1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Soms word ik er toch gallisch van, hoe al je
clicken op internet nauwlettend worden gevolgd. Zodra je maar even interesse in
een bepaald product hebt, wordt je beeldscherm met soortgelijke aanbiedingen
gebombardeerd. Nou ja, als ze zich een keertje
roeren met de melding dat zij daarvoor ook een aantrekkelijk aanbod hebben,
kan ik dat nog billijken. Maar
internetwinkel Zalando maakt het wel heel erg bont.
Ruim een maand geleden besloot ik nieuw
ondergoed aan te schaffen. Iets wat mijn Truus altijd tot haar taak rekende. Tot
dan lag het nieuwe gewoon in mijn kast. Nu moet ik dus zelf in actie komen.
Tja, dan moet je op zoek naar een ondergoedwinkel en dat deed ik dan ook, via
internet. Weken geleden heb ik in een gewone winkel uiteindelijk succesvol
aankopen gedaan.
Langs
die weg lukte het Zalando niet om mij te volgen en kennelijk leven zij in de
veronderstelling dat ik nog steeds niet ben geslaagd. Dat ik in een versleten
hemd sta. Want, ik kan geen site openen of Zalando toont dagelijks mij weer een
waslijst onderbroeken. Rot toch op Zalando, jullie zijn nog erger dan de
Jehovas getuigen.
Nu Diederik Samsom zich, tijdens de
coalitieonderhandelingen, steeds meer door Mark Rutte laat overrulen, ga ik zo
langzamerhand toch een heel ander standpunt krijgen. Je zou kunnen zeggen dat ik
aan het verkleuren ben. Want, het is toch in en intriest dat
belangrijke speerpunten tijdens de verkiezingen van de PvdA, zoals het
begrotingskort wat zelfs (sterk onderbouwd) boven de 3% mocht uitkomen en de BTW
verhoging met 2% absoluut geen doorgang mocht vinden, volledig over boord zijn
gepletterd. Diederik is het zelfs niet gelukt om de 2,7% naar de, voor Europa
acceptabele, 3% te tillen.
Na heel veel jaar van overtuigd sociaal
denken en doen, ik heb nota bene voor het socialistische Dagblad Het Vrije Volk
gewerkt, word ik door een slecht onderhandelaar het rode nest uitgedreven.
Tenzij .
Jazeker tenzij, want Diederik Samsom kan met
één ding bij mij nog zijn cover ophouden en van mijn loyaliteit verzekerd
blijven. Als wij omwille van de Europese eenheid Griekenland (nogmaals), maar nu
ook Spanje, financieel zullen ondersteunen, zou het heel terecht zijn dat de
Nederlandse belastingbetalers daar direct iets van terugzien.
Heel simpel, laat ons in Nederland geen
1,90 voor een liter Euro 95 benzine betalen, maar gun ons dan
ook de benzineprijs van Griekenland ( 1,76) of beter nog die
van Spanje, 1,49 per liter. Het heel veel jaren te veel
betaalde kwartje van Kok nu teruggeven, zou mij al tot tevredenheid
stemmen.
Simpel toch Diederik, ik ben al tevreden als
wij terugkrijgen wat we al heel veel eerder terug hadden moeten krijgen. Zal
blijken dat je toch kunt onderhandelen???
Van de zomer
haalde ik het al een keertje aan, de Nederlandse taal, vooral de spreekwoorden
en gezegden, worden steeds meer verbasterd. Mijn aanleiding van toen was datgene
ik op een terrasje hoorde zeggen, dat het wel een speld op een gloeiende
plaat was.
Deze
ouwe koe, het werd inderdaad door een vrouw uitgesproken, haal ik uit de sloot,
nadat ik ook Meneer Van Dale op een verbastering betrapte. In zijn boeken, die
nooit verfilmd zullen gaan worden, trof ik onder veranderlijk aan: Niets is
zo veranderlijk als een mens. Mooi fout!
Als ervaringsdeskundige weet ik dat
dit moet zijn: Niets verandert er meer dan voor een mens.
Zal mij benieuwen of Meneer van Dale dit bij
zijn volgende editie heeft aangepast.
