Door Truus haar huidige situatie, ben ik zo langzamerhand toch voorstander van democratisering van de hemel. Tenminste, als daar het domicilie van God zich bevind. Om het zo niet allemaal nog alleen aan onze Schepper over te laten. Daarvoor lijkt mij het aardse van deze tijd te ingewikkeld geworden.

Dan denk ik niet dat er, als een soort hulpsinterklazen, Bijgoden moeten komen. Nee, gewoon een Godencollectief, die gezamenlijk in een Godenraad over ons mensen zal beschikken. Eigenlijk terug in de tijd. Heel ver terug in de tijd, tot aan de Germaanse tijd aan toe. Wodan, Oppergod en baas van het Walhalla, zal dan samen met onze God ons lot moeten bestieren. Samen hebben zij dan de macht om Donar, de donderaar, van bovenaf mijn Truus met zijn bliksemschicht alsnog, maar dan hemels, te laten bestralen.

Want dat is nodig, echt heel hard nodig. Truus redt het niet met alleen de hulp van ons Opperwezen. Laten alle Goden zich alsjeblieft verzamelen. Onmachtig als we zijn, zullen wij kaarsjes, veel kaarsjes blijven branden. Langs de moderne, digitale weg zullen wij Truus per mail of Facebook blijven steunen. Ook al weten we dat haar wereldje steeds kleiner wordt en haar i-Pad niet of nauwelijks meer opengaat. Laten we desnoods teruggrijpen naar het bijna ouderwetse middel van een kaart per post. Geen mogelijkheid tot support zal ons te veel zijn.

Mijn meissie knokt voor haar leven. Zij geeft letterlijk alles! Houdt zich aan elke strohalm vast. Is nog steeds, ondanks dat ze vreselijk veel heeft te verduren, tijdens haar heldere momenten (versus het dutten) erg opgewekt. Zijn verdient de steun van àlle Goden aller tijden en zeker van ons allemaal.

28-08-2011, 22:58 Geschreven door kroontjespen
Reageren (1)

Met vergelijkbare problemen, waarbij de uiterste houdbaarheid(fop)datum ook nog eens een rol speelt, had men in de Food sector te maken, waardoor uiteindelijk de voedselbanken zijn ontstaan. Een doorslaand succes.

Dan wordt het toch de hoogste tijd dat er ook een medicijnbank ontstaat! Niks weggooien van (vaak dure) medicijnen, maar inzamelen bij de medicijnbank. Langs die weg zullen de zalfjes, poedertjes en pilletjes een nieuwe bestemming moeten krijgen. Bijvoorbeeld, langs gecontroleerde weg, in zieken- en/of verzorgingshuizen. Of misschien wel richting de derde wereld.

Misschien pijnlijk voor de farmaceutische industrie, maar ja, wij hebben van die multinationals al genoeg moeten slikken.

25-08-2011, 23:42 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Er was ooit een tijd dat over het algemeen werd aangenomen dat chauffeurs die met een hoed op in de auto zaten, een heel slechte rijstijl hadden. In ieder geval ben ik de bevestiging in de praktijk heel wat keren tegengekomen. De hoedjesrijders reden nog slechter dan de chauffeurs van zo’n Daffodil. Waar ik overigens via Dagblad Het Vrije Volk ook in heb gereden. (Lees: heb moeten rijden) Twee maanden zelfs zo’n gemeen kanariegele, waar Freek de Jonge in zijn conferences de draak mee stak. Gevolgd door een beige Daf 66, inmiddels door het Zweedse autoconcern geadopteerd, zodat ie Volvo 66 mocht heten. Maar was toch eigenlijk niet meer dan een Daf met Volvo bumpers.

Ik beschouwde mijzelf dan ook als de uitzondering op de regel. Maar over het algemeen werd er in een Daf erg slecht auto gereden. In overtreffende trap was het de hoed dragende Daf-rijder. Die combinatie was fnuikend in het verkeer. En nog, nu de Daf uit het straatbeeld is verdwenen, is het voor de hoed dragende autorijder altijd uitkijken geblazen.

