1947 in Den Haag geboren, knettert de meest uiteenlopende gedachtenhobbels hier neer.
Daarnaast verhaalt hij binnen zijn Kroondomein ware en bijna ware gebeurtenissen.
Publiceert gein uit zijn brein, laat dierenliefhebbers gevoelige verhaaltjes neerschrijven en stelt voor (amateur)kunstenaars een digitale expositieruimte gratis beschikbaar.
Soms word ik er toch gallisch van, hoe al je
clicken op internet nauwlettend worden gevolgd. Zodra je maar even interesse in
een bepaald product hebt, wordt je beeldscherm met soortgelijke aanbiedingen
gebombardeerd. Nou ja, als ze zich een keertje
roeren met de melding dat zij daarvoor ook een aantrekkelijk aanbod hebben,
kan ik dat nog billijken. Maar
internetwinkel Zalando maakt het wel heel erg bont.
Ruim een maand geleden besloot ik nieuw
ondergoed aan te schaffen. Iets wat mijn Truus altijd tot haar taak rekende. Tot
dan lag het nieuwe gewoon in mijn kast. Nu moet ik dus zelf in actie komen.
Tja, dan moet je op zoek naar een ondergoedwinkel en dat deed ik dan ook, via
internet. Weken geleden heb ik in een gewone winkel uiteindelijk succesvol
aankopen gedaan.
Langs
die weg lukte het Zalando niet om mij te volgen en kennelijk leven zij in de
veronderstelling dat ik nog steeds niet ben geslaagd. Dat ik in een versleten
hemd sta. Want, ik kan geen site openen of Zalando toont dagelijks mij weer een
waslijst onderbroeken. Rot toch op Zalando, jullie zijn nog erger dan de
Jehovas getuigen.
Nu Diederik Samsom zich, tijdens de
coalitieonderhandelingen, steeds meer door Mark Rutte laat overrulen, ga ik zo
langzamerhand toch een heel ander standpunt krijgen. Je zou kunnen zeggen dat ik
aan het verkleuren ben. Want, het is toch in en intriest dat
belangrijke speerpunten tijdens de verkiezingen van de PvdA, zoals het
begrotingskort wat zelfs (sterk onderbouwd) boven de 3% mocht uitkomen en de BTW
verhoging met 2% absoluut geen doorgang mocht vinden, volledig over boord zijn
gepletterd. Diederik is het zelfs niet gelukt om de 2,7% naar de, voor Europa
acceptabele, 3% te tillen.
Na heel veel jaar van overtuigd sociaal
denken en doen, ik heb nota bene voor het socialistische Dagblad Het Vrije Volk
gewerkt, word ik door een slecht onderhandelaar het rode nest uitgedreven.
Tenzij .
Jazeker tenzij, want Diederik Samsom kan met
één ding bij mij nog zijn cover ophouden en van mijn loyaliteit verzekerd
blijven. Als wij omwille van de Europese eenheid Griekenland (nogmaals), maar nu
ook Spanje, financieel zullen ondersteunen, zou het heel terecht zijn dat de
Nederlandse belastingbetalers daar direct iets van terugzien.
Heel simpel, laat ons in Nederland geen
1,90 voor een liter Euro 95 benzine betalen, maar gun ons dan
ook de benzineprijs van Griekenland ( 1,76) of beter nog die
van Spanje, 1,49 per liter. Het heel veel jaren te veel
betaalde kwartje van Kok nu teruggeven, zou mij al tot tevredenheid
stemmen.
Simpel toch Diederik, ik ben al tevreden als
wij terugkrijgen wat we al heel veel eerder terug hadden moeten krijgen. Zal
blijken dat je toch kunt onderhandelen???
Van de zomer
haalde ik het al een keertje aan, de Nederlandse taal, vooral de spreekwoorden
en gezegden, worden steeds meer verbasterd. Mijn aanleiding van toen was datgene
ik op een terrasje hoorde zeggen, dat het wel een speld op een gloeiende
plaat was.
