1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
We hebben allemaal wel iets van bijzonder gedrag, waar we eigenlijk niet bij stilstaan. Totdat je er op wordt gewezen, of dat het toevallig ter sprake komt. Dat bijzondere staat bij mij in rechtstreeks verband met ruitenwissers. Want (ook) als ik een autorit in de regen heb gemaakt, parkeer ik mn auto en doe het contact uit. Thats it. Door veel ge-ja maar om mij heen, heb ik inmiddels begrepen dat ik daarmee buitengewoon slordig gedrag vertoon. Naar het schijnt is het heel normaal dat je de ruitenwissers eerst in de rust stand laat komen, alvorens je het contact afzet. Kennelijk behoren de wissers, buiten gebruik, netjes plat te liggen. Mijn repliek dat, bij het later wegrijden, de wissers vanzelf op zn plaats terugkomen, vindt totaal geen gehoor. Bij rondvragen bleek mij dat mijn wissertheorie weinig volgers kent.
Dat doet mij denken aan een andere minitest, waarmee je een tweedeling kunt maken in het type mens. Marketingtechnisch gesproken een eerste, grove stap naar doelgroepomschrijving. Je kunt namelijk mensen indelen in vouwers en proppers.
De vouwers zijn mensen die toiletpapier netjes vouwen alvorens te gebruiken. Proppers daarentegen rollen wc-papier af, maken er als het ware een prop van om het zo te gebruiken. En daarin valt een primaire karaktertrek van mensen waar te nemen. Met dit simpele 'marktonderzoek kan het als gezelschapsspel erg veel plezier geven. Ook geeft het een extra dimensie aan terrasbezoek. Probeer maar uit.
Had ik het vrijdag nog over Sonja en Yolanthe, die toch iets missen om een TV programma te kunnen presenteren, ook bij de andere kunne wordt er verkeerde keuzes gemaakt. Goed voorbeeld daarvan is sowieso Frans Bauer, die met een poppenkaststem en veel gestotter het ooit roemruchtige programma Bananensplit presenteert.
Met veel verkneukeling en uitbundig gelach, is er met Fransje in ieder geval iemand die het programma nú nog leuk vindt. Een minder lachgevoelige presentator zou nog iets van dit programma kunnen maken.
Maar ook Jack Spijkerman. Ooit een geëngageerd presentator van de VARA, die ondanks zijn Christelijke achtergrond met het linkse gedachtegoed sympathiseerde. Achteraf bleek het helaas links denken, rechts zakken vullen. Want Jack zocht de commerciële zenders op, om uiteindelijk de simpele programmas Wat vindt Nederland en Echt waar? te presenteren. Niets geëngageerd meer, gewoon luisteren naar de autocue en met overdreven lachen de indruk willen wekken, hoe leuk het programma wel niet is. En dat is het juist niet, zeker niet met Jack Spijkerman. Misschien dat zijn programmas nog eens in de herkansing kunnen, met een leuk rondborstig type. Sowieso leuker om naar te kijken.
Nog een programma waarvoor de verkeerde presentator werd gekozen, Kat in de zak van Peter van der Vorst. In dit programma lijkt, de van het lachen schokschouderende, Peter het programma Breekijzer van stoere Storm, Pieter Storm te willen imiteren. Met de camera als rugdekking neemt Peter het voor de consument op. Zijn eerste uitzending werd de toon gezet. Met Peter, schokschouder, van der Vorst valt niet te spotten.
Case 1: Het vogeltje, wat na een half jaar al dood was, werd door de dierenhandelaar gratis vervangen, òndanks dat hij eerder voor oplichter was uitgemaakt.
Case 2: Een cursist voor de opleiding pedicure voelt zich genomen. Peter er op af, wordt de tent uitgezet en krijgt de politie op zn dak. Heel ongewoon ging nu de politieagent, samen met de cursist, binnen over de cursus praten. Tot ieders verbazing kwam de cursist met een blij gezicht en terugbetaald cursusgeld later weer naar buiten.
Case 3: Lidl had een veel te vette ham verkocht. Geen punt Liddl gaf èn geld terug èn een nieuw hammetje om de klant alsnog tevreden te stellen.
