Onderweg kwamen we hem al tegen, de wandelaar in z’n eentje. Hij liep als een ervaren wandelaar, maar voor ons toch in net een teentje te lichte cadans. Tijdens ons passeren werden wij vriendelijk door hem gegroet.

Wij zaten al ruim een kwartier aan een biertje toen de solistische wandelpassant terug kwam op het honk. Na zich te hebben afgemeld, kwam hij op onze hoogte aan de bar een drankje bestellen. Direct herkende hij ons, schoof twee krukken op om graag nog even een praatje pot te maken. Waar wij vandaan kwamen, hoeveel kilometers we hadden gelopen en of wij ook de Vierdaagse van Nijmegen lopen. Wat rond deze tijd van het jaar een standaard vraag van de wandelaars lijkt te zijn.

Nee, ook hij liep ‘m niet. “Vroeger wel gedaan, maar met mijn zestig jaar vind ik die prestatie niet meer nodig. Tegenwoordig loop ik niet meer dan 25 kilometer en dat is genoeg, als je alleen loopt.” Waarna hij na drie klokken bier nog iets meer over zichzelf aan ons kwijt wilde: Ach weet je, voorheen liep ik àltijd met mijn broer. Toen liepen we zelfs zaterdag en zondag. Maar ja….” We begrepen dat dé vraag gesteld moest worden. “Waarom nu niet meer met uw broer?” “Mijn broer is nu al dertig jaar dood.”

Even dachten wij dat er een loopje met ons werd genomen.

28-05-2012, 22:07 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Tot begin september zit ik nog volop in mijn afvinkjaar. Herinnert te worden in welke fase Truus op haar ziekbed was en de aangename momenten die ik nu zonder haar moet beleven. Letterlijk speelt zich dat af met een lach en een traan.

Met het klere weer als acceptabel excuus, is afgelopen vrijdag de tuin pas Truus-klaar gemaakt. Zoals in mijn blog van 1 mei jl. al uitgelegd, maar nog niet door iedereen begrepen, heb ik dit begrip gehanteerd als variant op het winter klaarmaken. De tuin is weer piekfijn in orde, helemaal zoals mijn meissie het gedaan zou hebben.

Door mijn sterke behoefte vooral door te gaan met mijn leven, zit ik nu als vanouds (voor de laaste keer was dat zomer 2010) weer aan de waterkant achter mijn laptop te schrijven. Gelukkig maskeert mijn zonnebril mijn emotionele toestand van dit moment. Iets wat ik mijzelf eigenlijk ook aan het aandoen ben. Ik heb namelijk mijn blog van 26 mei 2011 er bij gehaald, “Truus haar matroesjka’s,” het positieve verhaal over de vele poppetjes (fases) die zij nog zou hebben te gaan. Uit die poppetjestheorie putte zij veel kracht. Op haar verzoek hing die blog zelfs ingelijst naast haar (ziek)bed. Ondanks Truus haar kracht en wil, hebben de matroesjka’s maar net drie maanden stand weten te houden. Tijd voor haar nieuwe symboliek.

27-05-2012, 23:21 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

De rariteiten die ik laatste dagen (ook op Facebook) over België heb gepubliceerd, wisten bij mij altijd wel een glimlach te ontlokken. Het persbericht van vandaag, zoals in het Noordhollands Dagblad, roept echter bij mij onbegrip en irritatie op.

23-05-2012, 09:50 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Ik kende ‘m niet, die meneer van het beeld. Maar ja, het was toch mosterd na de maaltijd. Neemt niet weg dat ik gedurende mijn verjaarswandeldagen in België symbolisch ook iets wilde doen voor m’n meissie, die maar liefst 50 van mijn verjaardagen heeft meegemaakt.

De locatie leek mij goed gekozen, want het was wel de Sint Jacobskerk, waar kunstschilder Rubens ligt begraven. Dat moet Truus goed hebben gedaan, een kaarsje branden in een kerk met naam en faam. Daarbij komt dat ik in de Haagse Schilderswijk ben geboren (nou en?!) en wij direct na ons huwelijk in de Jeroen Boschstraat kwamen te wonen.