Deze
ouwe koe, het werd inderdaad door een vrouw uitgesproken, haal ik uit de sloot,
nadat ik ook Meneer Van Dale op een verbastering betrapte. In zijn boeken, die
nooit verfilmd zullen gaan worden, trof ik onder veranderlijk aan: Niets is
zo veranderlijk als een mens. Mooi fout!
Als ervaringsdeskundige weet ik dat
dit moet zijn: Niets verandert er meer dan voor een mens.
Zal mij benieuwen of Meneer van Dale dit bij
zijn volgende editie heeft aangepast.
Vanochtend werd ik wakker met gedroomde woorden van mijn Truus, die zij in haar laatste dagen van haar leven één keer heeft uitgesproken: Je moet niet verdrietig zijn hoor.Deze woorden van haar kon ik effe niet in ere houden. Ik moest er behoorlijk hevig van janken. Mijn beestjes, altijd in afwachting op bed, kwamen zoals elke dag kopjes gevend mij ook deze dag begroeten en dat hielp. Een beetje.
Niet bepaald een standaard manier van het beginnen van de dag. Al snel wist ik mij toch te vermannen, wat ook heel erg nodig was, omdat ik vandaag niet alleen het huis moest doorwerken, maar ook mijn werk(hobby)kamer inclusief boekenkast moest herinrichten. Ik schreef het al op Facebook, ik heb mij vandaag echt de touwtering gewerkt.
Na eenmaal een simpele maaltijd klaar te hebben gemaakt, daar toch van te hebben genoten, ben ik achter mn PC gaan zitten. Nog steeds met de woorden van mijn meissie als een mantra terug binnen mijn hersens: Je moet niet verdrietig zijn hoor. Een godvergetense eenzaamheid bleef aan mij hangen. Misschien ook wel doordat ik met mijn (wandel)maatje dit weekend niet aan het lopen ben geweest. Mijn verdere gedachten daarover laat ik even voor wat het is. Voor wat het voor mij is.
Het afwerken van mijn To Do-lijstje heeft mij een beetje van mijn verdriet afgehouden. Aan het einde van mijn werkdag overheerste zelfs een gevoel van een grote tevredenheid over datgene wat ik vandaag, in alle eenzaamheid, toch maar even had geflikt. Na het eten, zonder zin te hebben in mn TV, ben ik weer even achter mijn PC gekropen. Ook doordat relatienet.nl mij had aangeboden om twee weken gratis op hun datingsite, als full member, te gaan kijken. Zon digitale snoepwinkel trekt natuurlijk. De laatste dagen had ik een aantal interesses getoond, zelfs berichtjes gestuurd. Ik kwam niet door de selectie van de zoekende dames. Nul response dus.
Het zou me een rotzorg zijn. Tenminste, als ik mij maar goed realiseer dat het hebben van een maatje, zoals ik die heb, veel meer waard is dan welke digitale toenadering dan ook. Zo is het. Maar desalniettemin click ik nog eens een dame met vervaagde foto aan, met het verzoek haar foto zichtbaar te maken. Uiteindelijk is mijn profiel ook inclusief foto volledig openbaar. Die wazige foto mevrouw had ik aangeklikt omdat zij On Line was, mijn leeftijd had en ook weduwe is. Ervaringsdeskundige, waarvan je mag verwachten dat er sowieso een digitale klik is. Mij leek er genoeg redenen te zijn om eens contact met elkaar te hebben.
Nou daarin had ik mij mooi vergist. Orichidee1946 toonde totaal geen empathie voor het feit dat een leeftijdsgenoot van haar evenzogoed weduwnaar is. Zij was zeker niet van plan haar vage fotos voor mij zichtbaar te maken, want Alkmaar is gewoon veel te ver weg en op voorhand wist zij al te bedenken dat onze profielen niet matchen.