Maar heden ten dage kan het nog veel erger. Nu is de hoed met zijn truttig autorijden niet de belangrijkste risicofactor meer in het verkeer. Het is nu petje. Veel jonger dan hoedje, maar ook veel gevaarlijker in het verkeer. Geen truttig maar met asociaal rijgedrag. Petje, vaak rijdend in een VW Golf, liefst zwart, trapt het gaspedaal zo ver mogelijk in, kleeft bumper, haalt rechts in, heeft lak aan vele verkeersregels en heeft zijn middelvinger regelmatig tegen de voorruit aan. Natuurlijk wil ik niet generaliseren, daarom: petje af voor de uitzonderingen op deze regel.

24-08-2011, 00:00 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Omdat ik mij gisteren voor Truus verzekerd wist van goede zorg van onze lieve buurvrouw, kon ik weer even genieten van de mooie natuur in de Noord-Hollandse polders en de eeuwen oude dorpjes. Om mijn genot nog verder te optimaliseren, nam ik na afloop van die wandeltocht een heerlijke biefstuk met champignons. Een lekkernij die thuis niet valt te consumeren, doordat Truus niet meer tegen de baklucht kan.

22-08-2011, 00:00 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Het lichtpuntje boven Maria brandt voor mijn Truus.

Het is zeker niet onder het motto niet goedschiks dan kwaadschiks, maar meer mijn schreeuw om aandacht voor mijn vrouw. Want, in het bedevaartsoord Onze Lieve Vrouw ter Nood brandde ik een speciale kaars op een speciale plek voor Truus. (blog 9.5.) Samen met haar herhaalden we het in een ander bedevaartsplaatsje boven Schagen, in de Mariakapel de Keins (blog 23.6.) Tijdens een kakdorpenwandeltocht liet ik het uitnodigende gebaar van een openstaande deur van een kerk in Aerdenhout niet aan mij voorbij gaan. Mijn kaarsje liet ik niet in de massa verdwijnen (blog 10.7), maar eiste alle aandacht op, direct binnen het gezichtsveld van de Heilige Maria.

Geen enkele actie heeft maar enigszins geholpen of heeft maar iets aan verlichting gebracht. Het gaat inmiddels zo verdomde slecht met Truus, dat ik dan toch maar een stapje verder ga. Dit keer in een kerk in het dorpje Graft de Rijp. Niks kaarsje in de massa. Ook geen plekje binnen het gezichtsveld van Maria. Nee, een kaarsje boven het hoofd van de Heilige Maagd. Symbolisch gesproken zet ik zo een prijs op het hoofd van Maria. Een hoofdprijs…., mijn eigen Truus. Wat zou ik die prijs graag willen incasseren.

21-08-2011, 23:14 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Eerder heb ik het al eens onthuld, ik had een echte Archie Bunkermentaliteit. Voor mij lag het rollenpatroon van man en vrouw zo vast als een huis. Truus heeft mij ooit een Beertender cadeau gedaan, die diende als ANWB wegwijzer naar de keuken. Toen nòg gingen alle arbeidsintensieve taken die zich in de keuken afspeelden aan mij voorbij. Laat staan de verdere huishoudelijke taken, zoals het huis doorwerken, waar ik eerder over schreef. Maar, er zijn verzachtende omstandigheden. Die Archie Bunkermentaliteit heeft heel erg met mijn generatie te maken. De periode van voor de emancipatie. Conservatief als ik was, hield ik die traditie graag in stand. Ooit geholpen door mijn moeder, wat bijna naadloos na mijn huwelijk door Truus werd overgenomen. Haar zorgzaamheid hield het oude volledig in stand. Tja, dan zit vernieuwingen van je doen, laten en denken er niet in.

Dat is nu anders. Daar moest verd… Truus wel ziek voor worden. Van lieverlee nam ik haar huishoudelijke taken over en werk ik nu ook maandags het hele huis door. Natuurlijk nog steeds onder haar supervisie. In die zin is meneer Bunker volledig onder mijn hersenpan verdwenen. Ik vind het zelfs stom dat ik nooit op het spoor van samen het huishouden doen ben gekomen. Maar ja, de zorgzame Truus was daarin geen inspirator.