Vanochtend werd ik wakker met gedroomde woorden van mijn Truus, die zij in haar laatste dagen van haar leven één keer heeft uitgesproken: Je moet niet verdrietig zijn hoor.Deze woorden van haar kon ik effe niet in ere houden. Ik moest er behoorlijk hevig van janken. Mijn beestjes, altijd in afwachting op bed, kwamen zoals elke dag kopjes gevend mij ook deze dag begroeten en dat hielp. Een beetje.
Niet bepaald een standaard manier van het beginnen van de dag. Al snel wist ik mij toch te vermannen, wat ook heel erg nodig was, omdat ik vandaag niet alleen het huis moest doorwerken, maar ook mijn werk(hobby)kamer inclusief boekenkast moest herinrichten. Ik schreef het al op Facebook, ik heb mij vandaag echt de touwtering gewerkt.
Na eenmaal een simpele maaltijd klaar te hebben gemaakt, daar toch van te hebben genoten, ben ik achter mn PC gaan zitten. Nog steeds met de woorden van mijn meissie als een mantra terug binnen mijn hersens: Je moet niet verdrietig zijn hoor. Een godvergetense eenzaamheid bleef aan mij hangen. Misschien ook wel doordat ik met mijn (wandel)maatje dit weekend niet aan het lopen ben geweest. Mijn verdere gedachten daarover laat ik even voor wat het is. Voor wat het voor mij is.
Het afwerken van mijn To Do-lijstje heeft mij een beetje van mijn verdriet afgehouden. Aan het einde van mijn werkdag overheerste zelfs een gevoel van een grote tevredenheid over datgene wat ik vandaag, in alle eenzaamheid, toch maar even had geflikt. Na het eten, zonder zin te hebben in mn TV, ben ik weer even achter mijn PC gekropen. Ook doordat relatienet.nl mij had aangeboden om twee weken gratis op hun datingsite, als full member, te gaan kijken. Zon digitale snoepwinkel trekt natuurlijk. De laatste dagen had ik een aantal interesses getoond, zelfs berichtjes gestuurd. Ik kwam niet door de selectie van de zoekende dames. Nul response dus.
Het zou me een rotzorg zijn. Tenminste, als ik mij maar goed realiseer dat het hebben van een maatje, zoals ik die heb, veel meer waard is dan welke digitale toenadering dan ook. Zo is het. Maar desalniettemin click ik nog eens een dame met vervaagde foto aan, met het verzoek haar foto zichtbaar te maken. Uiteindelijk is mijn profiel ook inclusief foto volledig openbaar. Die wazige foto mevrouw had ik aangeklikt omdat zij On Line was, mijn leeftijd had en ook weduwe is. Ervaringsdeskundige, waarvan je mag verwachten dat er sowieso een digitale klik is. Mij leek er genoeg redenen te zijn om eens contact met elkaar te hebben.
Nou daarin had ik mij mooi vergist. Orichidee1946 toonde totaal geen empathie voor het feit dat een leeftijdsgenoot van haar evenzogoed weduwnaar is. Zij was zeker niet van plan haar vage fotos voor mij zichtbaar te maken, want Alkmaar is gewoon veel te ver weg en op voorhand wist zij al te bedenken dat onze profielen niet matchen.
Op basis van afstand had ik het nog niet bekeken, dus bezocht ik nogmaals haar profiel. Haar omschrijving was net als haar foto, bij nader inzien, wel heel erg vaag.Renkum en christelijk sprongen er uit. Overigens voor mij nog niet direct reden tot afwijzen. Maar door haar voorbarige afwijzing zag ik meer de relatie tussen haar vage foto, wat erg aan de boerka doet denken, en haar profielschets. Kennelijk is Orichidee1946 zwaar gereformeerd. Nou dat kan nooit lachen worden.
Misschien moeten we vandaag maar allemaal op
de SGP stemmen. Sorry, Diederik, maar het is wel eens goed dat het wantrouwen
van het Nederlandse volk in de politiek eens luid en duidelijk over het
voetlicht komt. Stel je nou eens voor, met zn allen bezorgen wij Lijst 9,
Staatkundig Gereformeerde
Partij, de 75 zetels in de Tweede Kamer. Reken maar dat we
daarmee Kees van der Staaij behoorlijk in verlegenheid brengen. Want na Jan
Willem Benschop uit Lopik houdt het met de kandidatenlijst bij 30 op.