Op basis van afstand had ik het nog niet bekeken, dus bezocht ik nogmaals haar profiel. Haar omschrijving was net als haar foto, bij nader inzien, wel heel erg vaag.Renkum en christelijk sprongen er uit. Overigens voor mij nog niet direct reden tot afwijzen. Maar door haar voorbarige afwijzing zag ik meer de relatie tussen haar vage foto, wat erg aan de boerka doet denken, en haar profielschets. Kennelijk is Orichidee1946 zwaar gereformeerd. Nou dat kan nooit lachen worden.
Misschien moeten we vandaag maar allemaal op
de SGP stemmen. Sorry, Diederik, maar het is wel eens goed dat het wantrouwen
van het Nederlandse volk in de politiek eens luid en duidelijk over het
voetlicht komt. Stel je nou eens voor, met zn allen bezorgen wij Lijst 9,
Staatkundig Gereformeerde
Partij, de 75 zetels in de Tweede Kamer. Reken maar dat we
daarmee Kees van der Staaij behoorlijk in verlegenheid brengen. Want na Jan
Willem Benschop uit Lopik houdt het met de kandidatenlijst bij 30 op.
Waar halen zij dan nog 45 Kamerleden vandaan
die ook op zn minst kunnen lezen en schrijven?! Die moeten dan wel onder hun
vrouwenvolk worden gezocht. Geinig toch, de SGP gaat een parlement en regering
vormen, waarin zij zelf ook nog eens ongeveer de helft aan vrouwelijke ministers
en staatssecretarissen moeten leveren. Een betere heropvoeding, of liever
gezegd, inburgering van de Gereformeerden valt er toch niet te
bedenken?!
Natuurlijk moeten wij
Minster-President Kees dan ook tegemoet komen, door het Haagse Binnenhof te
sluiten. De regering en Tweede Kamer verhuizen we naar de dorpskerk van
Staphorst, het centrum van de gereformeerde macht. Voor de gekozen SGP-moeders
ook ideaal om dicht bij huis, maar wel buiten de deur, te kunnen werken.
Tegelijk een mooie bezuinigingspost, want niemand van de regering of Tweede
Kamer moet dan nog op kosten van de gemeenschap (vergeef mij het woord Ome Kees)
dure appartementen of hotelkamers in Den Haag huren.
Ook de teruglopende aandacht van de
media, ze kunnen (mogen) immers geen Live verslag meer doen, werkt
kostenbesparend en verlost ons van verdere Ouwehoer-tv. Door de
Algemene Plaatselijke Verordening van de Gemeente Staphorst, dat het
verboden is iemand op straat te fotograferen zonder diens toestemming (ja
zeker, anno 2012), blijven de fotografen ook weg. Wat een Win-Win
situatie voor heel Nederland. En zal Staphorst er blij mee zijn?
Ongetwijfeld, want sinds de SGP in
1980, als gedoogpartij Kabinet van Agt aan de macht heeft mogen snuffelen,
hanteren zij nog steeds vol trots de slogan: Staphorst, een prima
variant.
Gisteren was het precies een jaar geleden
dat mijn Truus overleed en eerlijk gezegd deed deze dag mij niet zoveel. De paar
weken daarvoor hadden emotioneel gezien veel meer impact. Steeds moest ik toen
aan vorig jaar denken, toen mijn meissie almaar zieker werd, steeds minder kon
en zienderogen de dood werd ingejaagd. Daardoor was gisteren min of meer een
bevrijdingsdag.
Truus haar sterfdag zal voor mij nooit echt
memorabel worden. Ik blijf gewoon te pas en te onpas aan haar denken. Hopelijk
dan wel veel minder aan haar lijdensweg, maar aan de vele mooie en lollige
momenten die we samen 47 jaar hebben gehad. Onze voor- en tegenspoed. Haar
geboortedag de 13e juli, die maar 62 jaar haar verjaardag mocht zijn,
zal voor mij altijd dé dag zijn en blijven.