Dat brengt mij natuurlijk op de huidige situatie van Truus. Over haar ben ik minder in mijn blog gaan schrijven, simpel omdat er niets ‘bijzonders’ valt te melden. Tenminste, niets wat wij zinvol vinden om digitaal te delen. Truus heeft het al moeilijk genoeg om steeds meer uit handen te moeten geven. Steeds minder zelf te kunnen. Het was voor haar een hele stap om onze slaapkamer te verlaten, ondanks dat ze nu riant en comfortabel in een elektrisch bed op de patio ligt, waar zij bij warm(er) weer het dak open kan doen.

Zij ligt dan wel in het meest centrale punt van ons huis, maar door haar teruglopende mobiliteit is ze daarover soms heel verdrietig. De pijnstillende medicatie doet haar tegen d’r zin in regelmatig indutten. Haar belangrijkste afleiding is de TV aan haar voeteneinde. Bezoek is veelal te vermoeiend, vraagt (te) veel energie. Daardoor is ze toch maar het liefste onder ons.

Nog steeds geniet ze van de kaarten die regelmatig de brievenbus in glijden. Haar geliefde
i-Pad opent zij inmiddels veel minder frequent, is nog wel blij met de digitale reacties, maar heeft nu helemaal de puf niet meer om er op te reageren.

Ondanks dat zij huizen hoog opzag tegen de thuiszorg, is ze nu erg blij dat zij haar dagelijks komen verzorgen. Van: “ik heb niet graag vreemden over de vloer,” kijkt ze nu met plezier uit naar de aangename momenten van die zorg. Vanaf aankomende week krijgt ze regelmatig een fysiotherapeut aan bed, die haar pijnlijke stijve nek komt masseren. Heel dankbaar is ze dat er zoveel zorg aan haar wordt besteed en zou het bestaan, had ze zonder enige twijfel voorzitter van de fanclub van onze huisarts willen worden.

Truus is nog steeds heel erg strijdvaardig. Geeft de moed geen enkel moment op en blijft onverminderd opgewekt. Wat is ze toch ijzersterk. Daar kan ik echt niet aan tippen. Om haar maar enigszins bij te kunnen houden, moet ik zo af en toe een‘nou effe niet janken-pilletje’ slikken. Dan is het toch eigenlijk beschamend dat, vanuit mijn Bunkertijdperk, nog steeds alleen mijn naam op de voordeur staat.

20-08-2011, 10:57 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Gisteravond keek ik naar SOS Verbouwing op RTL4, waar ondermeer in de Bollenstreek twee dakkapellen in levensgevaarlijke situatie verkeerden. Nota bene ondanks dat een bouwkundige van Vereniging Eigen Huis het betreffende huis, bij aankoop van de huidige eigenaren, visueel had geïnspecteerd. Om kort te gaan, de medewerker van “Eigen Huis” had, door over alle gebreken heen te kijken, gigantisch geblunderd.

Vanzelfsprekend werd Eigen Huis ter verantwoording geroepen. Twee dames van die club. “…zonder camera…” wilden eerst het dossier grondig doornemen en de betreffende bouwkundige aanhoren. Volgens mij een truc om de tv makers de deur uit te werken. Heel voorspelbaar kwamen zij nadien met een schriftelijke verklaring. En natuurlijk, de Vereniging Eigen Huis trof geen enkele blaam. Schandalig!

Het deed mij terugdenken aan een vergelijkbare ervaring die ik, toen als voorzitter van een Vereniging van Eigenaren van 55 woningen, met deze consumentenclub had opgedaan. Bij ons ging het toen om kozijnen. Hun advies was niet vervangen, maar repareren. Na veel geld daar aan te hebben besteed, bleek dat het toch beter was geweest als toen direct zou zijn vervangen. Ook toen gaf Vereniging Eigen Huis de gemaakte fouten niet ruiterlijk toe.

Ondanks dat er veel geld over de balk was gegooid, werd ons dit als bestuur door de mede-eigenaren niet kwalijk genomen. Maar toch is mij mijn gelatenheid van toen altijd bij gebleven. Het bestuur dacht geen enkel risico te nemen door het inschakelen van de professionals van Vereniging Eigen Huis. Het werd echter niets meer dan er door gedekt zijn. Noodzakelijk, maar nooit onze bedoeling geweest.

17-08-2011, 23:08 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

16-08-2011, 23:54 Geschreven door kroontjespen
Reageren (1)