Case 4: Van een gekochte boerderij in Drenthe bleek de veranderde dakconstructie zo slecht te zijn, dat er zelfs sprake was van instortingsgevaar. En dit, terwijl een bouwkundige van Vereniging Eigen Huis deze fouten niet heeft geconstateerd en daardoor een verkeerd advies had afgegeven. Bij reclamatie hebben zij, anderhalf jaar lang, ondanks vele pogingen tot contact, niets van zich laten horen. Natuurlijk ging de geduchte Peter ook hier op af. Trots op eigen kunnen liet hij voor de camera weten dat Eigen Huis een toezegging tot gesprek heeft gedaan. Kijk dan weet je nog eens iets uit het vuur te slepen?!
Dood vogeltje vervangen, geld terug door tussenkomst van de politie, een hammetje en een toezegging tot gesprek ., zijn de povere resultaten die Peter van der Vorst met zijn breekijzer heeft bereikt. Of dit programma moet direct van de buis, òf worden gepresenteerd door een vent met ballen. Petertje moet maar weer terug naar het roddelcircuit.
Naast de Van/Voortjes willen de winkeliers ons ook nog wel eens een gratis product geven. Bijvoorbeeld gratis zweetbandjes bij een tennisracket of gratis reinigingsset bij een nieuwe bril. Daar heeft Specsavers wel een hele bijzondere variant op bedacht:
Ogenschijnlijk lijkt dit een vreemde actie. Lijkt ., want ongetwijfeld zit deze twee voor de prijs van één campagne marketingtechnisch heel geraffineerd in elkaar. Ik denk de filosofie te kunnen raden:
Een slecht horende wil nog wel eens verstoken blijven van goedbedoelde adviezen vanuit hun omgeving. Bij het autorijden bijvoorbeeld: Nou jij mag ook wel eens aan een bril, of bij het lezen van een menukaart: Jij mag ook wel eens een leesbrilletje aanschaffen. Teksten die bij de gehoorgestoorde niet zijn binnengekomen.
Is eenmaal het hoortoestel aangemeten kan het eerste beste advies je mag wel eens aan een bril, direct worden gepareerd met: Dat klopt, die heb ik al bij Specsavers besteld.
Om de aardappel in hun keel beter tot zijn recht te laten komen, zijn de bekakte bewoners van Aardenhout hun plaatsnaam met ae gaan schrijven. Om het zo ongeveer uit te spreken: Erdenhout.
Overigens schrijf je Aerdenhout in het plat Haags: Aâhdehâht.
Regelmatig komt het voor dat op tv, in een actualiteitenprogramma, iemand anoniem wordt geïnterviewd. In schemerlicht en met vervormde stem wordt dan het relaas gedaan. Dit ter bescherming van de identiteit van de kwetsbare persoon. Zon moedig tv-optreden, waarbij voor de camera vaak belangrijke onthullingen worden gedaan, moet natuurlijk met silhouet en stemvervorming worden beloond.
Maar wij als TV kijker hebben zo nu en dan óók recht op stemvervorming, maar dan om ons in bescherming te nemen, tegen stemmen die niet om aan te horen zijn. In het tijdperk van digitale televisie, met een audiodeel van cd-kwaliteit, is het gedaan met het idee dat het geluid ondergeschikt is aan het beeld. En dat is nog niet bij alle programmamakers ten volle doorgedrongen, tenzij zij een persoonlijk motief van erotische aard hebben, bij het kiezen van de presentatrice voor hun tv-uitzending. Anders valt het toch niet te verklaren dat, auditief gesproken, gillende keukenmeiden als Sonja Bakker en Jolanthe Cabau van Kasbergen tv-programmas presenteren.
Met het beeld zit het wel goed, maar het (stem)geluid is echt niet om aan te horen. Het zou veel beter zijn om te kiezen voor meer compleet getalenteerde presentatrices.
Moeten beide dames dan toch zo nodig op tv, maak dan alsjeblieft gebruik van een stemvervormer. Om aangenaam beeld in harmonie met aangenaam geluid te brengen.
Nooit was ik er een voorstander van om samen met een collega mijn klanten te bezoeken. Ik vond zon activiteit een ogenschijnlijk hoog Jehova-gehalte hebben. Ook de kans dat de klant zich er ongemakkelijk bij zou voelen, of angst had door ons ingepakt te worden, speelde hierin zeker een rol. De weinige keren dat ik met zon gelegenheids-duo-baan instemde, deed ik daarin ook niet de prettigste ervaringen op.