Dus was het gisteren gewoon mijn
wandeldag. Ik had daarvoor wel eerst een leuk speeltje aangeschaft, een
GPS-logger. Een gadget die je alleen maar bij je moet dragen, waaraan onderweg
niets valt te zien, niets anders dan twee knipperlichtjes. De lol komt pas
achteraf. Eenmaal het kleine kastje, van 4 x 4 centimeter in mn computer
geprikt, kreeg ik heel wonderbaarlijk de gelopen wandeltocht via Google Earth in
beeld. De 25 kilometer rond Medemblik bleek 26 kilometer en 166 meter te zijn
geweest, die we met een gemiddelde snelheid van 5,6 km/p.u. hadden afgelegd.
Belangrijke informatie?! Welnee, gewoon leuk.
Na nog eens goed naar de route te hebben
gekeken, leek de sterfdag van mijn vrouw mij kennelijk toch meer te doen dan
ikzelf wil doen geloven. Ik zag in de route namelijk een kruis afgebeeld. In
spirituele zin de kruisweg van mijn Truus. Zal dat toeval
zijn?
-o-o-o-
n.b.: Truus haar
In Memoriam staat natuurlijk in mijn Kroondomein: www.kroondomein.com
Deze
mevrouw, vertegenwoordigster van de Vrouwen Helpdesk, een initiatief van het
Ministerie van Veiligheid en Justitie, zag ik vanavond te gast bij tv-programma
Kassa. Ik vond het heel raar dat zij ten dele dr (haar)gordijntje gesloten
hield. Dat deed mij terugdenken aan de moment-voorzitter van de Tweede Kamer,
mevrouw Neppérus van de VVD. Als je dit in relatie brengt met de verborgen
waarheden van Mark Rutte, lijkt dit in woord en beeld exemplarisch voor
deze democratische partij.
Vreemde uitspraak van
premier Rutte. Alsof er geen wachtlijsten in de zorg bestaan. Laat ik het
voorbeeld van mijn meissie van vorig jaar maar niet aanhalen (hoewel ., het valt
altijd nog op mn site na te lezen: www.kroondomein.com/kroonjuweeltjes/mijntruus.html). Bij mij zijn er ruim acht maanden voorbij gegaan,
alvorens er een medisch onderzoek werd afgerond. Ruim acht maanden voor vier
consulten. Heb ik dan niet tussentijds op wachtlijsten gestaan?!
Al was
het vandaag 30 graden, mn wandelschoenen hadden zich vandaag toch een uitje
beloofd. Dus dan er toch maar op uit. In Zaandijk, inclusief de Zaanse Schans,
was er een traditioneel mooie tocht. Om ook nog eens twee braderieën te
trotseren, koos ik niet voor de 26, maar voor de 17 kilometer.
Heel geruststellend was de start vanaf het
Evean Zorgcentrum, een organisatie die ik, door hun begeleiding tijdens het
ziek(sterf)bed van mijn Truus, ontzettend hoog heb zitten. Die wereldwijven
vergeet ik mijn leven niet. Maar dit ter zijde, want er moest worden
gelopen.
Eenmaal
terug op de Zaanse Schans, met pak weg nog drie kilometer te gaan, liet ik mijn
schoenteugels, niet met mijn veters te verwarren, vieren. Zoals
iedereen slenterde ik langs de braderiekraampjes. De kraam met olijke
poppenkastpoppen, waar ik echt iets mee heb, moest ik natuurlijk even
bewonderen. Een leuk typie kwam toen glimlachend op mij af, wist dat ik niet
direct haar doelgroep was, maar vond het leuk genoeg mij te vertellen dat de
pop, die zij in haar hand had, door de kunstenares van haar evenbeeld was
gemaakt. Door de gelijkenis werd ik daarvan overtuigd. Waarbij ik, naar haar
genoegen, vroeg wie uiteindelijk de oudste was. Met plezier wilde zij die
overtuiging door mij laten digitaliseren. Zulke ongedwongen contacten brengen
absoluut de sjeu aan een dag.