Waar halen zij dan nog 45 Kamerleden vandaan
die ook op zn minst kunnen lezen en schrijven?! Die moeten dan wel onder hun
vrouwenvolk worden gezocht. Geinig toch, de SGP gaat een parlement en regering
vormen, waarin zij zelf ook nog eens ongeveer de helft aan vrouwelijke ministers
en staatssecretarissen moeten leveren. Een betere heropvoeding, of liever
gezegd, inburgering van de Gereformeerden valt er toch niet te
bedenken?!
Natuurlijk moeten wij
Minster-President Kees dan ook tegemoet komen, door het Haagse Binnenhof te
sluiten. De regering en Tweede Kamer verhuizen we naar de dorpskerk van
Staphorst, het centrum van de gereformeerde macht. Voor de gekozen SGP-moeders
ook ideaal om dicht bij huis, maar wel buiten de deur, te kunnen werken.
Tegelijk een mooie bezuinigingspost, want niemand van de regering of Tweede
Kamer moet dan nog op kosten van de gemeenschap (vergeef mij het woord Ome Kees)
dure appartementen of hotelkamers in Den Haag huren.
Ook de teruglopende aandacht van de
media, ze kunnen (mogen) immers geen Live verslag meer doen, werkt
kostenbesparend en verlost ons van verdere Ouwehoer-tv. Door de
Algemene Plaatselijke Verordening van de Gemeente Staphorst, dat het
verboden is iemand op straat te fotograferen zonder diens toestemming (ja
zeker, anno 2012), blijven de fotografen ook weg. Wat een Win-Win
situatie voor heel Nederland. En zal Staphorst er blij mee zijn?
Ongetwijfeld, want sinds de SGP in
1980, als gedoogpartij Kabinet van Agt aan de macht heeft mogen snuffelen,
hanteren zij nog steeds vol trots de slogan: Staphorst, een prima
variant.
Gisteren was het precies een jaar geleden
dat mijn Truus overleed en eerlijk gezegd deed deze dag mij niet zoveel. De paar
weken daarvoor hadden emotioneel gezien veel meer impact. Steeds moest ik toen
aan vorig jaar denken, toen mijn meissie almaar zieker werd, steeds minder kon
en zienderogen de dood werd ingejaagd. Daardoor was gisteren min of meer een
bevrijdingsdag.
Truus haar sterfdag zal voor mij nooit echt
memorabel worden. Ik blijf gewoon te pas en te onpas aan haar denken. Hopelijk
dan wel veel minder aan haar lijdensweg, maar aan de vele mooie en lollige
momenten die we samen 47 jaar hebben gehad. Onze voor- en tegenspoed. Haar
geboortedag de 13e juli, die maar 62 jaar haar verjaardag mocht zijn,
zal voor mij altijd dé dag zijn en blijven.
Dus was het gisteren gewoon mijn
wandeldag. Ik had daarvoor wel eerst een leuk speeltje aangeschaft, een
GPS-logger. Een gadget die je alleen maar bij je moet dragen, waaraan onderweg
niets valt te zien, niets anders dan twee knipperlichtjes. De lol komt pas
achteraf. Eenmaal het kleine kastje, van 4 x 4 centimeter in mn computer
geprikt, kreeg ik heel wonderbaarlijk de gelopen wandeltocht via Google Earth in
beeld. De 25 kilometer rond Medemblik bleek 26 kilometer en 166 meter te zijn
geweest, die we met een gemiddelde snelheid van 5,6 km/p.u. hadden afgelegd.
Belangrijke informatie?! Welnee, gewoon leuk.
Na nog eens goed naar de route te hebben
gekeken, leek de sterfdag van mijn vrouw mij kennelijk toch meer te doen dan
ikzelf wil doen geloven. Ik zag in de route namelijk een kruis afgebeeld. In
spirituele zin de kruisweg van mijn Truus. Zal dat toeval
zijn?
-o-o-o-
n.b.: Truus haar
In Memoriam staat natuurlijk in mijn Kroondomein: www.kroondomein.com