Zo kwam het voor dat zon meeloper mijn gesprekshandigheidjes niet doorzag en met geblaat òf aan het gesprek deel ging nemen, òf zelfs het gesprek naar zich toetrok, om zijn visie, kennis en ervaring breeduit te ventileren. Oneerbieding gesproken, een masturbatieshow, waar de klant totaal niet op zat te wachten.
Daar waar zon gesprek grotere gevolgen had, dan alleen mijn gekromde tenen, er zelfs omzetderving op het spel stond, heb ik onder tafel nog wel eens een trap moeten verkopen. Vandaar dat ik toch liever alleen op pad ging. Toen ik eenmaal de status van nestor had verworven, moest ik wel dulden dat er met mij werd meegegaan. Ter lering en een beetje vermaak en, voor bazen, om te zien hoe het gesprek werd gevoerd.
Ik permitteerde mij wel om zon verplicht nummer volledig volgens mijn spelregels te laten verlopen. Mijn secondant, van welke rang of stand dan ook, werd verboden aan het gesprek deel te nemen. Ik verleende niet meer dan knikpermissie. Gek genoeg was het, misschien wel daardoor, populair om een dagje met mij mee te gaan.
Wat een ongelooflijk pedant optreden van kardinaal Simonis, in het tv-programma Pauw en Witteman. Binnen zijn bisdom waren er destijds, naar zijn zeggen, maar tien gevallen van kindermisbruik hem bekend. Máár tien?! En nee, er werd geen aangifte gedaan. Dat bestond nog niet in die tijd. Het bestond wel, maar niet in de belevingswereld van de aartsbisschop en zijn vazallen. Buiten de kerk geen zaligheid, nietwaar?!
Een plaatsvervangende schaamte overviel mij bij elk woord wat zijn heilige strot uit kwam. Daarin meende ik niet alleen te staan. Want, ook Olympisch kampioene Nicolien Sauerbreij zat, als tafelgenote van de heiligman, hem met verbijstering aan te staren. Kan ook niet anders, want Simonis ging nog een stapje verder. Nee, het lag niet aan het celibaat, hooguit aan een verkeerde selectie van pastors in wording. En nee, ik verwacht niet dat De Paus ook aan de Nederlandse slachtoffers, zoals aan de Ieren, een excuusbrief zal sturen. Dan kan hij wel aan elk land een brief sturen
Ja ècht, dat zei de heilige vader. Een kerkrat had zich geciviliseerder weten uit te drukken. Beter dan Fons Jansen kan ik mijn conclusie niet verwoorden: Ik heb niets tegen God, maar wel tegen zijn grondpersoneel. Eén ding klopt helaas niet meer. Fons sprak zijn gevleugelde woorden tijdens zijn show de lachende kerk. Node zal dàt nu moeten worden omgedoopt in de huilende kerk.
Wat geen enkele President van Amerika is gelukt, kan wel op het conto van Barack Obama worden geschreven, waarmee hij zijn verkiezingsbelofte heeft waargemaakt. Maar liefst 32 miljoen Amerikanen worden bij wet eindelijk verzekerd van gezondheidszorg. De Republikeinen, met hun dubieuze instelling Geen zorg voor degene die het niet verdiend, hebben het nakijken. Dat toch nog 11 staten via de rechter de nieuwe wet willen betwisten, zal geen enkele rol van betekenis meer hebben. Humaniteit zegeviert. Dat maakt Amerika minder ziek.
De jeugdgevangenis Doggershoek in Den-Helder moet van Minister Hirsch Ballin dicht, ondermeer omdat de jeugdige gedetineerden niet te ver meer van huis opgesloten mogen worden.
Valt dat te snappen? Zonder maar iets op mijn kerfstok te hebben, werd ik als dienstplichtig soldaat vanuit mijn woonplaats Den Haag gedetineerd in Den Bosch en 't Harde. Heb ik nu recht op smartengeld?