22-05-2012, 21:40 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Niet dat het er echt toe doet, maar een juspan
is pas een sjupan, als je de letters omdraait.

21-05-2012, 21:26 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Als je ergens toe geen aanleg hebt, er niet mee opgegroeid bent, is het niet eenvoudig je iets eigen te maken. Zoals ik zo langzamerhand heb ervaren met het koken. Ik heb er eerlijk gezegd ook niets mee. Neemt niet weg dat ik vrij behoorlijk gedisciplineerd, een kwaliteit die mij door mijn Truus is bijgebracht, mijn eigen potje kook.

In mijn eerste periode van alleen zijn, heel veel afgewisseld met de magnetronmaaltijden van de supermarkt. Inmiddels een hoge uitzondering. Ik eet veel fruit en groenten, maar mijn maaltijden zijn gezond, maar redelijk saai. Heel veel met sla, soms lof en af en toe een Hak potje spinazie, of rode kool en zo. Altijd met aardappels en óf een balletje gehakt óf een Lidl Loetje biefstuk. Een andere manier van koken moet zich nog in mijn systeem settelen.

Dat gaat ongetwijfeld gebeuren. Eens per drie weken komt een vriendin, met de oven als middelpunt, mij kookles geven. Met mijn verjaardag kreeg ik een basis kookboek met veel plaatjes, waardoor ik met zelfwerkzaamheid ook mijn kookkwaliteiten en vooral de variatie kan verbeteren.

Die behoefte probeerde ik zelf al eerder in te vullen. Bij de supermarkt trof ik in de diepvries haricots verts met spek aan. Dat leek mij een welkome afleiding. Maar steeds als ik ’t uit de vriezer had gehaald om de bereidingswijze even door te lezen schrok ik er van terug en gingen de bonenrollen weer terug de vriezer in. Tot aan vandaag.

20-05-2012, 23:17 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Ongetwijfeld heeft het heel erg met de jaren zeventig van de vorige eeuw te maken. Op mijn W.C. m/v hing destijds een prikbord met een varia aan grappige zaken. Helaas is daar veel van verloren gegaan. Maar, nu ik stapsgewijs kasten en laatjes aan het schonen ben, kom ik zo nu en dan toch weer iets van die tijd tegen. Zoals onderstaande hilarische grap:

Trouwens, door het prikbord geïnspireerd, begon ik toen ook mijn eigen spreukjes te schrijven. Inmiddels onder de rubriek Gein uit m’n Brein in mijn Kroondomein.com behoorlijk uitgegroeid, zie: www.kroondomein.com/gein.htm

18-05-2012, 22:29 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Doordat ik het niet met mijn Truus kon vieren, had ik het met mijn 65^e verjaardag natuurlijk behoorlijk te kwaad. Nu, twee dagen nadien, heb ik het opnieuw even moeilijk. Mijn gabbertje van weleer had nu 65 jaar moeten worden. Wij scheelden slechts twee dagen met elkaar. Op 14.2 schreef ik onder “All in the Family” al over Leo, zelfs met de overweging om nog eens “een verhaal in concept” verder uit te schrijven. Snuffelend in mijn verhalen, bleek dat ‘het verhaal over Leo’ slechts een inleiding was tot datgene wat Alfred was overkomen. Een verhaal wat ik nooit heb afgeschreven.

Maatje Leo zou mij er zeker toe hebben aangespoord dat alsnog te doen. Sorry Leo’tje, daar heb ik helemaal geen zin in, waarna natuurlijk een concessie onder vrienden volgt. Een groot deel van dat concept publiceer ik daarom alsnog in Knetter. Daarbij moet ik dan wel vertellen dat binnen een deel van het verhaal ik Alfred ben, die na meerdere voorhoofdsholteoperaties door algemeen directeur Paul L. onheus werd bejegend. Zijn doel was het om mij alsongezond object de tent uit te flikkeren. Nico NSB-H. heeft hem daar met verve in bijgestaan, in de verwachting dat hij daar carrièretechnisch beter van zou worden. Uiteindelijk hebben die twee proleten zelf het veld (moeten) ruimen. Mijn eervolle ontslag volgde tien jaar later. Ondanks dat ik dit tuig heb overwonnen, ben ik toen natuurlijk niet onbeschadigd gebleven.