Mijn twee halve litertjes water
waren op en ik smachtte naar een biertje. Geen punt, ik was pal bij Koog aan de
Zaan, effe de brug over, en de flappentapper van ABN AMRO zou mij naar behoefte
bevredigen, dacht ik.
Niet te geloven, terwijl pal voor die
bankdeur een braderie gaande was, stond er ongegeneerd op het scherm van de
geldautomaat, dat zij buiten dienst was. Met geen enkele remplaçant in de
directe omgeving. Opnieuw zon bankblunder eerste klas, terwijl er in directe
omgeving door kleine zelfstandigen geld kan worden verdiend, stagneert de omzet
omdat er niet effe geld kan worden getapt. Als ik die organisatie was, zou ik
bij die bankboeven van de ABN/AMRO een fikse claim neerleggen.
Mijn laven op de gezellige dijk moest ik
maar even uitstellen. Ik had gelukkig nog wel genoeg poen om voor 5,= een
jaren zestig muziek DVDtje van The Locomotions te scoren. Met een droge bek
moest ik dan nog wel effe op mn tanden bijten, in de hoop onderweg nog een
flappentapper tegen te komen. Mooi niet!
Eenmaal terug in het
Evean Zorgcentrum werd ik verrast met het café dat zij binnen dit complex
hebben. Met mijn acht simpele eurootjes nog in de pocket, kon ik mij toch naar
genoegen laven. Voor een biertje, van de tap, vroegen zij maar 1 euro 35. Onder
het genot van zon biertje vraag ik mij dan af, waarom elders een biertje 2,20
moet kosten?! Daarover fantaserend kom ik tot de conclusie dat er ergens tussen
de schakel van brouwerij en tapwinkel onaangenaam winst wordt gemaakt. Misschien
wel door de brouwerij zelf.
Dat brengt mij dan weer op de
gedachte dat Evean veel meer kroegen moet hebben. Daaraan dan een goede sociale
betekenis moet weten te geven, als het ware een sociaal format in Real Life. Dan
mag die 1,35 best een paar dubbeltjes om hoog, als die extras dan maar aan
die organisatie wordt gedoneerd en Evean niet alleen een zorgcentrum, maar ook
een preventief zorgcentrum gaat worden. Voor die gedachte loop ik graag het vuur
uit mn sloffen. Nou ja, sloffen, wel mooi op mn Han Wags.
VVD wil fors bezuinigen op de Publieke
Omroep, op kunst en cultuur. Gisteren nog eens op TV uitgelegd door VVD-kamerlid
Jeanine Hennis-Plasschaert. Ja, die met dat leuke snuitje. Maar datzelfde schatje zat nog maar kort geleden in het
Europarlement haar zakken te vullen. Daar ging, op onze kosten, maandelijks zon
17.782,= in haar knip. Ja zeker, per maand. In oud geld ruim 39.000 gulden?!!!
Effe die rekensom: 6.200,= netto salaris per maand; Als ze dan, wat normaal
hun werk moet zijn, de goedheid hebben om de vergaderingen bij te wonen, wordt
dat extra beloond met 304,= per dag, wat bij 40 weken oploopt tot
3.040,= per maand. Onkostenvergoeding 4.299,= exclusief reiskosten van
(maximaal) 4.243,= Totaal het grove schandaal van 17.782,= per maand?! Een
ziekelijke graaicultuur waar, niet bepaald mijn vriend Wilders, zich erg kwaad
om maakt. Logisch, er zitten in Brussel 736 leden hun zakken te vullen, wat de
gemeenschap ruim 13 miljoen euro kost.
Dan hoorde ik ook nog eens dat én de
pensioenpremie omhoog dreigt te gaan én dat het maandelijkse pensioen in bedrag
terug zal gaan. Dit, omdat Europa (Brussel dus) vindt dat er een reservebuffer
bij de pensioenen opgebouwd moet worden.