Nù is het weer de directie van Schiphol, die de maximale bonus van 800.000,= bovenop hun salaris kregen uitgekeerd. Een extraatje van maar liefst 47%?!, terwijl de winst van dat jaar met 29% is gedaald en 22% van het personeel hun baan kwijtraakt. Wat is dat toch, dat in de top van de bedrijven nog steeds naar elkaar met geld wordt gesmeten? Valt die graaicultuur ècht niet te beteugelen?! Als het moet, dan maar bij wet!
Bonus moet bonus blijven. In mijn laatste arbeidzame jaar daalde mijn bonus van (maximaal) drie maandsalarissen naar een dinerbon van 100,= En terecht, want de totale bedrijfsomzet was gekelderd en er moest van 4% van de collegas afscheid genomen worden.
Het zal toch niet waar zijn dat meneer de directeur
Door de mondiale kredietcrisis heeft het huidige kapitalistische systeem zichzelf in feite opgeblazen. Uit dit faillissement moeten wij onze lering trekken. We moeten weer veel dichter naar het begrip levensbehoefte toe. Op weg naar een wereld waarin de gehele wereldbevolking kan voorzien in de meest primaire levensbehoefte, eten en drinken. Daarvoor moeten sowieso de puissant rijken drastisch kapitaal inleveren. Dit volgens het principe, waarin het Koningshuis de voortrekkersrol heeft gekregen. (Lees hiervoor mijn blog van gisteren).
Nu is het de beurt aan de rijken van de Quote 500+. Dus C en Atjes, Charlene, Van der Vormpjes en resterende Quotejes, maak even een afspraak met demissionair minister van financiën, Jan Kees de Jager, om de vele miljoenen aan de Staat terug te geven. Daarbij krijgen jullie vanzelfsprekend de garantie dat je op dezelfde grote voet mag doorleven.
Woon in de mooiste huizen, rijdt in de meest exclusieve autos, laat je door de beroemdste modeontwerpers kleden, blijf shoppen op de PC Hooft. Daarvoor blijven jullie jaarlijks een exorbitant hoge toelage houden. Je spaarvarken blijft permanent goed voor 1 miljoen euro. Het zal jullie aan niets ontbreken. Er wordt slechts afstand gedaan van een absurd groot eigen vermogen.
Het valt te verwachten dat Quote 500+ voor hun consequentieloze aderlating een gezonde gemoedsrust terugkrijgt. Voor arm en rijk ontstaat er dan een aangename samenleving, die wereldwijd navolging zal krijgen.
Nu het boek Bernhard een verborgen geschiedenis van Annejet van der Zijl, een heel andere kijk op de Prins der Nederlanden geeft, vind ik dat ons koningshuis maar eens verder belicht moet worden. De verborgen geschiedenis toont namelijk aan dat de toenmalige prins-gemaal zich met veel list en bedrog heeft weten te verrijken. En het lijkt er niet op dat het vroeger, binnen Koninklijke kringen, anders is geweest. Dat maakt het geschat vermogen van 800,= (800.000.000!) van Koningin Beatrix heel discutabel.
Vandaag, meer dan ooit, is het tijd om daarvoor corrigerend op te treden. Hare Majesteit moet maar 799,= bij de Staat inleveren, dan heeft zij altijd nog een miljoen euro als appeltje voor de dorst. Natuurlijk staat er iets tegenover het herschikken van dit Nederlands kapitaal. Want, op kosten van de Staat mag zij haar vorstelijk leven blijven lijden. Ook over haar aankomend pensioen hoeft zij zich geen zorgen te maken. Wij blijven haar levenslang in de watten leggen.
Koning Willem V en Koningin Maxima volgen het vorstelijk bestaan van Koningin-moeder vanzelfsprekend op. Waarbij ook zij maximaal één miljoen euro in hun spaarvarkentje mogen houden. Net als nu, zal het hen aan niets ontbreken. Alleen van dat absurd grote vermogen hebben de Oranjes afstand moeten doen.
Een prima kick-off om daarna verder graaiend Nederland vergelijkbaar aan te pakken.
In de 45 toeren plaatjestijd was het heel normaal dat de flipside (de B-kant) van een grammofoonplaatje een niemendalletje was. Behoudens bij muziek van topartiesten. Daardoor werd meestal die B-kant niet eens gedraaid. Een goed nummer, waarvoor het singeltje werd gekocht, rechtvaardigde toch wel de investering.