De setting van mijn verhaal is wel heel natuurgetrouw en ging als volgt:

Hij had veel beter verdiend, mijn maatje Leo, die veel te vroeg overleed. Het is heel gek om nagenoeg je eigen leeftijd, het scheelde maar twee dagen, ten grave te brengen. Maar, hoe verschrikkelijk de gebeurtenis ook was, er ontstond na de plechtigheid wel een reünieachtig feest, waarbij traditioneel de drank onder zijn maten rijkelijk zou gaan vloeien. Toen de koffiemetcaketijd door Leo’s vriendenbestand was weggedronken, gingen wij naar een van die ouderwets gezellige kroegen, waar anders dan ik, menigeen Leo heeft leren kennen. De lolmaker is niet meer. Door mijn redelijke moyenne van cafébezoek kende ik het merendeel van Leo’s maten. Vogels van allerlei pluimage. Zoals het rooie groenteboertje, die altijd voor een rotgeintje in was. De uitnemende, geslepen, vooral onterecht kakkerige beleggingsdeskundige, die na de rode beursnoteringen van 2003, ongetwijfeld in de goot is terechtgekomen. Vergeten en vergeven, moeten zij hem maar aan een baan bij de krant helpen. Bij de daklozenkrant dan wel.

Zo was Hans de notaris, destijds het altijd ladderzatte rijkelui’s zoontje waarvan wij niet geloofden dat hij ooit werkstudent af zou zijn, een allerhartelijkste vent geworden, die zeker nog van een stevig biertje drinken hield. Maar die daarbij, ogenschijnlijk onbeschonken, veel interesse toonde in het wel en wee van zijn kroegmaten van weleer. Om automonteur Willem bleven we weer lachen, ondanks of misschien wel juist, doordat zijn moppenrepertoire al die jaren ongewijzigd is gebleven. Het werd weer ouderwets lol maken, met de kroegmaten van het vrije jongenstijdperk. Alleen Alfred leek veel van zijn humoristische spraakwaterval te zijn verloren. En dat, terwijl hij toch had bereikt, wat hij wilde bereiken, leraar Nederlands. Ik schoof hem een biertje toe en ging naast hem zitten, in de uiterste hoek van de bar. “Heiho!”, proostte Alfred, om met een beweegloze huig het biertje nagenoeg in een keer weg te spoelen. “Nou Alfred, zuipen kan je nog wel, maar kennelijk heb jij je in de loop der jaren behoorlijk in het Nederlands verslikt”, probeerde ik met een brede grijns Alfred uit zijn tent te lokken. Je rommelt verbaal nog steeds met jouw woordenboek, Kroontje”, leek de Neerlandicus toch op gang te komen. “Nou voor mij is die gein er voorlopig wel af”, torpedeerde hij zijn eigen humor. “Kom op man, zo beroerd is het leven toch ook weer niet.”

Je ziet aan Leo’tje, hoe kloten en kort het leven ook kan zijn”, probeerde ik het nog maar een keertje. “Ach ja, Schrijvertje bleef lachen en weet je, daar kon ik ook zo vreselijk goed mee praten. Hij is eigenlijk de enige die weet wat ik allemaal heb meegemaakt”. Ik begreep dat elke grap nu misplaatst zou zijn en hield mijn mond. Alsof dit in regie zo was bepaald, ging hij verder: “Weet je vanaf m’n 26^e jaar heb ik Nederlandse les gegeven, op die kleine scholengemeenschap, bij de Bosjes van Pek. We hadden daar een vreselijk leuke club van leeftijdgenoten, met niet te grote klassen. Nu, bijna zes jaar geleden, werden we door een grote scholengemeenschap opgeslokt. In het begin leek alsof er niets voor ons ging veranderen, maar dat was slechts schone schijn. Na een jaar werd onze school gesloten en gingen wij op in de nieuwbouw van één groot scholencomplex, met een hufter van een vent als directeur. De ene na de andere collega werd door die kwal weggegriept, niet voordat ze eerst een tijdje met een burn-out thuis hadden gezeten. Gelukkig zijn zij stuk voor stuk nog goed terecht gekomen.”

