Omwille van het gratis een paar uur kunnen parkeren, heb ik in het Amsterdamse Bos m’n auto neergezet, mijn fiets uitgevouwen en richting binnenstad gereden. Ik had een missie. Vandaag wilde ik weer eens, zoals tijdens mijn werkzame leven, genieten van heerlijke vis uit een beroemde rokerij. ’t Is dan wel effe wennen met een uitgevouwen fiets kris kras door het drukke verkeer te manoeuvreren, maar wel heel leuk.

Eenmaal via het Vondelpark en de hartverwarmende rose buurt kwam ik op de Wittenburgergracht, waar ik mijn fiets voor de Amerikaanse Frank zijn uit hobby uitgegroeide ‘wereldtent’ in parkeerstand zette. Eenmaal binnen overviel mij direct het ‘hondje van Pavlov-effect’. Als ‘starter’ nam ik het broodje van de week, een aangekleed broodje gerookte zwaardvis. Mijn papillen zogen zich aan dat lekkers vast. Daarna wilde ik toch ook nog dát broodje waarvoor ik speciaal was gekomen: het broodje Chinook, handgesneden wilde zalm met mierikwortelsaus. Een bijna onwerkelijke belevenis. Mijn stukje vouwfietsen was een culinair spektakel geworden. Reden om dat verder uit te buiten, ook al doordat binnen mijn gezichtsveld een molen lonkte. Meerdere malen was ik, tijdens wandeltochten daar likkebaardend langsgelopen, met steeds het voornemen er ook eens aan te leggen. Nu zat ik op het terras bij Molen De Gooyer vijfverschillende speciaalbiertjes van Brouwerij ’t IJ te doorproeven. Misschien ligt het aan de tijd van het jaar, want van de Plzen, Natte, Zatte en Columbus won toch de IJbok. Dit alles heb ik opgetekend omdat ik iedereen zo’n culinair uitstapje van harte gun.

09-10-2013, 12:26 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Gisteren de vaak genoeg gelopen Alkmaar Ontzetwandeltocht links laten liggen, om in Maassluis nostalgisch de Furiade wandeltocht te lopen. Direct na ons trouwen werden we min of meer Den Haag uitgepletterd, omdat daar geen huis te huren viel. Zo kwamen we in Maassluis, waar we ruim 17 jaar met plezier hebben gewoond. Het Noordhollands Dagblad wist mij 26 jaar geleden met een goeie baan naar Alkmaar te trekken. Wat ons toen heel erg opviel en wij niet gewend waren, was dat iedereen je hier op straat gedag zei. Een fenomeen wat met de jaren helaas is verdwenen.

Nu liep ik dus door mijn stukje geschiedenis heen, op de dag van de 29^e Furiade, genoemd naar de laatste stoomzeesleper die ook al ‘in mijn tijd’ in de haven lag. Maassluis en omgeving is in alle opzichten er veel mooier op geworden. Maar wat mij het meeste opviel:  “Hier zeggen ze je nog ouderwets gedag op straat.”

06-10-2013, 13:31 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

05-10-2013, 09:19 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Zoals dat na een sportprestatie gebruikelijk is, heb ik The Day After  met tien kilometer rondje Purmerend m’n spieren los gefietst, waarbij een speciaal biertje op terras natuurlijk niet uit kon blijven. Terug op het honk kon ik thuis verder afkicken van de “Dam tot Dam-evenementenspeakers” (van start en finish en langs het parcours), door op discovolume (“sorry buren”) van de DVD van de Toppers 2013 te genieten.

Ik heb trouwens gisteren behoorlijk af moeten zien. Het verder bijstellen van mijn loopzooltjes heeft te weinig effect gehad, zodat ik na 15 kilometer weer behoorlijk last van m’n voeten kreeg. Het valt te vrezen dat m’n onderstel toch meer tijd nodig heeft om ondermeer van 14 dagen zandbed af te kicken. “Door gaan, vooral doorgaan…” Moest ik ook wel, met nog zo’n 11 kilometer te gaan. Uiteindelijk kwam ik met een moyenne van 5,5 km/p.u. breedbekkikkerend toch over de finish. De 26 kilometers zaten weer achter mijn kuiten.