Let wel Brussel vindt .. Nederland heeft de
beste pensioenvoorziening van de hele wereld. Geen land kan daar aan tippen.
Maar dan toch willen de 17.782.= per maand-dieven ons hun, tijdens
dure declarabele lunches, bedachte spelregels opleggen. Ik kots van Wilders, en
wil niet zo maar uit de Eurolanden stappen. Maar als ze die Brusselse
graaiers in hun denkbeelden geen halt toeroepen, vind ik ook dat we, kost
wat kost, er uit moeten stappen.
Achter de PC heeft de VVV ons er toe verleid om van
drie aparte wandeltochten één grote tocht van 21,5 kilometer in en om
Spaarnwoude te maken. En dat was absoluut naadje. Niet omwillen van de 1,50
downloadkosten, maar gewoon omdat die mensen van de VVV er helemaal geen
verstand van hebben hoe je een wandeltocht duidelijk kunt
omschrijven.
Je mag toch verwachten, al zijn het er drie
aan elkaar verbonden, dat de route in een goeie volgorde is neergeschreven. Mooi
niet. Om die hele tocht te kunnen lopen, dien je dossierkennis te hebben. Van
dossier route 1, dossier route 2 en dossier route 3. Heb je dat niet, dan ben je
permanent het wandeldossier aan het doorbladeren. Misschien dat een fenomeen in
dossierkennis als Bram Moszkowicz, met of zonder zijn Eva Jinek, de tocht
succesvol zou kunnen lopen. Wij niet, wij liepen er 5 uur en 40 minuten over en
gezien onze wandelmoyenne zal onze tocht heel ruim boven de 25 kilometer
geweest zijn. Dat liepen we wel aan één stuk door. Met alleen maar even rusten
op het moment dat de brug open stond.
Maar dan kwam
toch het moment dat we, na gedane wandelzaken, ons konden laven. Wij zaten op
het terras recht tegenover de kroeg. Op het moment dat het dienstertje ons het
vaasje bier kwam brengen, daarvoor het dienblad vrij hoog hield, zag ik niet
eens hoe mooi zij was. Ik zag slechts twee Amsteltjes als tieten op mij af
komen.
We hadden met zn allen
er alle reden toe om nog maar tot aan een paar weken geleden collectief
chagrijnig te zijn. De zomerse dagen wilden maar niet, waarover we nog steeds
niet in een juichstemming zijn. De WK voetbal was Neerlands grootste
voetbalafgang aller tijden. De Tour de France leek door de Nederlandse renners
alleen nog maar met zijwieltjes aan de fiets gereden te kunnen worden en ook de
Olympische Spelen leek voor Nederland op een deceptie uit te lopen.
Maar dan toch ..
In Olympische zin keerde het tij, op een 13e plek in de ranking met
20 medailles als een pracht eindresultaat. Zes maal goud en zilver en acht
bronzen medailles. Over een maand is er in ons land opnieuw een belangrijke
strijd gestreden. Die van de verkiezingen, waarbij Europa/JA en Europa/NEE bij
sommige partijen een belangrijke inzet is. Zonder het door economisch inzicht
goed te kunnen beoordelen, wel betreur dat we ooit in een Verenigde Europa zijn
getuind, geloof ik zo langzamerhand dat er geen weg terug meer is.
Dat bracht mij
er toe, om ook eens in Olympische zin naar de Eurolanden te kijken. Dan is
Nederland geen 13e, de Verenigde Staten en
China niet de één en twee van de landen met de meest gescoorde gouden, zilveren
en bronzen medailles. Nee de Eurolanden, met Nederland incluis, zijn dan ver uit
de besten van de hele wereld:
Sorry Geert Wilders, maar
het lijkt er op dat er nog alle hoop is voor onze Eurolanden.