Behept met de genen van de zuinige Hollander, draaide ik wèl die flipside. Uit dat genre kwam zelfs voor mij meer dan eens een topper. Beter nog dan het nummer op de A-kant. Dat was ook het geval met een hitsingeltje van Max Woiski jr.: Je bent nog niet gelukkig (no. 13 van de top 40, september 1963). Het was weliswaar een blij lied, maar mij kon het niet boeien. Nee, dan de B-kant: t Is te ver.
Daar werd ik pas echt vrolijk van. ♫♫ t Is te ver van mijn huis naar de jouwe, t is te ver, maar ik loop het iedere dag. t Is te ver om iedere dag te lopen, maar ik loop het en ik loop het met een lach. Ik fluit een lied ..♫♫ Het zullen wel jeugdsentimenten zijn, maar dat nummer heeft nooit mijn geestelijk geheugen verlaten. Menigeen, vooral van mijn generatie, heb ik het nummer voorgezongen en gefloten. Maar nee hoor, niemand kende het. Ik moest en zou dat nummer hebben, waarvoor ik heel wat platenzaken heb afgestruind. t Is te ver bleek niet door de selectie te zijn gekomen om op de verzamel CD van Max Woiski jr. te worden opgenomen. Marktplaats.nl bood uiteindelijk de verlossing. Want, nog geen twee dagen na mijn oproep werd het originele singeltje mij toegezonden. Klaar om door mijzelf gedigitaliseerd te worden ♫♫ en ik doe het, ik doe het met een lach♫♫.
Het lijkt er op dat mijn allereerst geschreven aforisme (1975) heden ten dage erg actueel is geworden. Daarom stuurde ik het vandaag (in de hoop) voor publicatie door naar Loesje:
Het is altijd leuk een vleiende reactie te krijgen op je Bloggertje. Zoals, (citaat): "Geniale gek!" censuur...censuur censuur "Waar haal je het vandaan? Je had volgens Bartjes allang een bekende Nederlander moeten zijn, wat is er mis gegaan?"
Maar laat ik niet kinderachtig doen en de censuur opheffen: "Oud koppie krijg je trouwens, sorry, je bent ook geen 20 meer!," schreef een vriendin.
Mijn verouderen gaat toch heel geleidelijk. Dus ja, het is zeker jammer Mariëtte, dat we elkaar heel lang niet hebben gezien.
Nu de boekenweek van start is gegaan, hoop ik van harte dat Andrea nog niet bij De Slegte terecht is gekomen. In de uitverkoop van het warenhuis is al erg genoeg. Met Andrea Rohloff hebben wij erg veel plezier gehad, tijdens ons weekje Berlijn. Zij was onze barjuffrouw van het hotel. Na een dagje toeristisch rond te zwalken en lekker te hebben gegeten, is het van ons een goede gewoonte om nog effe de bar aan te doen, alvorens ons mandje in te kruipen. En ondanks dat het hotel was volgeboekt kreeg dit nauwelijks navolging. Dat maakte het overigens niet minder gezellig. Want Andrea was onderhoudend genoeg en had als Duitse, tot onze verbazing, een grote dosis humor. Met de dag kwamen we meer van elkaar te weten.
Tijdens onze laatste avond wisselden wij onze mailadressen uit en zegde ik haar toe dat onze fotos van Berlijn, achter een wachtwoord, op mijn site zouden komen te staan. De naam van mijn site noteerde zij niet, maar in plaats daarvan ging zij op de PC er ter plekke naar toe: www.kroondomein.com
Na er even rond te hebben gesurft, vroeg zij honderduit over mijn gepubliceerde verhaaltjes, die zij zeker in alle rust zou lezen, om zo tegelijk weer wat van de Nederlandse taal op te halen. Kort voor het naar bed gaan kwam van haar er een onthulling:
Ik heb een boek geschreven, autobiografisch met als Nederlandse titel Verloren tijd. Over de inhoud wilde zij niets kwijt. Je moet het zelf maar lezen, spoorde zij ons aan.
Achteraf begrepen wij wel waarom. Als naïef meisje kwam zij ooit terecht in een Turkse gevangenis. En ondanks dat zij haar onthutsende verhaal uitvoerig had opgetekend, was zij face to face duidelijk de schaamte nog niet voorbij.