Niet ongeschonden overigens. Want na nog maar net drie kilometer lag ik al op m’n plaat. Geen idee hoe dat zo snel kon gebeuren. Ik stond met een groepje te wachten bij een rood stoplicht, maakte de eerste stap van een lage stoep en, alsof mijn linker been even niet mee wilde doen, zakte ik daar als het ware door, trachtte te corrigeren, met een soort dribbel als gevolg en de straatstenen als eindpunt. Een onbedoelde duw tegen een voorganger heeft nog enigszins mijn val gebroken. Desalniettemin, knie en broek alweer kapot.

Mijn knie lijkt, op een schaafplek na, weer helemaal oké te zijn. Mijn broek nog niet. Daarvoor moet ik, binnen korte tijd voor de derde keer, morgen naar de reparatieturk. Toch even met de man bespreken of een abonnement voordeliger voor mij is. Mijn valmoyenne ligt namelijk op een veel te hoog niveau. Ik wijd dat nog steeds aan mijn ‘kanker-herstelperiode’. Uiteindelijk is dat nog maar vijfmaanden geleden.

Hoewel, het valt ook niet uit te sluiten dat het genetisch is bepaald. Dat ik een foute gen aan mijn oma Wanmaker heb te danken. Zij had een overduidelijke valreputatie. Ik weet mij nog die keer te herinneren dat mijn oma’s hoedje als op een curlingbaan bij ons de winkel in kwam glijden. Waarop mijn vader, achterin de zaak tegen mijn moeder zei: “Er komt een hoedje aan glijden, ik denk dat je moeder er achteraan komt.” Veel verjaardagen hebben wij met dit verhaal op kunnen leuken.

Laat ik het vooralsnog er toch maar op houden dat ik nog steeds herstellende ben.

                             

01-10-2013, 09:59 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Je komt ze nog steeds tegen, die lullige codes van dansende letters die in een kleurrijke omgeving nauwelijks leesbaar zijn. Alleen als je deze code juist weet over te typen is de ontvanger er van overtuigd dat ze met een homo sapiens (mens) hebben te maken.

Kennelijk vertoon ik onvoldoende menselijke trekjes. Want vaak lukt het mij niet om de code te kraken. Dit keer niet bij Van Dale Uitgevers.

20-09-2013, 11:20 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Deze week heb ik mij actief bezig gehouden met de ‘Week van de Rechtspraak,’ wat begon met deelname aan een stadswandeling met gids door eigen woonplaats. En dan hoor je de leukste, zelfs meest bizarre dingen. Neem nou de wetenschap dat de doodstraf werd voltrokken door een beul, meestal een chirurgijn, uit Haarlem. Voor dat doodleuke klusje bleef hij dan een paar dagen in de stad en logeerde daarvoor op het Verdronkenoord boven het Eetpaleis. Tenminste, als dat restaurant in die tijd al zou hebben bestaan.

Vervolgens werd ik licht bijgeschoold over de hedendaagse rechtspraak, kreeg zelfs te horen dat toga niet de meervoudsvorm van togus is en woonde twee strafzaken bij. Voor de eerste zaak was een Amsterdamse Turk niet voor de Politierechter verschenen. Desalniettemin ging de zaak gewoon door, zodat ik getuige van pure geldverspilling kon zijn. De dure Officier van Justitie, Politierechter en Griffier hielden zich tenminste twintig minuten voor ´de kat z´n viool´  bezig met een zaak uit 2010, waarbij er mogelijk sprake was van het onrechtmatig verkrijgen van een mobieltje. Verder in het digitale dossier bleek de post door de verdachte vele maanden niet te zijn opengemaakt, is ook het schoonzusje niet zuiver op de graat en is er regelmatig de hoogste bonje binnen de familie. Kortom, de rechtsgeleerden wisten geen raad met dit drie jaar oude dossier en spraken de verdachte dan maar vrij.