“Maar waarom ga jij daar dan niet weg?” vroeg ik min of meer verontwaardig. “Ja kon dat maar. Ik moest in die tijd aan een hernia worden geopereerd, waarvoor ik een tijdje niet kon werken. Zo goed en zo kwaad het ging, heb ik de invallende collega vanuit huis zoveel mogelijk kunnen ondersteunen. Wat eerst nog erg op prijs werd gesteld. Toen ik weer eenmaal aan het werk ging, bleek er veel te zijn veranderd. Op de scholengemeenschap werkten er alleen nog maar jonge leerkrachten, die zich behoorlijk als yuppen gedroegen. Nico, mijn directe collega, die veel van mijn werkzaamheden had overgenomen, was inmiddels behoorlijk close met meneer de directeur. Er gingen zelfs geruchten dat hij binnen afzienbare tijd adjunct-directeur zou worden, om te zijner tijd de directeurspost over te nemen. Ik weet niet wat er van waar was. Wel merkte ik dat Nico onwaarschijnlijk was veranderd. Hij was totaal niet meer te vertrouwen. Weet je waarom hij trouwens nooit als NSB’er is opgepakt?” “NOU?” “Alleen omdat hij ná de oorlog is geboren. Herbergier, geef hier nog eens twee biertjes”,orderde Alfred met een cynische lach, waarna hij onverstoord zijn verhaal weer oppikte.

Tot zo ver mijn onafgemaakte verhaal, waarvoor ik als inleiding de hulp van Leo nodig had. Postuum heeft mijn maatje weer even veel voor mij betekend.

16-05-2012, 22:54 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Niet altijd begrijpen wij de Belgen. Ook niet toen we het Museum Aan de Stroom (MAS) bezochten. Op het panoramadak kwamen we kijkgaten tegen die verwezen naar de prullen(afval)bak. Dan is het toch niet gek dat wij geneigd waren ‘ons vuil’ door het gat te deponeren. De onlogica hiervan heeft ons er van weerhouden.

15-05-2012, 19:45 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Doordat een fantastisch mooie wandeling, Maastrichts Mooiste, altijd rond mijn verjaardag viel, was het traditie geworden dat Truus en ik die week dan in die omgeving vakantie hielden. Afgelopen jaar was zij al te ziek om aan die vakantieweek alleen al te denken.

Emotioneel kon ik het niet aan om dit jaar dan toch maar thuis mijn (bijzondere) verjaardag te vieren. Op een of andere wijze wilde ik terug naar die goeie oude tijd, wat mij deed besluiten om gewoon weer mijn wandelschoenen aan te trekken. Om buiten de sfeer van een herdenkingstocht te blijven en er toch plezier aan te kunnen beleven, had ik gelukkig een heel goede vriendin van ons als zeer aangename, respectvolle remplaçante.

Het is heel waarschijnlijk dat ik, buiten mijn korte Facebook-meldingen, meer over die dagen in België in mijn blog zal schrijven. Maar om Truus vandaag toch, met haar handschrift een beetje fysiek, bij mij te hebben, zet ik haar laatste kaart op het digitale dressoir.

14-05-2012, 19:06 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

10-05-2012, 00:00 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Wij ouderen, want daar hoor ik ook bij met nog 12 dagen te gaan tot mijn pensioen, moeten ook uit een heel ander vaatje gaan tappen. Niet meer lijdzaam toezien hoe ons pensioen en onze verzorgingsstaat steeds verder afbrokkelt. Het is een absolute misvatting dat wij het ons allemaal maar moet laten welgevallen. Wij zijn aan zet om onze kansen te doen laten keren.