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat het hier voornamelijk gaat om gemeenten waar de ChristenUnie en de Staatkundig Gereformeerde Partij rijkelijk zijn vertegenwoordigd. Als dat al een vooroordeel is, kan de kiem hiervoor gelegd zijn, tijdens mijn militaire diensttijd bij de Inspectie der Infanterie. Op het Haagse hoofdkantoor diende ik, als soldaat der eerste klasse, op het geclassificeerde secretariaat. Met nog een groep dienstplichtige maten. Als het maar even kon zaten we, tijdens de koffiepauzes, met elkaar gezellig te bomen. Natuurlijk over de standaard soldatenonderwerpen: drank, vrouwen en motoren.
Eén van de soldaten, het type lulletje rozenwater, hield zich tijdens die gesprekken opvallend afzijdig. Daarentegen was een vuurtorenrode jonge vrouw, Conny, met een meer dan aangenaam lichaam, altijd van de partij. Zij liet heel graag verbaal met zich dollen.
Nu wisten wij dat ons zwijgzame soldaatje lid was van de Gereformeerde Kerk, artikel 31. Nobel als wij waren, hebben wij hem daarover nooit aangesproken. Vrijheid van geloof, nietwaar. Het is echter nooit slim om je als dienstplichtige je aan je maten te onttrekken. Maar ook daarin hadden wij een softe benadering.
Toen zijn stilte weer opviel, tijdens onze hevige discussie over vrouwen, betrokken wij hem in ons gesprek. Bas, Jij ziet een mooie vrouw toch ook liever in minirok dan in avondjurk?, was de aanzet daartoe gezet. Bas haalde zijn schouders op. Nou, Bas? Hoe bedoel je?, respondeerde onze orthodox gereformeerde dan toch. Bas een voorbeeldje: Stel je voor je bent op een snikhete dag op het strand van Scheveningen en plotseling zie je onze Conny in een uiterst kleine bikini. Wat zou je dan denken? Lang behoefde hij daar niet over na te denken en antwoordde: ik zou heus wel zien dat het Conny is.
Wij soldaten èn Conny lagen in een deuk. En nòg zou ik er om kunnen lachen, ware het niet dat ik vrees dat zon frustratie tot erge dingen kan leiden.
De jeugdgevangenis Doggershoek in Den-Helder moet van Minister Hirsch Ballin dicht, ondermeer omdat de jeugdige gedetineerden niet te ver meer van huis opgesloten mogen worden.
Daar werd ik pas echt vrolijk van. ♫♫ t Is te ver van mijn huis naar de jouwe, t is te ver, maar ik loop het iedere dag. t Is te ver om iedere dag te lopen, maar ik loop het en ik loop het met een lach. Ik fluit een lied
..♫♫ Het zullen wel jeugdsentimenten zijn, maar dat nummer heeft nooit mijn geestelijk geheugen verlaten. Menigeen, vooral van mijn generatie, heb ik het nummer voorgezongen en gefloten. Maar nee hoor, niemand kende het. Ik moest en zou dat nummer hebben, waarvoor ik heel wat platenzaken heb afgestruind. 
Het is altijd leuk een vleiende reactie te krijgen op je Bloggertje. Zoals, (citaat): "Geniale gek!" censuur...censuur
censuur
"Waar haal je het vandaan? Je had volgens Bartjes allang een bekende Nederlander moeten zijn, wat is er mis gegaan?"
Nu de boekenweek van start is gegaan, hoop ik van harte dat Andrea nog niet bij De Slegte terecht is gekomen. In de uitverkoop van het warenhuis is al erg genoeg. Met Andrea Rohloff hebben wij erg veel plezier gehad, tijdens ons weekje Berlijn. Zij was onze barjuffrouw van het hotel. Na een dagje toeristisch rond te zwalken en lekker te hebben gegeten, is het van ons een goede gewoonte om nog effe de bar aan te doen, alvorens ons mandje in te kruipen. En ondanks dat het hotel was volgeboekt kreeg dit nauwelijks navolging. Dat maakte het overigens niet minder gezellig. Want Andrea was onderhoudend genoeg en had als Duitse, tot onze verbazing, een grote dosis humor. Met de dag kwamen we meer van elkaar te weten.