De tweede zaak was zeker zo verrassend en eigenlijk in kosten/baten minstens zo triest. Nu was de hoofdrolspeler wel aanwezig. Dit keer van Hongaarse huize die geen woord Nederlands spreekt of verstaat. `Nee meneer de rechter, het Openbaar Ministerie heeft niet voor een tolk gezorgd`. `Waarschijnlijk doordat niet werd verwacht dat de verdachte zou verschijnen`, opperde de Officier van Justitie aan de op leeftijd zijnde, dus rijk ervaren rechter. Door de wol geverfd vroeg deze de meegekomen vriendin van de verdachte of zij Nederlands spreekt. `Ja` en of zij kon tolken. Ook dat was voor de 12 jaar in Nederland wonende Hongaarse, zonder woon- of verblijfplaats(?!), geen enkel probleem. Terstond moest zij hiervoor de eed, “Dat beloof ik,” afleggen, waarna kon worden uitgelegd waarom de verdachte in augustus stomdronken tegen de deur van een politiecel heeft geschopt, met verbogen scharnieren tot gevolg (?!). De notoire zuipschuit, zoals uit zijn strafdossier bleek en wat hij zelf ook beaamde, bleef zich voor zijn daden verontschuldigen en beloofde beterschap. Want, “Ik doe zo iets alleen maar als ik veel te veel heb gedronken.”

Terecht werd nog de verbazing uitgesproken dat door een trap en wat bonken, een celdeur was ontzet. Hier was een toelichting van de Politie Hoorn op z’n plaats geweest. Zij deden echter niets meer dan het indienen van een niet gespecificeerd bonnetje ter hoogte van ruim
€ 600,=.  Een bijna verdacht hoog bedrag voor het terug buigen van een paar scharnieren. Eigenlijk vind ik het een grof schandaal dat de verbalisant niet de moeite heeft genomen om de schade aan de celdeur en de hoogte van het schadebedrag nader toe te lichten. Door de opgekomen twijfels hierover vond de rechter het genoeg om de celsloper voor de helft van het schadebedrag, plus boete, te veroordelen. Ook al omdat deze Europeaan van een ‘Wajong uitkering’ moet rond komen?! Dankbaar verliet de gesubsidieerde Hongaar de rechtszaal.

Als derde bedrijf binnen onze ‘Week van de Rechtspraak` kregen wij de gelegenheid de heren rechters wat vragen te stellen. Het zal niemand verrassen dat we onze verbazing uitspraken over én zo´n oude rechtszaak over een mobieltje én het niet aanwezig zijn van een tolk. Als publiek waren wij het nu die terecht Vrouwe Justitia veroordeelden. De heren rechters waren het volledig met ons eens en spraken zelfs hun zorg uit over januari 2014, als de EU lidstaten Bulgarije en Roemenië tot de Schengenzone worden toegelaten, zodat de arme avonturiers inclusief hun criminele landgenoten, vrij toegang tot ons land zullen hebben. De in toga gehulde mannen zien daarmee duidelijk een verder oplopend aantal strafzaken op zich afkomen. Met dank aan Brussel.

Volgens mij is het de hoogste tijd dat wij alle schade inclusief alle gerechtskosten, die wij door al die criminelen uit de landen van de Europese Unie oplopen, in Brussel declareren. Het is aan het Brusselse Parlement de eer om bij het land waar de crimineel eigenlijk thuis hoort die kosten te verhalen. Natuurlijk met de sanctie dat het betreffende land, in dit geval Hongarije, bij niet betalen uit de Europese Unie gepletterd kan worden.

Nu we dan toch die vele miljoenen aan kosten via Brussel gaan terughalen, moeten we ook maar gelijk álle kosten, ten gevolge van crimineel gedrag van personen met een dubbel paspoort, gaan verhalen bij het land waar het tweede paspoort is uitgegeven. Op deze manier hoeft onze gastvrijheid de Nederlandse burger verder geen handen met geld meer te kosten.

14-09-2013, 12:21 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

“Dag mevrouw, komt Arnold buiten spelen….” Oude tijden herleven. Nou ja, in mijn fantasie natuurlijk. Want die mevrouw, mijn moeder, leeft helaas al lang niet meer. Maar Arnold wel!

Alleen wordt er nu niet gevraagd of  “Arnold buiten komt spelen,” maar is als variant daarop de vraag “of ik Coaster Ville of Candy Crush met ze wil spelen”. Helaas, Arnold wil niet met ze spelen.

Niet dat ik geen vriendjes meer wil zijn, maar omdat ik ‘het Pim-Pam-Pet van de 21^e eeuw’ niet ken en er geen tijd in wil steken om het te leren. Zo probeer ik in tijdsbesteding balans te houden tussen mijn digitale en werkelijke wereld. Mijn tijd achter de PC wil ik voor heel andere dingen gebruiken. “No Hard Feelings toch?!”