Omdat de materie erg ingewikkeld is, betrek ik het vooralsnog maar even alleen op mijzelf. Stel ik mijzelf als voorbeeld. Omdat ik geen kinderen heb, ben ik na het overlijden van mijn vrouw familietechnisch gesproken voornamelijk op mijzelf aangewezen. De zo nu en dan contacten met mijn neven vertegenwoordigen een heel andere familieband dan ik in de jaren zestig/zeventig met mijn oom(s) en tante(s) kende. Maar zo gaat dat nou eenmaal, vandaag aan de dag. Iets waar ik totaal geen probleem mee heb, want de enkele keer dat we elkaar treffen is het altijd heel plezierig.

Maar ik moet, als variant op een loopbaan, noem het mijn bestemmingsplaats, vooruit kijken. Mijn eindbestemmingsplaats als het ware plannen. Hier kwam ik op door vanavond toevallig een fragment te zien over een verzorgingshuis, waarin naar wens geholpen worden een issue is. In ieder geval geen zekerheid. Naar het schijnt is er in die zorgsector een cultuuromslag nodig om zorg en welzijn van ouderen weer te optimaliseren. Was het niet de recent omgevallen regering die noodzakelijker wijs in de wet heeft laten opnemen (ja zeker) dat ouderen in verzorgingshuizen ‘recht hebben’ op een dagelijkse douchebeurt (?!).

Zo nooit.

Nou, dat laat ik mij dan in ieder geval niet overkomen. Wil natuurlijk ook niet in een verzorgingshuis terecht komen. Alleen heb je dat door fysieke omstandigheden niet altijd voor het zeggen. Het kan je gewoon overkomen. Gaat mij dat, of zorg vanuit welke hoek dan ook, overkomen, wil ik met een zak geld mijn verdere levensfase zo prettig mogelijk invullen. Ik bedoel, inkopen.

Daar waar wij ouderen vele zekerheden hebben moeten opgeven, zullen in mijn optiek ook erfgenamen die zekerheden kwijtraken. Mijn erfenis moet (node) worden verdiend. Nu zit een belangrijk deel van mijn kapitaal in mijn huis, waar je sinds de kredietcrisis niet eenvoudig meer aan kunt komen. Tenzij je verkoopt en verhuist. Maar daar wacht ik nog mee.

Wel bied ik iedereen die mij zorg en welzijn kan bieden, wat alles en iedereen kan zijn, waarbij de vriendelijke Thaisen, Bulgaarsen en vergelijkbare ‘sociale werksters’ zijn uitgesloten, de mogelijkheid om mij een aanbod te doen. Vanaf 14 mei a.s. valt hier via mijn mailadres op in te schrijven.

Nu ik dit zo bedenk, zijn er toch weer kansen voor de degelijke makelaars. Zij kunnen samenwerken met de luxere privéhuizen, in de zorg- en welzijnsector wel te verstaan. Via dat kanaal kan de makelaar over de mooiste huizen beschikken. Een formule die natuurlijk nog wel in detail moet worden uitgewerkt. Een luxe eindstation in ruil voor een huis.

Over doorstroming gesproken.

02-05-2012, 20:44 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Hopelijk blijft het de aankomende dagen droog. Want, we gaan de tuin Truus-klaar maken. Dan bedoel ik niet, de tuin weer netjes op orde brengen, zoals mijn Truus dat altijd wilde. Hiervoor was zij, als het maar even kon, in haar tuin te vinden. Dat even kon vorig jaar om deze tijd al niet meer. Zo lang is er dan ook nauwelijks nog iets aan de tuin gedaan. We hadden andere zorgen. Sores wat in intens verdriet overging.

01-05-2012, 00:00 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

De mannen van Norton lijken door hun eigen virus te zijn bevangen. Mijn PC’s zijn voor een heel jaar opnieuw beveiligd, zodat ik van hun genereuze gebaar van vijf euro korting geen gebruik zal maken. Ik heb mijzelf ruim vijftig euro korting gegund.

