen of zo, ‘slechts’ vijf kilometer op een avond. Een prima prestatie wat terecht met een medaille wordt beloond. Wij volwassenen hebben waarschijnlijk nadien weten te bewerkstelligen dat de organisatie ook zo goed was om voor ons speciaal een tocht van 15 kilometer uit te zetten. Die geste mogen wij natuurlijk nooit vergeten.

Neemt niet weg dat…..
de 15 kilometer niet een ondergeschoven kindje mag worden. Eén die effe gauw met de bromfiets wordt uitgezet. Zo’n brommertocht heb ik inmiddels als twee dagen gelopen. Direct bij de start op de eerste avond vreesde ik al met grote vrezen, toen mij de route werd uitgereikt. Met slechts net aan 20 instructies moest het hele traject worden afgelegd, waardoor het niet anders kon zijn, dan dat er recht toe recht aan wegen waren uitgestippeld.

05-06-2012, 23:27 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

De pastoor van deze kerk komt er tenminste voor uit.

03-06-2012, 23:27 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Je was wel heel erg voornaam wilde je, pakweg in de 16^e en 17^e eeuw, in de kerk worden begraven. In het daarop volgende tijdperk vol is vol was het nog even betekenisvol als je rondom die kerk je graf vond. Ook die plekken raakten, als een Bakkum-camping, overvol. Niet veel meer dan een gewone begraafplaats bleef er over. Mijn ouders liggen op Nieuw Eykenduynen in Den Haag. Maar dan wel heel sjiek in een familiegraf.

In het verleden kwamen we daar soms, momenten dat we daar echt onze rust vonden, maar echt trekken deed hun graf ons niet. Al vrij snel kwamen wij er niet meer. Overigens is er nog steeds één ruimte binnen het familiegraf beschikbaar. Begin van het jaar overleed op trieste wijze mijn broer Edward. Wederzijds was er, al sinds onze jeugd, weinig gevoel van broederliefde. Jammer dat het zo is gelopen. Deels door de verschillende karaktertrekjes, deels ook door het schoonheidsfoutje in onze opvoeding, waarop mijn vader zijn stempel hevig heeft gedrukt. Neemt niet weg dat mijn broer na zijn dood de derde plek in het familiegraf niet heeft opgeëist. Maar ook ik zal met de jaren niet tot dit graf toetreden.

Begraven vind ik niet meer van deze tijd. Want ook door crematie doe je de Bijbelspreuk “Stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren” geen enkel geweld aan. As is er stoffig genoeg voor. Mijn Truus is dus (september 2011) gecremeerd. Voor haar hoef ik niet naar een begraafplaats om haar te eren.

Toch was het even een issue waar ik haar stoffelijk overschot, een tering woord voor haar as, moest laten. Uit laten strooien? Nou, waar dan?! Op het strand, waar zij graag was, of simpel op een speciaal veldje?! Nee, rot op.Truus moest ook stoffelijk veel dichter bij mij blijven.

Toen onze tuin, waar zij zo ontzettend graag in was, haar definitieve plek was geworden, moest ik nog bedenken hoehaar resten de tuin in konden komen. Verstrooien, mooi niet! Mijn meissie gaat echt niet door delevensversnipperaar. Alles wat van haar is overgebleven zal bij elkaar blijven! Googelend zocht ik daar de mogelijkheden voor af.

Hulde voor internet, want al gauw zag ik dat Truus ontzettend mooi verpakt kon worden. Zelfs in het beeldje waar zij zo van hield, waar zij in haar tuin zo graag naar keek. De lachende monnik. Op zeker zou Truus daar in reïncarneren, zelfs in haar eigen tuin. Die gedachte werd helemaal een grand spectacle toen een vriendin van ons speciaal voor Truus haar beeld wilde maken.

29-05-2012, 00:00 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Onderweg kwamen we hem al tegen, de wandelaar in z’n eentje. Hij liep als een ervaren wandelaar, maar voor ons toch in net een teentje te lichte cadans. Tijdens ons passeren werden wij vriendelijk door hem gegroet.

Wij zaten al ruim een kwartier aan een biertje toen de solistische wandelpassant terug kwam op het honk. Na zich te hebben afgemeld, kwam hij op onze hoogte aan de bar een drankje bestellen. Direct herkende hij ons, schoof twee krukken op om graag nog even een praatje pot te maken. Waar wij vandaan kwamen, hoeveel kilometers we hadden gelopen en of wij ook de Vierdaagse van Nijmegen lopen. Wat rond deze tijd van het jaar een standaard vraag van de wandelaars lijkt te zijn.

Nee, ook hij liep ‘m niet. “Vroeger wel gedaan, maar met mijn zestig jaar vind ik die prestatie niet meer nodig. Tegenwoordig loop ik niet meer dan 25 kilometer en dat is genoeg, als je alleen loopt.” Waarna hij na drie klokken bier nog iets meer over zichzelf aan ons kwijt wilde: Ach weet je, voorheen liep ik àltijd met mijn broer. Toen liepen we zelfs zaterdag en zondag. Maar ja….” We begrepen dat dé vraag gesteld moest worden. “Waarom nu niet meer met uw broer?” “Mijn broer is nu al dertig jaar dood.”

Even dachten wij dat er een loopje met ons werd genomen.

28-05-2012, 22:07 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Tot begin september zit ik nog volop in mijn afvinkjaar. Herinnert te worden in welke fase Truus op haar ziekbed was en de aangename momenten die ik nu zonder haar moet beleven. Letterlijk speelt zich dat af met een lach en een traan.

Met het klere weer als acceptabel excuus, is afgelopen vrijdag de tuin pas Truus-klaar gemaakt. Zoals in mijn blog van 1 mei jl. al uitgelegd, maar nog niet door iedereen begrepen, heb ik dit begrip gehanteerd als variant op het winter klaarmaken. De tuin is weer piekfijn in orde, helemaal zoals mijn meissie het gedaan zou hebben.

Door mijn sterke behoefte vooral door te gaan met mijn leven, zit ik nu als vanouds (voor de laaste keer was dat zomer 2010) weer aan de waterkant achter mijn laptop te schrijven. Gelukkig maskeert mijn zonnebril mijn emotionele toestand van dit moment. Iets wat ik mijzelf eigenlijk ook aan het aandoen ben. Ik heb namelijk mijn blog van 26 mei 2011 er bij gehaald, “Truus haar matroesjka’s,” het positieve verhaal over de vele poppetjes (fases) die zij nog zou hebben te gaan. Uit die poppetjestheorie putte zij veel kracht. Op haar verzoek hing die blog zelfs ingelijst naast haar (ziek)bed. Ondanks Truus haar kracht en wil, hebben de matroesjka’s maar net drie maanden stand weten te houden. Tijd voor haar nieuwe symboliek.

27-05-2012, 23:21 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

De rariteiten die ik laatste dagen (ook op Facebook) over België heb gepubliceerd, wisten bij mij altijd wel een glimlach te ontlokken. Het persbericht van vandaag, zoals in het Noordhollands Dagblad, roept echter bij mij onbegrip en irritatie op.

23-05-2012, 09:50 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)