29-08-2013, 12:49 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Toen ik mij naar de start begaf, heen en terug uiteindelijk € 17,= aan autokilometers, leek het er op dat Defensie het af had laten weten. Iets wat ik mij, van een organisatie waar betrouwbaarheid hoog in het vaandel moet staan, niet kon voorstellen. Eerder geloofde ik dat zij in hun camouflagepakken verdekt opgesteld zouden staan. Mooi niet?! Kennelijk gedemotiveerd door alle reorganisaties overviel hen die luiheid waar wij destijds als dienstplichtig militair ook 18 maanden mee hadden te kampen. Geen stap zal er meer te veel worden gemaakt, laat staan al die stappen die een wandeling van 25 kilometer van je vergen. De wandelende burger kon verrekken.

Of was het niet een ingeslopen luiheid bij de heren militairen. Speelt het leuke snuitje van hun grote baas, Minister van Defensie Jeanine Hennis, hierin een grote rol?! Moet je dan wel onder dat vrouwelijk schone bewind je gevoel van mannelijkheid verliezen aan een wandelsport wat niet bepaald een sexy imago heeft?! Hoe dan ook, veel enthousiaste wandelaars kwamen voor ‘Jeanine’s sigaar’ naar Voorschoten.

Als pleister op onze wonden kregen we van de uitbater van ‘Eeterij Eiland van Ome Nick’ een wandelroute van 10 kilometer door het natuurgebied Vlietland. Zwak!, dat de militairen van AVOM Wandelpeloton de benen hebben genomen.

25-08-2013, 12:57 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Gelukkig sta ik stevig in mijn (wandel)schoenen, anders had ik mooi een identiteitscrisis opgelopen. Zou ik niet meer weten op welk moment ik moet juichen voor ADO Den Haag, AZ, Ajax, desnoods Feyenoord. Dat heeft alles met mijn nieuwe vriendin te maken, die ik (maar eigenlijk, wij) snel tot een relatie wist te promoveren. Een status waar wij samen met volle teugen van genieten.

Tijdens onze hieraan vooraf gaande verkenningsfase heb je natuurlijk ook met elkaars directe omgeving te maken. Wat tot dit moment voor mij het meeste geld. Al heel snel maakte ik kennis met een geinig gastje die met een kwinkslag er onderuit wilde komen om mij een hand te geven. Zijn aanpak (humor) lag mij wel en hij was sportief genoeg om, na mijn gevatte weerwoord, mij de vijf te geven. Het leek er op dat ik door de selectie van m’n (toen nog) vriendin’s elfjarige kleinzoon was heen gekomen. De jongere kleindochter liet mij heel tactisch denken er gewoon bij te horen. Kennelijk een heel vrouwelijk trekje, wat ik ook bij haar moeder waarnam. Ik voelde mij toen al op mijn gemak. Maar ja, zoals ik al schreef, het was de verkenningsfase.

Er volgde een gezellige middag waarin er in de tuin nader met dochter en schoonzoon kennis werd gemaakt. En wederom was het ongecompliceerd gekeuvel alsof je elkaar al jaren kent. Alleen lukte het mij maar niet om hun 020-shirt buiten mijn gezichtsveld te houden. Niet echt een probleem, want als geboren Hagenees zit het in mijn natuur om zowel Ajax, AZ als Feyenoord te dulden. (De Diehards daargelaten). Het ging mij meer om de wat fellere rivaliteit naar beide kanten toe te elimineren. Dat het zou worden geaccepteerd als ook ik, als niet-Ajaxied, m’n speldenprikjes zou kunnen uitdelen, zonder het risico te lopen met “wou jij wat zeggen” monddood te worden gemaakt. Ik zocht naar iets waarmee ik aansluiting zou vinden.

’s Avonds achter mijn PC schoot mij de oplossing te binnen. Een ingeving die ik kreeg bij het bezoeken van de FB pagina AFCA Supportersclub. Het begrip ‘Joden’ zou de sleutel kunnen zijn. Maar dat moest ik wel zeker weten, waarvoor een bezoek aan een synagoge onontbeerlijk was. Jemig, hoe kom ik daar nou weer binnen, maar vooral ook, hoe kreeg ik mijn (toen nog) vriendin zo ver om, min of meer als getuige, met mij mee te gaan.