29-04-2012, 08:46 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Deze week moest ik het abonnement van mijn virusscanner verlengen, waar Norton mij elke dag aan herinnerde. Nou deden zij dat nou niet bepaald in het sfeertje van “Kan ik u ergens mee van dienst zijn?” De wijzen waarop een verkoper nog altijd de klant tegemoet dient te treden. Ik ben een gevoelsmens, wat nog eens extra opspeelt als een leverancier zich lomp gedraagt. En dat deden ze, dieencyclopedieverkopers van Norton.

28-04-2012, 00:00 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Het zal wel niet verstandig zijn om naar de gulden terug te willen. Want de florijn was toen aan de Duitse Mark gekoppeld. En die munt is ook tegen de Euro ingewisseld. In die Eurozone is Duitsland wel de sterkste partij geworden. Volgens mij is er zelfs binnen Europa sprake van een Duitse overheersing. Natuurlijk niet vergelijkbaar met wat dat zwijn A. Hitler ooit heeft misdaan en wilde bereiken.

Nee, Angela Merkel trekt heel vredig de macht naar zich toe. En volgens mij heeft zij daar ook recht op. Niet Deutschland, Deutschland über Alles. Nee, onze oosterburen doen het gewoon in bijna alle opzichten veel beter dan wij. Ik blogde dat al op 28 januari (Je beste maat, is de inhoudsmaat), over alleen al een ingeschonken Duits biertje. Niet zo’n hoog beschuimd twee-slokken-biertje waar je in Nederland zo langzamerhand bijna een euroknaak voor moet neertellen. Zij geven je voor twee euro afgepast 0,3 cl. Duits gerstenat. En dan heb ik het alleen nog maar over een biertje.

In mijn arbeidzame leven had ik een vijftal keren per jaar een afspraak in Enschede, waarbij we steevast net over de grens in Gronau gingen lunchen. Heil lekkâh eite voâh wènig geld, met àltijd aangename bediening. Horeca Nederland kan hier absoluut niet aan tippen.

Eén keer waren we daar onze parkeermeter totaal vergeten, met ja hoor, een bon bij terugkomst. De eerste bon die mij deed schaterlachen. Of wij maar even die 5 euro (ja zeker, anno 2008) op het politiebureau wilde komen betalen. Bijna ben je geneigd het zelf als Hollander te gaan zingen: “Deutschland, Deutschland über Alles”.

Binnen onze landsgrenzen valt er inmiddels ook lekker te eten voor weinig. Tenminste, als je dan je eten bij de Lidl hebt gekocht. Nu de keuken node mijn werkterrein is geworden, doe ik ook heel bewust mijn boodschappen. Aanvankelijk alleen bij Albert Heijn en een plaatselijke slager, inmiddels ook steeds meer bij Lidl. Dat komt, na aansporing daartoe, door mijn try out met de tournedos biefstuk.

Zowel aan de AH-biefstuk, als die van de slager, vond ik steeds minder smaak zitten. Toen ik met mijn neef weer eens de beste biefstuk van Nederland bij Loetje in Amsterdam ging eten, zwoor ik mij spontaan de smaakloze koeien af. Geleuter natuurlijk, want het ligt niet aan die dieren, maar gewoon aan de slagers die smaakloze troep in je maag splitsen. Wel mals, maar zonder smaak.

De Duitse Lidl heeft met hun tournedos mij weer gegeven waar ik recht op heb. Het wordt tijd dat ik mijn neef bij mij thuis eens trakteer op een Loetje-thuis-biefstuk, door mij behoorlijk goed gebakken.

26-04-2012, 23:07 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Het zal wel niet verstandig zijn om naar de gulden terug te willen. Want de florijn was toen aan de Duitse Mark gekoppeld. En die munt is ook tegen de Euro ingewisseld. In die Eurozone is Duitsland wel de sterkste partij geworden. Volgens mij is er zelfs binnen Europa sprake van een Duitse overheersing. Natuurlijk niet vergelijkbaar met wat dat zwijn A. Hitler ooit heeft misdaan en wilde bereiken.