Nou wil het toeval dat ik op mijn tijdloze To Do-lijstje al tijden heb staan dat ik in Enschede een rondleiding in een synagoge, een rijksmonument met de reputatie de mooiste van West-Europa te zijn, wil meemaken. Zonder mijn onderliggende motieven prijs te geven vroeg ik met succes aan Rietje of zij mee wilde gaan. Tijdens een heel boeiende rondleiding kreeg ik dát te horen wat ik héél graag wilde horen. “Een jood ben je als je moeder Jodin is. Vaders kant staat hier volledig buiten”.

Mijn vertaalslag was snel gemaakt. Ik ben in Den Haag geboren, zou dus nog steeds ADO’er kunnen zijn. Heb ruim 15 jaar in Maassluis gewoond en in Rotterdam gewerkt, wat mij Feyenoorder had kunnen maken, Woon al 26 jaar in Alkmaar, waardoor ik evenzogoed AZter kan zijn. Maar bovenal is mijn moeder Amsterdamse en ben ik dus, als variant op de Joodse Wet, een Amsterdammer. ‘Breedbekkikkerend’ ben ik een dezer dagen weer in de regio van Amsterdam.

19-08-2013, 22:59 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Even vroeg ik mij af wat zo’n totaal verpakte mevrouw in het Outlet Shopping Center van Roermond heeft te zoeken.

Toen zag ik haar schichtig een winkel inschieten en vermoed nu dat haar boetekleed ook in de bekende merken te koop is.

16-08-2013, 09:09 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Omdat ik het met mijn nieuwe vriendin steeds leuker kreeg, moest ik haar natuurlijk wel onthullen dat ik niet onbeschadigd de vier operaties uitgekomen ben. Ik geef je dat te doen.

Gisteren, na het laatste duwtje van m’n zus, ging de kogel door de kerk, waarbij er een ontzettende last van mijn schouder is gevallen. Het valt te begrijpen dat haar reactie mij heel gelukkig maakt. Geen seconde langer wilde ik nog op Relatieplanet.nl staan, ondanks dat ik op die site voor twee joeten (€ 19,95) de hoofdprijs heb binnengehaald. Ook wilde ik terstond van mijn status ‘weduwnaar’ af.

Eerlijk gezegd voorzag ik toen niet dat ik daarmee op FaceBook ‘mijn nieuwe relatie’ digitaal van de daken schreeuwde. Met veel lieve reacties tot gevolg. Ik ben alles en iedereen erg dankbaar.

08-08-2013, 11:54 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

05-08-2013, 19:20 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

.

02-08-2013, 09:28 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

27-07-2013, 01:16 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

23-07-2013, 11:52 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

21-07-2013, 10:11 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Het zal er wel een keer van komen dat ik met m’n smartphone een plaatje van ter plaatse direct op FaceBook neerzet. Dit keer heb ik dit nog achteraf moeten doen. Gisteren was ik in Hoorn, waar een creatieve markt van meer dan 200 kramen werd gehouden. Al gauw bleek mij dat het meer een variant op creatief met kurk was. Maar dan met wol en textiel. Wevers, kantklossers en spinners toonden hun kunstje voornamelijk voor duizenden vrouwen. Van het mannelijke kunne was ik zo goed als een eenling.

Eigenlijk een droomscenario, zoveel vrouwen bij elkaar, door de hitte schaars gekleed die achter mijn donkere zonnebril ongegeneerd waren te aanschouwen. Tja, ik ben nu eenmaal een jonge weduwnaar die in de markt is. Meer dan een dubbel CD van Ray Charles heeft het echter niet opgeleverd. Dat neemt niet weg dat het dagje Hoorn een leuke belevenis was, mede doordat ik de geneugten ook buiten de vrouwenperiferie ging zoeken.

Direct bij de voormalige bajes op het Oostereiland ben ik mij gaan laven in Café De Volendammer. De eerste kroeg die gedetineerden, eenmaal weer op vrije voeten, tegen kwamen. Jaren geleden heb ik daar, met mijn Truus, de fantastische verhalen over tante Marie gehoord. Hoe zij de smachtende criminelen altijd wel een extra biertje of wat te eten gaf.

Nu, om de parade van al het vrouwelijke schoon rustig te kunnen verwerken, zat ik een paar biertjes aan de bar, op een plaats waar heel wat gangsters mij voor zijn gegaan.

18-07-2013, 12:21 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Nadat we haar kaarsjes hebben gebrand, zijn we met z’n allen naar strandpaviljoen De Uitkijk in Egmond aan Zee gegaan, om te genieten van zon, zee, onbeperkt consumpties en elkaars verhalen. En dan is het zo vier uur in de middag.