Nee, Angela Merkel trekt heel vredig de macht naar zich toe. En volgens mij heeft zij daar ook recht op. Niet Deutschland, Deutschland über Alles. Nee, onze oosterburen doen het gewoon in bijna alle opzichten veel beter dan wij. Ik blogde dat al op 28 januari (Je beste maat, is de inhoudsmaat), over alleen al een ingeschonken Duits biertje. Niet zo’n hoog beschuimd twee-slokken-biertje waar je in Nederland zo langzamerhand bijna een euroknaak voor moet neertellen. Zij geven je voor twee euro afgepast 0,3 cl. Duits gerstenat. En dan heb ik het alleen nog maar over een biertje.

In mijn arbeidzame leven had ik een vijftal keren per jaar een afspraak in Enschede, waarbij we steevast net over de grens in Gronau gingen lunchen. Heil lekkâh eite voâh wènig geld, met àltijd aangename bediening. Horeca Nederland kan hier absoluut niet aan tippen.

Eén keer waren we daar onze parkeermeter totaal vergeten, met ja hoor, een bon bij terugkomst. De eerste bon die mij deed schaterlachen. Of wij maar even die 5 euro (ja zeker, anno 2008) op het politiebureau wilde komen betalen. Bijna ben je geneigd het zelf als Hollander te gaan zingen: “Deutschland, Deutschland über Alles”.

Binnen onze landsgrenzen valt er inmiddels ook lekker te eten voor weinig. Tenminste, als je dan je eten bij de Lidl hebt gekocht. Nu de keuken node mijn werkterrein is geworden, doe ik ook heel bewust mijn boodschappen. Aanvankelijk alleen bij Albert Heijn en een plaatselijke slager, inmiddels ook steeds meer bij Lidl. Dat komt, na aansporing daartoe, door mijn try out met de tournedos biefstuk.

Zowel aan de AH-biefstuk, als die van de slager, vond ik steeds minder smaak zitten. Toen ik met mijn neef weer eens de beste biefstuk van Nederland bij Loetje in Amsterdam ging eten, zwoor ik mij spontaan de smaakloze koeien af. Geleuter natuurlijk, want het ligt niet aan die dieren, maar gewoon aan de slagers die smaakloze troep in je maag splitsen. Wel mals, maar zonder smaak.

De Duitse Lidl heeft met hun tournedos mij weer gegeven waar ik recht op heb. Het wordt tijd dat ik mijn neef bij mij thuis eens trakteer op een Loetje-thuis-biefstuk, door mij behoorlijk goed gebakken.

26-04-2012, 22:56 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Natuurlijk is niet alles bij mij kommer en kwel. Ik heb mij gewoon door mijn dips heen te worstelen. En al met al lukt dat aardig. Maar, zoals eerder neer geschreven, word ik daarin zeker geholpen door een ervaringsdeskundige. Zij verkeert in die derde dimensie, zoals ik dat in mijn blog van 22.4.jl. theoretiseerde. Meeleven is daarin meebeleven. Dan doe je er toch zeker goed aan om daarbij de omstandigheden te optimaliseren. En dat deden wij, de Brabantse Haagse en ik, aan het strand van Egmond aan zee.

25-04-2012, 21:49 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Zojuist had ik weer een moment van zelfkastijding. Ik bekeek onze verlovings- en trouwfoto’s. Jemig wat zijn er ontzettend veel mensen op die foto’s al overleden. Heel veel mensen die ons dierbaar waren. Ons, nou ja mij, want ook ik heb mijn bruidje van 42 jaar huwelijk vorig jaar al moeten inleveren. Ja, het is onze trouwdag. De allereerste die ik zonder mijn Truus moet doormaken.

24-04-2012, 21:57 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Achteraf gezien, leek Mevrouw Helma Neppérus, moment-voorzitter van de Tweede Kamer, afgelopen donderdag al op de ontwikkelingen in het Catshuis vooruitgelopen te zijn. Haar VVD-gordijn was al nagenoeg gesloten.

23-04-2012, 21:59 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)