M’n zus bleef een tweede nachie over, zodat we beraadslaagden over het wat te doen met eten. Naar de Italiaan in de stad of visrestaurant aan de kust?! Het was Kieneke om het even, als alles maar lekker vers is. “Wat mij betreft doen we wat versinkopen en kook ik weer.” Dit driesterren-voorstel  liet ik natuurlijk niet aan mij voorbij gaan. “Haal dan hier bij de slager Livar karbonade”, kregen we nog als advies mee.

“Mogen wij twee Livar karbonade van u.” Er werden twee knappe stukken vlees gewogen… ; “€ 14,55 alstublieft.” Terwijl ik weinig prijsbewust mijn portemonnee pakte, keek mijn zus om zich heen met de woorden: … ”Ik kijk alvast voor een tafeltje…”

’t Is inderdaad een hoop geld voor twee stukjes vlees, maar het was me toch lekker!!! Trouwens, is deze bijzondere dag mooier af te sluiten, dan met Limburgs Kloostervarken?!

14-07-2013, 22:33 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)

Eindelijk stond de deur van godshuis uit 1641 in Egmond aan Zee open. Mijn Truus en ik waren altijd al nieuwsgierig naar de binnenkant van dit prachtige kerkje. Vroom als ik kan zijn, stapte ik naar binnen. Natuurlijk ook om een kaarsje voor Truus te branden. 

Maar ja, de ratio won het dit keer van de emotie. Het is best leuk om een kaarsje direct onder de kansel met kroontje aan te steken, maar verder was er totaal geen stichtelijke entourage. Ongetwijfeld ook doordat mevrouw Maria zich (kennelijk) niet in een Hervormde kerk vertoont. De simpele waxinelichtjes wisten mij niet te bekoren. Volgende keer (veel) beter Truus.

08-07-2013, 18:13 Geschreven door kroontjespen
Reageren (1)

Eigenlijk is het idee om een nieuw bankstel te kopen een beetje weggezakt. De huidige zithoek is maar net zeven jaar oud en ziet er nog behoorlijk uit. Het zal wel alleen uitdraaien op een nieuw karpet, wat in redelijke staat wel 21 jaar oud is.

Maar goed, zo nu en dan is het toch leuk om naar nieuwe meubels te kijken. Behóórt leuk te zijn tenminste. Vanochtend was ik voor een zonnige terraslunch onderweg naar de stad, toen pal voor mijn neus de brug open ging. Juist daar op de hoek waar een duurdere meubelzaak met opruimingsposters mijn aandacht trok. Dan toch eindelijk maar eens bij deze gerenommeerde meubelzaak naar binnengestapt. Wat een oppervlakte en wat een diversiteit aan meubels. Kan je portemonnee dit aan, en dat kan het, dan moet je hier kunnen slagen.

In eerste instantie vond ik het ook prettig om niet direct door een verkoper aangesproken te worden. Mij werd de tijd gegund om rustig rond te kijken. Maar dat was nou precies datgene wat mij op een gegeven moment tegen ging staan. Ik ben zeker wel acht personeelsleden tegengekomen, die geen boe of bah zeiden. Van niemand een ‘goede morgen.’ Of ze liepen me straal voorbij of zaten achter een balie verdiept achter een beeldscherm.

Gevoelsmens als ik ben, ga ik mij dan niet thuis voelen. Voel ik mij te veel. Ik passeerde een potentiële klant die ik wel gedag zei. Na haar vriendelijke groet terug kon ik mijn verontwaardiging niet voor me houden. “Mevrouw, vindt u het ook zo vreemd dat niemand van het personeel ons netjes groet?!” Dat was haar ook opgevallen, waarna zij grapte dat er dan gelukkig toch een klant is die vriendelijk gedag zei. Telkens als wij elkaar weer in de grote showroom tegenkwamen, knikte we naar elkaar met een glimlach. “Ja wel weer iemand van het personeel tegengekomen, maar nog steeds niet gedag gezegd.”

Toen op de tapijtafdeling dezelfde vriendelijkheid leek te heersen, hield ik het voor gezien. Nee, in zo’n ballentent ga ik niets kopen.

05-07-2013, 23:47 Geschreven door kroontjespen
Reageren (0)